Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Sunday hikking to Sørskogen (21.12.14)

Kυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ειχα καιρό να πάω πεζοπορία. Τη μια εβρεχε και δεν ειχα ορεξη να παω να γινω μουσκιδι, την αλλη με ποναγε το γόνατο... Και τωρα με ψιλοποναγε μιας και δεν εχει ακομα περάσει αλλα λέω δε βαριέσαι (αλλη λέξη μπιπ)  θα πάω και οτι γίνει. Προχτες ειχε χιονίσει και σήμερα περιμέναμε χιόνια....θα εβλεπε τη φυση χιονισμένη.
Πρωί πρωί λοιπον με τη δροσούλα (-3 βαθμοι) ντύθηκα, ζαλώθηκα και έξω.... Θα πηγαίναμε στο sørskogen. Σημαίνει βορρινό δάσος κι εκει εχει ενα σαλέ απο την εποχή του 1600 οπου συγγενείς αυτων που το εχτισαν συνεχίζουν να ζουν εκεί. Παει απο γενια σε γενια που λένε.

Το τοπιο σε όλη τη διαδρομή ήταν υπέροχο. Αυτο το άσπρο πραμα που λέγεται χιονι είχε καλύψει τα πάντα. Εκανε το περπάτημα πιο δύσκολο μιας και γλιστραγε και σε ορισμένα σημεία ειχε πάγο. Παγωμένα ποτάμια, παγωμένα ρυάκια, παγωμένες λίμνες. Μια υπέροχη ησυχία παντού. Μονο εμεις ακουγόμασταν.
Δοκίμασα και το πάχος της λίμνης και βγηκαν μερικές τρομαχτηκές φωτογραφίες




Λιγες φωτογραφίες απο το τοπίο





Ειχε και τις ανάλογες πτώσεις











Μετά απο 8 χιλιόμετρα φτάσαμε στην περιβόητη καλυβα-σαλέ οπου  φάγαμε και ήπιαμε. Και γενικά πήραμε μια ανάσα γιατί δεν ξέραμε τι μας περιμένει.






Τι μας περίμενε ε;;
Αρχικά έπρεπε να βιαστούμε γιατι ειχαμε μονο μια ωρα διορία μέχρι να νυχτώσει. Και νύχτα δε θα θελες να εισαι χαμένος στο δάσος. Δεν ειναι και τόσο καλή ιδέα. Στην πορεία όμως χαθήκαμε κανα δυό φορές και η επόμενη έξοδος προς τον πολιτισμό θα ήταν σε 8-10χλμ. Επίσης ενα παιδί για να "κοψει δρόμο" μας οδήγησε μέσα απο λάθος μονοπάτι, το οποιο ήταν παγωμένος βάλτος. Δεν το ξέραμε, το μάθαμε στο πρώτο κρακ κατω απο τα πόδια μου και με μενα να πέφτω μέσα!!! Και τα 2 ποδια μούσκεμα και χτυπημένα με το πέσιμο στον πάγο. Το πονεμενο μου γονατο τωρα είχε και αλλους λογους να πονάει πιο πολύ. Μια κοπέλα προσφέρθηκε να μου δωσει αλλο ζευγάρι κάλτσες αλλα της ειπα πως προς το παρων οι μαλλινες κάλτσες κανουν καλη δουλειά και δεν κρυωνω.
Τα βρεγμένα ποδια δε με ανησυχουσαν. Αυτο που με ανησυχουσε ήταν οτι νύχτωνε, ημασταν ακομα μεσα στο δάσος, ειχαμε πολυ δρόμο να κάνουμε ακόμα και φυσικά ψάχναμε τους χάρτες και τις πυξίδεςγια να δουμε αν παμε σωστα. Κι εγω πόναγα.  .
Το ωραιο ομως ήταν ότι άρχισε να χιονίζει. Και μεσα στη κουραση μας ανακαλύψαμε το πόσο ομορφα είναι όταν χιονίζει. Looks like Christmas!!! Ειχαμε βαλει και στοιχημα για το αν θα προλάβουμε να βγουμε απο το δάσος μέρα ή νύχτα. Η νύχτα κέρδισε....  και οπως βλέπετε ο αρχηγός ακόμα τον χάρτη διαβάζει κι εμεις περιμενουμε να μαθουμε αν παμε σωστα!!!!


Mπορει να γελάμε για τη φωτογραφιση αλλα η ψυχουλα μας το ξερει. Τουλάχιστον η δική μου. Ουτε κουραγιο στο να απαντησω στην ερωτηση αν ειμαι καλά δεν είχα. Το κοντερ εγραψε 16.5 χιλιόμετρα.

Γυρισα στο Οσλο και χιόνιζε. Σπιτια, παρκα δρομοι χιονισμενοι και η γνωστη ησυχία του τοπιου την ωρα που χιονίζει. Και το χαμογελο του παιδιού ξανα ηρθε στα χειλη μου. Ξερετε αυτο το χαζο χαμογελο που αποκτάμε οταν βλέπουμε το χιονι να πεφτει.Τελικά θα κανω άσπρα Χριστουγεννα φέτος.
 Εφτασα σπιτι και παρόλο που ημουν κουρασμένη καθε μιση ωρα εβγαινα εξω για να δω τη συγκομιδή του χιονιου και πσο προοδο εχει στο στρωσιμο. Γυρω στα 10 εκ  εστρωσε. Φτωχικά πράματα. Θα μπορούσε και καλύτερα. Δεν πειράζει. Αρκει που ο χειμώνας τώρα ξεκινάει (γιατι μεχρι τωρα είχαμε Φθινόπωρο.)