Ειμαι παρα πολυ τυχερη (απο ολες τις απόψεις) που εχω γνωρισει και ειναι κομματι της ζωης μου αυτον τον ανθρωπο που λέγεται Μερέτε, τη σπιτονοικοκυρά μου. Δεν θα κατσω να αναλυσω τους λόγους, μιας και δεν ειναι αυτος ο τιτλος του σημερινου μου μπλογκ.
Εχω μέχρις στιγμης την τυχη να επισκεφτω το εξοχικό της σε διάφορες εποχες του χρονου. Ειναι ενα μερος που το λατρευω και θελω παρα πολυ να βρίσκομαι οποτε μου δινεται αυτη η ευκαιρία. Και οποτε μου το ανακοινωνει εγω πετάω απο τη χαρα φυσικα φυσικα. Εχω παει καλοκαιρι, εχω παει φθινοπωρο, εχω παει αρχες του χειμωνα με χιονια οπου δυστυχως δεν καναμε σκι αλλα πεζοπορία με χιονορακέτες, εχω πάει και ανοιξη. Ήθελα παρα πολυ ομως να δοκιμασω να κανω σκι.
