Το νέο μου χόμπι. Απίστευτη γυμναστική, απίστευτες εναλλαγές τοπίου. Η φύση φόρεσε τα άσπρα της ρούχα και οι Νορβηγοί έχουν ξεχυθεί στο βουνο, μικροι μεγάλοι. Μερικοι εχουν μαζί τους και τα σκυλιά τους. Αλλοι σέρνουν τα μωρα τους σε ειδικό ας το πουμε έλκηθρο. Την προηγούμενη Κυριακή ειχα την πρώτη μου επαφή με το άθλημα. Η Μερέτε και ο άντρας της πήραν τους αρχάριους ενοικιαστές τους για μάθημα. Τα πήγαμε τόσο καλά που μας πήγανε καμια 10αρια χιλιόμετρα βόλτα. Αφου είδανε ότι μπορούμε. Πολύ γέλιο, πολύς ιδρώτας. Μούσκεψα από τη κορφή ως τα νύχια. Την επόμενη μέρα απλά δεν μπορούσα να κουνηθώ. Καθε βημα και βογκητό ήμουν. Αλλά μου άρεσε. Μου άρεσε τόσο πολυ που αυτο το Σαββατο (χτες) προτιμησα να πάω για σκι αντι για σνοουμπορντ!!! Εχτές λοιπόν ακολούθησα τη Μερέτε με τον άντρα της στη βόλτα τους. Το σχέδιο ήταν να τους ακολουθήσω μέχρι ένος σημείου και μετα να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Στην πορεία ομως το σχέδιο άλλαξε, τους ακολούθησα μεχρι τέρμα. Στον γυρισμό ομως χαθήκαμε, οποτε γύρισα πισω μόνη μου...
Οταν ειμαι μαζί τους ο ρυθμός είναι εξωφρενικά τρελός. Ρίχνω κατοστάρια για να τους κυνηγάω.... ισως και γιαυτο και ιδρώνω τόσο πολύ. Σημερα Κυριακη λοιπόν, εγω ήμουν ηδη κουρασμένη από εχτές. Δεν είχα και πολύ όρεξη για κυνηγητό. Και η Μερέτε με τον Τζον απο την άλλη θέλανε να πάνε με τον δικό τους ρυθμό οσο πιο μακρια γίνεται. Οπότε μου την κοπανήσανε και με αφήσανε μόνη, αφου φυσικά πρωτα μου είπαν που να πάω και πως να πάω. Καλύτερα, είχα όλο το χρόνο να βγάλω φωτογραφίες, το πήγα χαλαρά στους δικούς μου ρυθμούς και το απόλαυσα καλύτερα. Προσπάθησα να βελτιώσω και την τεχνική και το στυλ μου.
Εφαγα μόνο μια τούμπα. Δεντρο-Αφροδίτη= 0-1. Δε φταίω που βρέθηκε στο δρόμο μου... πάει το δέντρο. Μικρο ελατάκι ήταν, το είχα του χεριού μου. Τα μεγάλα τα αποφεύγω, δεν με παίρνει.
Φωτογραφίες από το οδοιπορικό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου