Eπιτέλους μια άσπρη μέρα!!!!!

Τι ωραίο Κυριακάτικο πρωινό. Τι ωραία να ξυπνάς με χαμόγελο. Σηκώθηκα 7:00 αλλά οχι για να ξυπνήσω αλλά για να πάω μέχρι την τουαλέτα. Η Μπήλλιω απο την αλλη είχε άλλα σχέδια. Περίμενε να ξυπνήσω για να την βγαλω έξω.... Αλλα σχέδια εγώ, άλλα εκείνη. Εφτά το πρωί συνήθως έχει πήχτρα σκοτάδι (Ναι, τώρα ξημερώνει στις 8:30). Καθως περναγα μπροστα απο το παράθυρο της  τκουζίνας με το ενα ματι κλειστο απο τη νύστα, μου κέντρισε το ενδιαφέρον το κόκκινο χρώμα του ουρανου. Συνήθως τέτοιο χρώμα εχει οταν χιονίζει. Προσπάθησα να ανοίξω και το άλλο ματι για να σιγουρευτώ πως δε με ξεγελάει αυτό που βλέπω. Και ναι, ενα άσπρο χαλί ήταν απλωμένο στον κήπο μου!!!!! ΧΙΟΝΙΖΕΙ!!!!!! Το χαμογελο εφτασε μεχρι τα αφτια, το ματι ανοιξε γαρίδα. Ο υπνος πήγε περίπατο. Εφτιαξα καφέ και περίμενα το πότε θα ξημερώσει για να αρχίσω τις φωτογραφιες! 

Πεζοπορία στο Tryvann.

Νέο σαββατοκύριακο, νέα βόλτα... Περίμενα το πότε θα ξυπνήσει η Μερέτε για να δω που θα πάμε. Σύμφωνα με τα προγνωστικά σήμερα κρύο με ήλιο και αύριο χιονόπτωση. Ας ελπίσουμε πως αύριο θα παίζω χιονοπόλεμο....
Η Μερέτε είχε στο μυαλό της μια μακρινή βόλτα. Είχε διαλέξει προορισμό αλλά στη πορεία το άλλαξε το σχέδιο...

Κυριακάτικη βόλτα στο Vettakolen, λίμνη Båntjern και λίμνη Sognsvann.

Πρώτη Δεκεβρίου, καινούριος μήνας. Μπαίνουμε στα Χριστούγεννα. Ελπίζω να ζήσω λευκά Χριστούγεννα αλλά έτσι πως πάει δεν το βλέπω. Σήμερα ήταν η τέλεια μέρα για πεζοπορία. Ήλιος, ζέστη (6 βαθμούς...καλοκαίρι).Εχτές τα παιδάκια από πάνω μου το σκάσανε. Νόμιζαν πως έλειπα και πήγαν μόνα τους βόλτα. Σήμερα όμως δε θα μου γλίτωναν. Με το που παίρνω χαμπάρι ότι ξύπνησαν (μένουν από πάνω μου και δεν έχουν και το ελαφρύτερο περπάτημα. ) καπάκι στέλνω μήνυμα στο κινητό. Απάντηση: σε 30 λεπτά φεύγουμε. Και σε 5 λεπτά είχε κατέβει η Μερέτε με τα ρούχα που θα φορέσω. Ευτυχώς που έχουμε το ίδιο μέγεθος ρούχων και με εξοπλίζει κάθε φορά. Μόνο στα παπούτσια διαφέρουμε. Δε φταίω εγώ που είναι πλατύποδας! Άκου για γυναίκα να φοράει 41 νούμερο παπούτσι. Μα 41?

Βόλτα στο νησί Malmøya

O καιρός έχει αρχίσει και δείχνει τα δόντια του. Εδώ και μια βδομάδα η θερμοκρασια είναι απο -8 εως -4. Τα πάντα είναι παγωμένα, αλλά χιονι δεν βλέπουμε. Μονο μια στρωση πάγου, ε χιονι δεν το λες αυτο. Απλά παγωμένη υγρασία.
Δε μπορώ να πω όμως, από  ηλιο έχουμε. Με δόντια. Πολλά δόντια. Φυσικά αν  ντυθείς καλά μια χαρά είσαι. Οπως λένε οι Νορβηγοι, δεν υπάρχει κακός καιρός, αλλά κακό ντύσιμο. Αν ντυθείς σαν κρεμμύδι λοιπον, θα επιβιώσεις. Εντάξει υπερβάλω λίγο...

Για τον Γιώργο....

Μου είπαν πως το γράψιμο είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία και μάλιστα μου είπαν να το απολαύσω όσο μπορώ. Για αυτό ξανα ξεκίνησα το μπλογκ, και το έβγαλα από τη ναφθαλίνη.  Δε ξέρω πόσοι το διαβάζετε, ελπίζω να μη σας κουράζω και να μη το βαριέστε.

Το θέμα που θα πιάσω είναι πολύ λυπηρό. Ίσως είναι πολύ νωρίς  για να κάνω αυτή την αφιέρωση.  Η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή, δεν έχει κλείσει. Ίσως και να μην είναι η κατάλληλη στιγμή. Ίσως θα πρέπει να το γράψω όταν θα το έχω ξεπεράσει. Πώς να το ξεπεράσω όμως; Αυτό δεν ξεπερνιέται...

