Πεζοπορία στο Gyrihaugen (Μέρος 2ο)

Πεζοπορία στο Gyrihaugen (Μέρος 2ο).

Η θέα από τη κορυφή της χαράδρας μας αποζημιώνει...

 Αμ δεν τελείσωαμε εδω... Είπαμε κορυφή Gyrihaugen μέσω Mørkgonga. Μη το ξεχνάμε!...

Πεζοπορία στο Gyrihaugen 17-11-13

Πεζοπορία στο Gyrihaugen 17-11-13

Μετά από πολύ καιρό, η πρόγνωση του καιρού για το Σαββατοκύριακο ήταν πολύ καλή. Ήλιος και 10 βαθμοί. Και τι κάνουν οι Νορβηγοι όταν βλέπουν ήλιο; Ξεχύνονται στη φύση. Η αγάπη τους είναι το βουνό, όχι ότι δεν πάνε και παραλία. Αλλά κυρίως το βουνό. 
Το ίδιο ισχύει και για την σπιτονοικοκυρά μου την Μερέτε. Την Παρασκευή μου ανακοίνωσε τα σχέδια της. Κυριακάτικη βόλτα στο βουνό, εγώ, αυτή, ο αντρας της, ο καινούριος νοικάρης και η βαφτισιμιά της. Τέλια, ότι έπρεπε για να ανέβει λίγο η ψυχολογία μου και να ξεχαστώ. Δυστυχώς μου συνέβη ένα άσχημο περιστατικό, έχασα τον αγαπημένο μου θείο και προσπαθώ να το ξεπεράσω. Η πρόσκληση  της Μερέτες ήταν το καλύτερο δώρο για μένα. Αχ αυτή η γυναίκα έχει κάνει ΤΟΣΑ πολλά για μένα. Ο άγγελος μου! Κάποια στιγμη θα κάνω ένα αφιέρωμα στον άγγελο μου. (Βασικά είχα ξεκινήσει να γραφω αλλά εκεί που έγραφα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν τα κακά μαντάτα, οπότε το κείμενο έμεινε λειψό.....

Έρχονται γενέθλια....

Έρχονται γενέθλια....

Ο Νοέμβριος όταν ήμουν μικρή ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Ήταν ο μήνας των γενεθλίων μου. Μέτραγα τις μέρες αντίστροφα για το πότε θα έρθει εκείνη η μέρα που θα με θυμηθούν όλοι και θα μου πουν χρόνια πολλά και θα μου φέρουν δώρα κλπ κλπ.... Τα γνωστά. Α, έκανα και πάρτι έσβηνα και κεράκια.
Αυτά όταν ήμουν μικρή...

Συνέχεια....

(Συνέχεια....)

Τώρα όπως είπα είμαι σε άλλο σεμινάριο. Η ζωή μου ήρθε πάλι τα πάνω κάτω αν και το περίμενα. Όλα τα καλά δυστυχώς τελειώνουν γρήγορα. Αυτοί οι 4 μήνες ήταν οι ωραιότεροι μήνες της ζωής μου. Είχε από όλα. Γέλιο, ξενοιασιά, κλάμα, απογοητεύσεις.... Αλλά ήμουν περιτριγυρισμένη από πολύ καλές φίλες. Αυτό το τμήμα όπως μάθαμε ήταν το καλύτερο τμήμα που έχει περάσει από το ας το πούμε φροντιστήριο. Μάλιστα μια καθηγήτρια που πέρασε απο τα χέρια μας για μια μόνο μέρα μας είπε ότι όλοι της είπανε  ότι πρέπει να έχεις την τιμή να γνωρίσεις το τμήμα της Κάριν. Δυστυχώς  δεν είχε την τιμή να γνωρίσει κάποια από τις απατεωνιές μου. Το παρατσούκλι μου στο σχολείο είναι "'άτακτη/σκανταλιάρα. Όλοι οι καθηγητές μου είχαν γευτεί από μια σκανδαλιά μου, αυτή μου ξέφυγε. Την έχω όμως τώρα, οπότε δε θα μου ξεφύγει. Και από ότι βλέπω έχει τρελό χιούμορ οπότε με παίρνει να την "πειράξω" λίγο. Αν έχω όρεξη θα το κάνω προς το παρών δεν.... έχω ξενερώσει λίγο.

Μερικές φωτογραφίες από το πόσο καλά περνάγαμε....

17 Ιουνιου!

                                                     17η Ιουνίου!!

Η 17^η Ιουνίου θα γραφτεί στο ημερολόγιο μου ως η ημέρα γιορτής για εμένα! Αυτά τα μαθήματα πέρα από την οικονομική βοήθεια , ήταν το καλύτερο δώρο που μου έχει κάνει η Νορβηγία.  Το σεμινάριο είχε διάρκεια  4 μήνες. Κάθε μέρα Δευτέρα εως Παρασκευή επί 6 ώρες την ημέρα μόνο Νορβηγικά. Γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους από όλα τα μέρη και τα πλάτη της γης, μια καταπληκτική, απίστευτη καθηγήτρια (δεν υπάρχει αυτό το άτομο!!!) και το σημαντικότερο; Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εξέπληξα τους πάντες και έμαθα να μιλάω Νορβηγικά. Κανείς δεν το περίμενε, ούτε κι εγώ. Αλλά πίεσα τρελά τον εαυτό μου.

Ας τα πάρουμε τα πράμματα από την αρχή....

Χαθηκα ε;

ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ

Από πρώτη Μαΐου μέχρι σήμερα (6 Νοεμβρίου) έχουν περάσει 6 μήνες.  Έξι ολόκληροι μήνες κι έχουν έρθει τα πάνω κάτω στη ζωή μου από τότε. Τι να πρωτοθυμηθώ τί να ξεχάσω; Η φίλη μου η Ελεονόρα μου είπε ότι είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Εκείνη φταίει που το ξαναπιάνω στα χέρια μου...

First of May

First of May

The first of May is also celebrated in Norway. Norwegian flags are all over the city, and people are out in the park and squares. And of course in coffee shops (the only ones that are open today).  Maybe in the morning there was some celebrations or something, I don’t know , I was there in the afternoon....

Sunday walk at Hollmenkolen and Vigeland Park.

Sunday walk at Hollmenkolen and Vigeland Park.

One day, we decided with Annie (the wife of my boss) to go for a walk together with her son at Hollmenkolen mountain to see the ski jump. The plan was to drink coffee after that with a fantastic view of Oslofjord. So we took the subway, and in 15 minutes we were there. The weather was perfect and lot of people was in the subway with their ski equipment...

A little summary

                                 (the view from my house)

Ι am almost 20 days here in Oslo.

As I was expected, I don’t have a lot of free time to write in my blog. I am very sad about this. My days are full and I am always returning home exhausted. I am preparing food and then they are starting the skype-calls. First my mother then my boyfriend and then whoever reaches me in facebook for chat. When will I find time to write?

Now tha I found some time, I will write a small summary...

My arrival to Oslo

  

Got some time to update my blog.

 I was flying Monday at noon. I packed the last minute things and straight to the airport. I was so stressed I didn’t even notice the time passing. Checked in, arranged the cat’s ticket, I handled my luggage ( fortunately I wasn’t credited the overweight) and the last farewells with my parents. Hard hour, hard moments. My mother was strong, I didn’t quite manage. I did tear up. I hate goodbyes....