Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Εκδρομη Fondsbu 15.09.2017

Απο οταν ήρθα Νορβηγια ολοι μου έλεγαν πως πρεπει να επισκευθω τα βουνά της, πως ειναι φανταστηκα. Η Μερετε πολλες φορες μου εχει διηγηθει τις περιπετειες της στα βουνα, που εχει παει, που εχει περπατησει μονη ή με την παρέα της. Καημο το ειχα μια μερα να καταφέρω να παω κι εγω. Να ζησω αυτη την εμπειρια. Ήταν κατι σαν ονειρο, σαν στοχος που πρεπει να πραγματοποιηθει. Ξερω πως η Νορβηγια εχει απιστευτα τοπια, που μεχρι τωρα τα εχω δει μονο σε φωτογραφιες. Αλλα αλλο οι φωτογραφιες και αλλο το να το βλεπεις απο κοντα. Θα μου πεις τοσες φορες εχεις παει στη χυτα της Μερετες, κι εκει σε βουνο περπατησες. Αλλο αυτο, αυτο μου ειναι πολυ γνωριμο πια. Και χαμηλοτερο υψομετρο (κορυφη στα 1100μ). Δεν το θεωρεις και πολυ βουνο. Απο την αλλη βεβαια η Νορβηγια δεν εχει και πολυ ψηλα βουνα. Δεν ειναι και Αλπεις... Το ψηλοτερο της βουνο, το Galdhøpiggen, ειναι στα 2469μ. Ο Παρνασσος ειναι  πιο ψηλος. Και φυσικα εχουμε και τον Ολυμπο... νικαμε.


Να μην πολυλογω, το καλοκαιρι ειχε πεταχτει σαν ιδεα να παμε εγω η Μερετε και η Ελς στα βουνα. Αγνωστο το πότε βεβαια... Οταν επεστρεψα απο τις διακοπες, ξανασυζητησαμε το ενδεχομενο της εκδρομης. Επρεπε να βρουμε και μια ημερομηνια που να βολευει ολες μας αλλα και να ειναι ανοιχτα τα καταφυγια. Τα καταφυγια ειναι ανοιχτα μεχρι τελη Σεπτεμβριου. Μετα παραμενουν ανοιχτα αλλα χωρις υπηρεσιες (φαγητο και  πρωινο). Απλα πρεπει να κουβαλας μαζι σου προμηθιες για να μαγειρεψεις. Εμεις θελαμα ολα τα κομφορ... Η ημερομηνια κλειστηκε, μετα επρεπε μα βρουμε το μερος. Ειχαμε 2 επιλογες. Ή στην περιοχη του Jotunheimen (η περιοχη με τα ψηλοτερα και πιο γνωστα βουνα της Νορβηγιας)  ή στην περιοχη του Rondane, που και αυτο εχει ψηλες κορυφες πανω απο 2000μ. Η τελικη επιλογη για το που θα παμε εξαρτιοταν απο τον καιρο. Που θα εχει τις καλυτερες καιρικες συνθηκες μιας και η εποχη που διαλεξαμε να παμε ειναι βροχερη. Το Γιουτενχαιμεν επειδη βρισκεται δυτικα της Νορβηγιας εχει περισσοτερες πιθανοτητες βροχης απο το Ροντανε που εχει ηπιοτερο κλημα. Πιο safe επιλογη. Τα προγνωστικα ομως ήταν με το μερος μας, εδειχναν καλυτερο κλημα στο Γιουτενχαιμεν. Ο στοχος λοιπον εκλεισε... Γιουτενηαιμεν ερχομαστε... Απιστευτο κι ομως αληθινο.

Πηρα μια μερα αδεια απο τη δουλεια, φυγαμε Πεμπτη απογευμα. Διανυκτερευσαμε στην περιοχη Beitostølen  και το πρωι επρεπε να ξεκινησουμε νωρις νωρις για να προφτασουμε το πρωινο καραβακι που θα μας πηγαινε στην περιοχη Fondsbu.  Απο κει θα ξεκινουσαν ολες οι πεζοπορικες μας δραστηριοτητες.