Το αστέρι μου, ο άγγελος μου, ο άνθρωπος μου, η Μερέτε.

Η Μερέτε….

Τι να πρωτογράψω για αυτή τη γυναίκα; Ότι και να γράψω θα είναι λίγο.  Είμαι πάρα μα πάρα πολύ τυχερή που γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο. Τα όσα έχει κάνει για εμένα είναι απερίγραπτα.  Έχει σταθεί δίπλα μου σαν μάνα, σα φίλη, σαν αδερφή. Είναι τα πάντα για μένα...

Πεζοπορία στο Gyrihaugen (Μέρος 2ο)

Πεζοπορία στο Gyrihaugen (Μέρος 2ο).

Η θέα από τη κορυφή της χαράδρας μας αποζημιώνει...

 Αμ δεν τελείσωαμε εδω... Είπαμε κορυφή Gyrihaugen μέσω Mørkgonga. Μη το ξεχνάμε!...

Πεζοπορία στο Gyrihaugen 17-11-13

Πεζοπορία στο Gyrihaugen 17-11-13

Μετά από πολύ καιρό, η πρόγνωση του καιρού για το Σαββατοκύριακο ήταν πολύ καλή. Ήλιος και 10 βαθμοί. Και τι κάνουν οι Νορβηγοι όταν βλέπουν ήλιο; Ξεχύνονται στη φύση. Η αγάπη τους είναι το βουνό, όχι ότι δεν πάνε και παραλία. Αλλά κυρίως το βουνό. 
Το ίδιο ισχύει και για την σπιτονοικοκυρά μου την Μερέτε. Την Παρασκευή μου ανακοίνωσε τα σχέδια της. Κυριακάτικη βόλτα στο βουνό, εγώ, αυτή, ο αντρας της, ο καινούριος νοικάρης και η βαφτισιμιά της. Τέλια, ότι έπρεπε για να ανέβει λίγο η ψυχολογία μου και να ξεχαστώ. Δυστυχώς μου συνέβη ένα άσχημο περιστατικό, έχασα τον αγαπημένο μου θείο και προσπαθώ να το ξεπεράσω. Η πρόσκληση  της Μερέτες ήταν το καλύτερο δώρο για μένα. Αχ αυτή η γυναίκα έχει κάνει ΤΟΣΑ πολλά για μένα. Ο άγγελος μου! Κάποια στιγμη θα κάνω ένα αφιέρωμα στον άγγελο μου. (Βασικά είχα ξεκινήσει να γραφω αλλά εκεί που έγραφα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν τα κακά μαντάτα, οπότε το κείμενο έμεινε λειψό.....

Έρχονται γενέθλια....

Έρχονται γενέθλια....

Ο Νοέμβριος όταν ήμουν μικρή ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Ήταν ο μήνας των γενεθλίων μου. Μέτραγα τις μέρες αντίστροφα για το πότε θα έρθει εκείνη η μέρα που θα με θυμηθούν όλοι και θα μου πουν χρόνια πολλά και θα μου φέρουν δώρα κλπ κλπ.... Τα γνωστά. Α, έκανα και πάρτι έσβηνα και κεράκια.
Αυτά όταν ήμουν μικρή...

Συνέχεια....

(Συνέχεια....)

Τώρα όπως είπα είμαι σε άλλο σεμινάριο. Η ζωή μου ήρθε πάλι τα πάνω κάτω αν και το περίμενα. Όλα τα καλά δυστυχώς τελειώνουν γρήγορα. Αυτοί οι 4 μήνες ήταν οι ωραιότεροι μήνες της ζωής μου. Είχε από όλα. Γέλιο, ξενοιασιά, κλάμα, απογοητεύσεις.... Αλλά ήμουν περιτριγυρισμένη από πολύ καλές φίλες. Αυτό το τμήμα όπως μάθαμε ήταν το καλύτερο τμήμα που έχει περάσει από το ας το πούμε φροντιστήριο. Μάλιστα μια καθηγήτρια που πέρασε απο τα χέρια μας για μια μόνο μέρα μας είπε ότι όλοι της είπανε  ότι πρέπει να έχεις την τιμή να γνωρίσεις το τμήμα της Κάριν. Δυστυχώς  δεν είχε την τιμή να γνωρίσει κάποια από τις απατεωνιές μου. Το παρατσούκλι μου στο σχολείο είναι "'άτακτη/σκανταλιάρα. Όλοι οι καθηγητές μου είχαν γευτεί από μια σκανδαλιά μου, αυτή μου ξέφυγε. Την έχω όμως τώρα, οπότε δε θα μου ξεφύγει. Και από ότι βλέπω έχει τρελό χιούμορ οπότε με παίρνει να την "πειράξω" λίγο. Αν έχω όρεξη θα το κάνω προς το παρών δεν.... έχω ξενερώσει λίγο.

Μερικές φωτογραφίες από το πόσο καλά περνάγαμε....