 Δεν θα μακρυγορησω σε αυτο το ποστ. Πιστευω πως δεν χωρανε πολλα λογια. Οι φωτογραφιες μιλανε απο μονες τους. Τα λογια ειναι περιττα. Ετσι κι αλλιως ειχα μεινει αναυδη. Το τοπιο μαγικο. Δεν ειχε δεντρα, δεν επιτρεπει το υψομετρο να φυτρωσει τιποτα παρα μονο θαμνους. Αλλα μαζι με τα φθινοπωρινα χρωματα εβλεπες μια αγρια ομορφια. Σε συνδιασμο με τον καταπληκτικο καιρο που πετυχαμε ήταν ολα τα λεφτα. Μεχρι και μια ολοκληρη μερα με ηλιοφανεια πετυχαμε.  Τζακποτ. Κανεις δεν το πιστευε αυτο που ζουσαμε. Επισης δεν φυσαγε καθολου (σπανιο για την περιοχη) και αυτο βοηθησε οχι μονο στο οτι δεν κρυωναμε αλλα και στις καταπληκτικες φωτογραφιες των λιμνων με το φαινομενο του καθρεφτισμου. Το λεγομενο Mirror effect. Γενικα ολα ηταν υπεροχα. Τελεια παρεα, φοβερη διαθεση, φοβερος καιρος, φοβερο τοπιο. Αυτο το εχω επαναλλαβει τοσες πολλες φορες που ναι ξερω, γινομαι κουραστηκη. 

1η Ημερα

Ξυπνησαμε πρωι πρωι για να φαμε πρωινο και να προφτασουμε το καραβι. Το βραδυ μαθαμε οτι αν δεν καθαριζαμε το δωματιο επρεπε να πληρωσουμε 55 ευρω για τη καθαριοτητα. Δεν θα σχολιασω τα facilities των ξενοδοχειων.... ειναι για γελια. Με το που το ακουσαμε αυτο, πηραμε σκουπα και φαρασι και καναμε στα γρηγορα μια πρωινη φασινα. Λογικα αυτο θα ισχυε αν εμενες παραπανω μερες αλλα με αυτους τους τρελους δεν θελαμε να το ρισκαρουμε. Τι να πρωτολερωσεις.... εναν υπνο καναμε και στην ουσια μονο για 10 ωρες το χρησιμοποιησαμε (μπορει και λιγοτερο). Αλλα αν αυτοι θελανε να βγαλουν απο την μυγα ξιγκι, εμεις δεν θα τους καναμε τη χαρη.  Ακους εκει 55 ευρω...

Η πρωινη θεα απο το δωματιο


Η διαδρομη προς το καραβακι ηταν μαγευτικη. Η λιμνη που θα διασχιζαμε ηταν στα 1000μ υψομετρο. Απο κει που οδηγουσες αναμεσα στα δεντρα, ξαφνικα εξαφανηστηκαν. Στην αρχη ειπα οτι ειμαστε στην ερημο. Πετρες και θαμνοι... αλλα μετα εβλεπες τα φθινοπωρινα χρωματα κιτρινο πορτοκαλι κοκκινο σε συνδιασμο με το μπλε του ουρανου και των λιμνων και σου αλλαζε τη διαθεση. Ακομα και αυτο το αγριο τοπιο ειχε μια αλλη ομορφια. Δεν φυσαγε καθολου. η λιμνη ηταν λαδι. Ηταν σαν να καναμε κρουαζιερα.  

Μια απο τις ομορφοτερες φωτογραφιες που τραβηξα





Μια δοση τρελας την εχουμε




Fondsbu 





Οταν φτασαμε, τακτοποιηθηκαμε φαγαμε και ξεκινησαμε την πεζοπορια μας. Απλα διαλεξαμε μια πλαγια και βαλαεμ εναν στοχο.

Ο στοχος ηταν να φτασουμε κοντα στον παγετωνα





 


Και ναι μετα απο καμια ωρα περπατημα, να το αποτελεσμα













H θεα του  Fondsbu και της λιμνης Bygdin απο την κορυφη





Kαι επειδη ειμαι ενα μικρο παιδι χαρα γεματο, δεν μπορει να λειπει μια τετοια φωτογραφια απο το αλμπουμ





2η Ημερα

Η δευτερη ημερα ήταν η καλυτερη ημερα απο πλευρας καιρικων συνθηκων. Ηλιοφανεια και καθολου αερα. Στοχος να φτασουμε κοντα στις κορυφες Falketid (2067μ) και Urdanostindene (2048m).






Πισινα




Λιγο παγωμενο το νερο







Κορυφες



Πανοραμικη







Οι κορυφες απο πιο κοντα





 Η ημερα εκλεισε με φαγητο, ποτο και χαρτιά.

3η Ημερα

Ειχαμε μονο μιση μερα στη διαθεση μας. Στις 15.30 επρεπε να παρουμε το καραβακι της επιστροφης. Ο καιρος ηταν λιγο μουντος. Πακεταραμε τα πραμματα μας για να ειμαστε ετοιμες και ξεκινησαμε για την τελευταια πεζοπορια μας. Ηταν λιγο βαρετη διαδρομη μιας και δεν προσεφερε τιποτα το αξιολογο απο πλευρας τοπιου. Καμια σχεση με τη χθεσινη μερα. Ηταν απλα μια προπονηση. Αυτο που ομως ειχε πλακα ειναι το αμετρητα Λεμινγκ (Λεμμος) που ειδαμε να τρεχουν παντου. Ενα μαλιστα ηθελε να τσαμπουκαλευθει μαζι μου. Μικρα περιεργα αλλά ομορφα τρωκτικα.






 Και διαφορες φωτογραφιες απο το καραβακι





 Δυστυχως ολα τα ωραια τελειωνουν γρηγορα. Ακομα και τωρα που γραφω και βλεπω τις φωτογραφιες ειναι σαν να ειμαι παλι εκει. Ηταν ενα χορταστικο ταξιδι, γεμισα τις μπαταριες μου και επεστρεψα παλι πισω στη ρουτινα της καθημερινοτητας. Να ειμαι καλα, γερη και  δυνατη να το ξανακανω.

1 σχόλιο:

  1. Πόσο κρίμα βρε Αφροδιτάκι μου που εγκατέλειψες παντελώς το blog σου, όπως και το Forum (patriotaki.net). Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αγωνία, άγχος, απορίες... Ξέχασες όσα πέρασες στην αρχή; Πόση ανάγκη είχες μια καλή κουβέντα; Κάποιον/α να σε καθοδηγήσει; Να σε συμβουλεύσει, να σε στηρίξει;
    Τόσος κόσμος βασίζεται σε σένα και σε ανθρώπους σαν κι εσένα, που έκαναν το βήμα να μεταναστεύσουν, για να πάρει λίγη δύναμη. Δεν πρέπει να δένουμε τον γάϊδαρό μας, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Κρίμα, πραγματικά.
    Στα λέω με αγάπη και κατανόηση όλα αυτά, γιατί δεν είμαι άνθρωπος που κρίνει και με τεράστια λύπη τα λέω όλα αυτά, ειλικρινά. Καλή ζωή εύχομαι κορίτσι μου, μακάρι η ζωή σου να συνεχίσει να είναι super όπως είναι τώρα και ας μην μας μιλάς! Ξέρεις πως σε αγαπάμε και σε στηρίζουμε σε κάθε σου βήμα και ότι είμαστε εδώ για σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή