Εκπαιδευση

Στην προηγουμενη αναρτηση μου ανεφερα πως σπουδάζω. Ειναι δυο ετη φοιτησης πανω σε παιδια με ειδικες αναγκες. Το οποιο περιλαμβανει και παιδια με μαθησιακες δυσκολιες και προβληματα συμπεριφορας και κοινωνικοποιησης. Αποφασισα να ασχοληθω με αυτο οχι γιατι θελω να εργαστω αποκληστικα με αυτα τα παιδια, αλλα για να τα καταλαβω. Εχουμε παρα πολλα παιδια με προβληματα συμπεριφορας και κοινωνικοποιησης στο σχολειο, ιδιαιτερα μετα το τελος της πανδημιας. Σκεφτητε πως σχεδον για ενα χρονο (μπορει και περισσοτερο, δεν θυμαμαι) αυτα τα παιδια ειτε κλειστηκαν σπιτι για 2 μηνες (τοτε που τα χολεια εκλεισαν) αλλα και οταν ανοιξαμε η κατασταση θυμιζε φυλακή. Καμια επαφη μεταξυ των παιδιων διαφορετικων ταξεων (ακομα και αν ηταν αδερφια ή ξαδερφια), προαυλιασμος σε ξεχωριστους χωρους σε  συγκεκριμενα ωραρια. Καθε ταξη ξεχωριστα. Ασε μη τα αναφερω τωρα, δεν ηταν και πολυ ευκολη περιοδος. Ευτυχως τελειωσε αλλα αφησε πολλα τραυματα. Δεν ξερω πως ηταν στην Ελλαδα, εννωω στο σχολειο. Γενικα  το πως περασατε ξερω απο την μητερα μου. Ακομα κυκλοφορειτε με μασκες σε νοσοκομεια και κλειστους χωρους τουλαχιστον. Εδω τις εχουμε πεταξει εδω και παρα πολυ καιρο. 

Ετσι λοιπον αποφασησα να ασχοληθω λιγο πιο πολυ πανω σε αυτα τα παιδια, κυριως για να τα καταλαβω και για να τα βοηθησω οσο μπορω και εαν μπορω. Μου κανουν που μου κανουν τη ζωη δυσκολη, ε ας την κανω λιγο ευκολοτερη. Τελειωνω τον Ιουνιο. Πρεπει να παραδωσω μια τελικη εργασια 5000 λεξεων. Φυσικα στα Νορβηγικα. Παλουκι. Στα δυο αυτα χρονια εγραψα 4 εργασιες της ταξεως 2500 λεξεων, και καθε φορα ζοριζομουν να βρω αυτες τις λεξεις. Και τωρα επρεπε να ειναι 5000!! Ευτυχως το θεμα το διαλεξα μονη μου και φυσικα ειπα να γραψω για την κοινωνικοποιηση των παιδων και πως το σχολειο μπορει να βοηθησει σε αυτο. I played  it smart που λενε και στο χουριο μου. Το θεμα αυτο ειναι τεραστιο απο μονο του οποτε σιγουρακι θα βρω αυτες τις 5000 λεξεις. Εχω αρχησει και τη γραφω απο τον Μαρτιο. Δουλευω μαζι της μονο σαββατοκυριακα και αργιες. Δευτερα με Παρασκευη γυριζω πτωμα απο την δουλεια ουτε μηνυμα στο κινητο δεν μπορω να γραψω, σιγα μη γραψω για την εργασια. Ευτυχως υπηρχε ενδιαμεσα ενα Πασχα, κατι Σαββατοκυριακα με μπιχλα καιρο που δεν ηθελα να βγω εξω, αλλα θυσιασα και μερικα ηλιολουστα Σαββατα γιατι θελω να τελειωνω με αυτο. Σημερα την ολοκληρωσα και ειμαι πολυ χαρουμενη για αυτο. Μενει να την δει η καθηγητρια μου και να μου πει αν ειναι οκ ή αν χρειαζεται να σβησω κατι και να γραψω κατι αλλο. Συνεβει αυτο την προηγουμενη εβδομαδα. Αναγκαστικα να σβησω 1000 λεξεις και να τις ξανααναπληρωσω γραφοντας κατι αλλο (αλλιως θα ειχα τελειωσει απο την προηγουμενη εβδομαδα). Ελπζω να μην ξανασυμβει Εμενα παντως μου αρεσει παρα πολυ και αν θα με βαθμολογουσα θα μου εβαζα  αυστηρα Α. Το οτι στα γεραματα μου θα εγραφα εκθεση (διπλωματικη οπως θελετε πεστε το) ακαδημαικου τυπου (ναι, ναι δεν ειναι παιξε γελασε) ΣΤΑ ΝΟΡΒΗΓΙΚΑ ουτε που το περιμενα να μου συμβει. Μεχρι τωρα ολες μου οι εργασιες εχουν βαθμολογηθει με Β  (με πολυ καλα σχολια απο κατω) που κατα την καθηγητρια μου σημαινει πολυ καλη βαθμολογια γιατι δεν εχει δωσει ποτε Α. Βεβαια δεν την ρωτησαμε αν ειναι τοσο αυστηρη και στην τελικη εργασια. Προφανως θα ειναι γιατι αυτη θα κρινει το πτυχιο. Παντως μεχρι τωρα εχω ακολουθησει ολους τους τεχνικους κανονες της. Το ποσες λεξεις θα εχει η καθε παραγραφος,  τις αποστασεις, την αναπτυξη της και το argumentation. Δεν το κανω για τον βαθμο, αλλα γιατι ειμαι τελειομανης. Και γιατι θελω να ειναι ωραια. Πεσαμε στην περιπτωση.  Αλλωστε μετα την παραδωση της εργασιας θα ακολουθησει προφορικη εξεταση πανω στην εργασια μου και αυτη θα κρινει τον βαθμο που θα παρω. Και Β πχ να μου δωσει  (λεμε τωρα) μπορει η προφορικη εξεταση να μου ανεβασει τον βαθμο. Το προφορικο το θεωρω πιο δυσκολο παντως (γραφω καλυτερα απο οτι μιλαω), αλλα για αυτο θα αγχωθω μετα τις 2 Ιουνιου. 

Και για να σας δωσω να καταλαβαιτε τι εχω κανει σας βαζω μια φωτογραφια απο τα βιβλια που χρησιμοποιησα για να την γραψω. 12 ττον αριθμο

Eπιστροφη στο μπλογκ

 Καποτε ειχα ξεκινησει αυτο το μπλογκ με πολυ αγαπη. Δυστυχως η ζωη τρεχει με γρηγορους ρυθμους και μας παρασερνει. Τελευταια αναρτηση που εκανα ηταν το 2017 και τωρα εχουμε 2024. Μεγαλη απουσια το ξερω. Μαλιστα καπου το 2019 ειχα ξεκινησει να γραφω ενα κειμενο αλλα ποτε δεν πατησα το send. Και μαλιστα δεν το ειχα ολοκληρωσει. Κατι μου ετυχε και το αφησα για αυριο. Και το αυριο λες και δεν ηρθε ποτε. Θα παραμεινει στα προχειρα. Θα γραψω κατι καινουργιο. 

2024 ειπαμε ε? Εχουν περασει 11 χρονια (και ενας μηνας) απο τοτε που ηρθα στο Οσλο. Σε αυτο το διαστημα εχουν γινει πολλα. Εχουν περασει και 7 χρονια απο τοτε που εγραψα στο μπλογκ. Ντροπη μου, αλλα πστεψτε με δεν εχω χρονο. Ελπιζω απο δω και εμπρος να βρισκω το χρονο να επικοινωνω μαζι σας. Αν υπαρχει και καποιος που με διαβαζει πια... 

Τι εχει γινει απο τοτε? Επαγγελματικα παραμενω να δουλευω στο σολειο. Ειχα ξεκινησει να δουλευω προσωρινα μεχρι να βρω κατι αλλο στο αντικειμενο μου αλλα τελικα εγινε μονιμο. Το 2019 μονιμοποιηθηκα το ολοημερο σχολειο. Λιγο πριν αρχισει η  πανδημια ξεκινησα να δουλευω και στο σχολειο ως βοηθος δασκαλας. Εκει δεν ειχα μονιμο συμβολαιο αλλα αναπληρωτριας. Στην ουσια οποτε καποιος αρρωσταινε με επερναν τηλφωνο. Σκαει η πανδημια και για δυο μηνες (και λιγο περισσοτερο) εκλεισε ολη η χωρα. Ολοι σπιτια μας. Τα παιδια κανανε μαθηματα online με τους δασκαλους, εμεις τιποτα. Στην αρχη μου την ειχε βαρεσει. Μπορουσαμε να κυκλοφορησουμε (με μασκες και αντισηπτικα), ευτυχως δεν χρειαζομασταν να παιρνουμε αδεια για να βγουμε οπως στην Ελλαδα. Πολλοι που  δουλευαν σε ιδιωτικο τομεα βγηκαν σε αναστολη, ευτυχως εγω ως δημοσιος υπαλληλος πληρωθηκα κανονικα και ας καθομουν σπιτι μου. Οταν τελειωσε αυτη η καραντινα και η Νορβηγια ανοιξε δειλα δειλα, το σχολειο ειχε περισσοτερο αναγκη απο ποτε τους αναπληρωτες, οποτε βρεθηκα να δουλευω καθημερινα ως βοηθος στην ταξη. Αλλο ενα καλο της πανδιμιας. Το οποιο συνεχιστηκε ως και σμερα. Φετος  (τον Οκτομβριο του 2023) μονιμοποιηθηκα. 100% μονιμο συμβολαιο. Η μονιμοποιηση μου ειχε αρκετο δραμα και σασπενς. Απλα για να καταλαβαιτε, το προηγουμενο Πασχα ο πρωην διευθηντης του σχολειου (ευτυχως πρωην) με απελυσε λογο μειωμενου μπατζετ. Νομιζε πως διοχνωντας ατομα (δεν ημουν η μονη) θα το σωσει. Αλλα το ταμειο ειναι τοσο μειον που για να σωθει θα επερεπε να απολυσει ΟΛΟ το προσωπικο. Κατι που δεν γινεται. Τα πηρα στην κρανα κι ευτυχως που ειμαι γραμμενη στο σωματειο, τους ζητησα βοηθεια γιατι εδω κατι παιζει. Μια εβδομαδα πριν τις καλοκαιρινες διακοπες η δικηγορος του σωματειου μου λεει οτι βαση νομου δικαιουμε οχι απολυση αλλα μονιμο συμβολαιο και θα κινηθουμε νομικα με το που τελειωσεουν οι διακοπες. Γυριζω απο τις διακοπες το σχολειο τρωει την μηνυση απο την πρωτη μερα. Ειχααν 15 μερες χρονικο περιθωριο για να ερθουν σε διαπραγματευση. Αν συμφωνησουν εγω παιρνω το συμβολαιο αν δεν συμφωνησουν παμε δικαστηριο. Ο νεος διευθηντης του σχολειου (πολυ τον αγαπω), δεχτηκε κατευθειαν. Βασικα δεν μπορουσε να κανει αλλιως. Δεν μπορουσε να παει εναντια στον νομο.  Δεν τον επαιρνε να παει δικαστηριο γιατι παλι θα κερδιζα, απλα χρονο θα κερδιζε.  Βεβαια εγω αυτες τις 15 μερες εβραζα απο την αγωνια. Θα εχω δουλεια στη νεα σχολικη χρονια ή οχι??? Οποτε πηρα το συμβολαιο, κορνιζα το εχω. Απιστευτη ασφαλεια. Πχ τωρα που πλησιαζει το τελος της σχολικης χρονιας εγω δεν εχω το αγχος αν θα εχω δουλεια του χρονου. Αν θα με φωναζουν οποτε καποιος αρρωσταινει. Αν θα δουλευω καθημερινα ή οχι.  Ξερω πως θα εχω. Μηνας μπαινει μηνας βγαινει, μπαινει ενα σταθερος μισθος στην τραπεζα. Στην ουσια λοιπον τι εγινε? Πριν το καλοκαιρι απολυθηκα και μετα το καλοκαιρι με ξαναπροσελαβαν με μονιμο συμβολαιο!!!  Τωρα το λεω και γελαω αλλα πριν το καλοκαιρι ειχα ριξει απιστευτο κλαμα,. Επισης φετος πηρα δυο πτυχια στην παιδαγωγικη. Ναι μου αρεσε τοσο που το σπουδαζω το θεμα. Το ενα δεν ειναι πτυχιο πανεπηστημιου αλλα μια ας πουμε ειδικοτητα η οποια με ανεβασε μισθολογικα. Αρκετα θα ελεγα. Το αλλο πτυχιο ειναι πανεπιστημιου με την ενοια πως μου δινει μορια στο πανεπηστημιο αν θελησω να συνεχισω να σπουδαζω πχ ως δασκαλα (με τιποτα). Μια επαγγελματικη επαρκεια στα παιδια με ειδικες αναγκες.  Αυτο το πτυχιο θα το παρω τον Ιουνιο στα χερια μου. Δυο ετη σπουδων τελειωνουν επιτελους.  Και η σχεση μου με τα βιβλια τελειωνει επισης. Αρκετα. Δεν εχω αλλες αντοχες για διαβασμα εξετασει και ολα τα συναφι πια. Οτι εκανα εκανα.

Τι αλλο εχει γινει? Α ναι, απο το καλοκαιρι του 2023 εχω νορβηγικη υπηκοοτητα και νορβηγικο διαβατηριο στα χερια μου. Μετα απο 7 χρονια διαμονης στην Νορβηγια εχεις δικαιωμα να ζητησεις διαβατηριο. Χρειαστηκε να περιμενω απο την ημερα που εκανα την αιτηση μεχρι να το παρω 14 μηνες!!! Εδω τα παντα κυλανε αργα να ξερετε. Απλα υπομονη θελει. 

Δεν ξερω αν υπαρχει κατι αλλο που εχει γινει σε αυτα τα χρονια της απουσιας μου. Συνεχιζω να κανω σκι, συνεχιζω να κανω ποδηλατο. Α αγορασα αυτοκινητο. Καλε αυτο παρατριχα να το ξεχασω. Ναι δυο χρονια το εχω το μωρο μου (ακομα ετσι το φωναζω). Ενα Suzuki Ignis αν εχετε την απορια. Το λατρευω. Βεβαια το οδηγω τα σαββατοκυριακα. Στην δουλεια παω με το ποδηλατο. Αν ηθελα να παηγαινω με το αυτοκινητο τον μισο μισθο μου στα παρκινγκ και στα δυωδια  και στις βενζινες θα τον εδινα. Δεν λεει. Τον χειμωνα παω με συγκοινωνια και οταν λιωνουν οι παγοι παω με ποδηλατο. Το τουτου για εκδρομουλες.

Αυτα απο μενα. Ελπιζω να συνεχισω να γραφω. Και θα σιγουρευτω πως θα πατησω το send αυτη τη φορα και δεν θα παει στα προχειρα για τα επομενα 7 ετη.

Α θα βαλω και μερικες φωτογραφιες να δειτε απο ολες τις εποχες

Εκδρομη Fondsbu 15.09.2017

Απο οταν ήρθα Νορβηγια ολοι μου έλεγαν πως πρεπει να επισκευθω τα βουνά της, πως ειναι φανταστηκα. Η Μερετε πολλες φορες μου εχει διηγηθει τις περιπετειες της στα βουνα, που εχει παει, που εχει περπατησει μονη ή με την παρέα της. Καημο το ειχα μια μερα να καταφέρω να παω κι εγω. Να ζησω αυτη την εμπειρια. Ήταν κατι σαν ονειρο, σαν στοχος που πρεπει να πραγματοποιηθει. Ξερω πως η Νορβηγια εχει απιστευτα τοπια, που μεχρι τωρα τα εχω δει μονο σε φωτογραφιες. Αλλα αλλο οι φωτογραφιες και αλλο το να το βλεπεις απο κοντα. Θα μου πεις τοσες φορες εχεις παει στη χυτα της Μερετες, κι εκει σε βουνο περπατησες. Αλλο αυτο, αυτο μου ειναι πολυ γνωριμο πια. Και χαμηλοτερο υψομετρο (κορυφη στα 1100μ). Δεν το θεωρεις και πολυ βουνο. Απο την αλλη βεβαια η Νορβηγια δεν εχει και πολυ ψηλα βουνα. Δεν ειναι και Αλπεις... Το ψηλοτερο της βουνο, το Galdhøpiggen, ειναι στα 2469μ. Ο Παρνασσος ειναι  πιο ψηλος. Και φυσικα εχουμε και τον Ολυμπο... νικαμε.

Εκδρομη στη Χυτα Αυγουστος 2017

Εχω πολυ καιρο να γράψω. Το γράψιμο θέλει την δική του "ψυχολογία", να έχεις έμπνευση ή έστω κάτι να πεις, να περιγράψεις. Μετα από ενα μηνα διακοπές στην Ελλαδα για το καλοκαιρι, επέστρεψα στη δουλεια. Βασικά έπεσα που λένε με τα μουτρα, σε έναν τρελό ρυθμό. Απο τους 40 βαθμους επεστρεψα στους 20 με το ζόρι, σε εναν εντελώς άστατο καιρό την μια ήλιο την αλλη συννεφια και η βροχή να ειναι το κερασάκι στην τούρτα. Οταν είχε ήλιο ψηνώσουν και λιγο να εσκαγε το συννεφο κρυωνες. Το σοκ της αλλαγης μου χάρησε ενα ωραιοτατο  κρυολογημα που εκανε καιρό να περάσει, συν η πολλή καθημερινή δουλειά, το αποτέλεσμα? Σημάδια υπερκόπωσης. Το σώμα μου βάρεσε κοκκινο συναγερμό. Πηρα μια μερα άδεια, δηλωσα άρρωστη στη δουλειά και την πέρασα ξάπλα στον καναπε ή στο κρεβατι. Εναλλαξ.

Hyttatur - ski on the mountain Mars 2017

Ειμαι παρα πολυ τυχερη (απο ολες τις απόψεις) που εχω γνωρισει και ειναι κομματι της  ζωης μου αυτον τον ανθρωπο που λέγεται Μερέτε, τη σπιτονοικοκυρά μου. Δεν θα κατσω να αναλυσω τους λόγους, μιας και δεν ειναι αυτος ο τιτλος του σημερινου μου μπλογκ.

Εχω μέχρις στιγμης την τυχη να επισκεφτω το εξοχικό της σε διάφορες εποχες του χρονου. Ειναι ενα μερος που το λατρευω και θελω παρα πολυ να βρίσκομαι οποτε μου δινεται αυτη η ευκαιρία. Και οποτε μου το ανακοινωνει εγω πετάω απο τη χαρα φυσικα φυσικα. Εχω παει καλοκαιρι, εχω παει φθινοπωρο, εχω παει αρχες του χειμωνα με χιονια οπου δυστυχως δεν καναμε σκι αλλα πεζοπορία με χιονορακέτες, εχω πάει και ανοιξη. Ήθελα παρα πολυ ομως να δοκιμασω να κανω σκι.

Εκδρομη στην Hytta Ιανουαριος 2017

          Παει καιρος που εχω να γράψω και λόγω μη ελευθερου χρονου δεν εχω γραψει για την εκδρομη στο εξοχικο της Μερετες πριν μερικες εβδομάδες. Παλι στο αγαπημένο μου μέρος, πρωτη φορα χειμωνα με χιονια, αλλα δυστυχως για αλλη μια φορα δεν εκανα σκι. Ο Τζον δεν ειχε ορεξη να ερθει, οποτε πηγαμε γυναικοπαρέα. Εγω η Μερετε και η Ελς, η αλλη κοπέλα που νοικιάζει το απο πανω διαμέρισμα. Επειδή η κοπέλα δεν κανει σκι δεν καναμε ουτε εμεις. Κι επειδη θα ειχε χιονι η πεζοπορια θα γινοταν με χιονορακέτες.

Παει ο παλιος ο χρόνος

Λιγο έμεινε και το 2016 θα παραχωρήσει τη θεση του στο 2017. Αλλος ενας χειμώνας γιαλαντζι.
Ενω ξεκινησε καλά, με πρωτα χιονια την πρωτη εβδομαδα του Νοεμβριου (μεχρι και σκι εκανα) μετά τίποτα...  οτι υγρο στοιχειο επεφτε ήταν σε μορφη βροχής και ψιλόβροχου. Σε συνδιασμο με αρνητικες θερμοκρασιες = πάγος. Εζησα και την κατασταση blue ice. Παντου.... μια λεπτη στρωση νερου στο δρομο και στα πεζοδρομια αλλα σε παγο. Περπατουσες και γλιστρουσες. Πολλα τροχαια ατυχηματα στο δρομο με καραμπολες.... Τα χειμερινα λαστιχα στον μπλε παγο δεν πιανουν. Θελεις λαστιχα με καρφια (για τα αμαξια), αλλα στο Οσλο απαγορευονται εκτος και αν πληρωνεις καθε μερα ενα ποσο για τη χρηση τους.  Ευτυχως δεν ισχυει το ιδιο για τα ποδηλατα. Ποιο ασφαλης αισθανομουν με το ποδήλατο απο το να περπατησω μεχρι το σουπερ μαρκετ. Ακομα και στην αυλη που εχει χαλικι αντι για τσιμεντο/ασφαλτο υπηρχε παγος. Παγωμενα χαλικια. Δεν φαινοταν ο παγος αλλα υπηρχε. Και ειναι και κατηφορικα, μεχρι να φτασω στο πεζοδρομιο (που και αυτο γλιστραγε) εκανα τσουληθρα.
Απο δραστηριοτητες ο Δεκεμβρης ήταν ολιγον βαρετος. Περα απο το ποδηλατο εκανα μερικες πεζοποριες. Αυτα μονο. Αλλά ειχε ενδιαφέρον στο θεμα νυχτερινης διασκέδασης. Πρωτάκουστο ε?

Οι περιπέτειες της Αφροδίτης συνεχίζονται....

Λενε "αυτα που κοροϊδεύεις τα λούζεσαι" και "ποτέ μη λες ποτέ γιατι θα ερθει η ωρα που θα το κανεις", Πόσο δίκιο εχουν. Ποσο σοφά λόγια... και ναι μέχρι τώρα οτι εχω κοροϊδέψει το εχω λουστεί και το διασκεδάζω.

Πρωτο παραδειγμα:  Οταν εκανα σνοουμπορντ στο Badgastein "κορόιδευα" αυτους που κάνουν σκι αντοχης. Ελεγα μα γιατι ταλαιπωρουν τον εαυτο τους να ανεβουν με τα ποδια την πλαγια ενω μπορουν να παρουν τα λιφτ? Πφφφ κοροιδα... ετσι ελεγα. Μεχρι που το δοκιμασα και τώρα εχω γινει τόσο φανατική που παράτησα το σνοουμπορντ...

Δευτερο παράδειγμα και πρόσφατο: Οσα χρονια ειμαι εδω βλέπω τους τρελους Νορβηγους να κανουν ποδήλατο βρέξει χνιονίσει. Ακομα και με χιονοθυελα, ακομα και στους -20 βαθμους. Τρελους τους ανεβαζα τρελους τους κατεβαζα....  Εγω να κανω ποδήλατο χειμώνα; Πφφ ποτέ.... κρύωνα και μονο με τη σκέψη. Μέχρι που.... Μεχρι που αποφάσισα να πηγαινω στη δουλεια με το ποδήλατο. Το συνήθισα τόσο πολυ που και μονο η σκεψη του να παω στη δουλεια με τη συγκοινωνία μου προκαλει απιστευτη βαρεμάρα και υπνηλία. Ο χειμωνας ομως ήρθε λιγο πρόωρα φέτος... 5 Νοεμβριου έπεσε το πρωτο χιόνι. Φυσικα το ΣΚ πηγα για σκι και το ευχαριστήθηκα. Αλλά το θεμα μας τωρα ειναι το ποδήλατο. Επρεπε να εφοδιαστω με χιονολαστιχα με καρφιά γιατι εδω το χιονι γινεται πάγος.

Διαβασα οτι αρθρο υπηρχε στο διαδυκτιο σχετικα με χειμερινη ενδυμασία και για τα λάστιχα. Οσον αφορα τον ρουχισμο ακολουθείται ο κανονας των 3 στρωματων. Ισοθερμικό μαλλινο πανω κατω, φλις ή κατι σε μαλλινο  και ενα soft shell τζακετ. Γαντια, σκουφο, μπουφ ή μπαλακλαβα και μαλλινες καλτσες.  Ειχα ενδοιασμούς για το σοφτ σελ νομιζα πως ειναι κομματακι λεπτό (είμαι και κρυουλιαρα). Αλλά προς έκπληξη μου με κραταει. Πιο πολυ κρύωσα οταν πηγα σουπερμαρκετ να ψωνίσω παρα με το ποδήλατο. Μεχρι στιγμης οι θερμοκρασιες που εχω παίξει ειναι απο 5 βαθμους εως -7. Απλά τωρα στους -7 κανω την υπερβολη των 2 ισοθερμικων πιο πολυ για ψυχολογικους λόγους. Οσων αφορα τα λαστιχα...μπορω να πω  το να κανεις ποδήλατο πανω σε καθαρο πάγο ειναι challenging. Παω αργα και αποφευγω το δυνατο φρεναρισμα κι ας εχω τα καρφια. Πανω στον παγο ακομα και αυτα δεν πιανουν. Πανω σε πακτωμενο χιονι ειναι μια χαρά. Τα δυσκολα και επικίνδυνα απο οτι εχω διαβασει ειναι οταν πεσει φρεσκο χιονι  και απο κατω εχεις το στρωμα του παγου.  Καλομελετα κι ερχεται.  Εκει χανεται ο ελεγχος δεν μπα να εχεις και προκες απο κατω.

Το διασκεδαζω ομως. Ευχαριστιέμαι την ωρα που παω και γυριζω απο τη δουλεια οσο τιποτα αλλο. Ξελαμπικαρει το μυαλο μου, ξεκουράζομαι και γεμίζω ενέργεια. Συν το οτι γυμνάζομαι ταυτόχρονα. Το να κανεις 20χλμ καθε μερα δεν ειναι και λιγο.

Ναι, εγινα κι εγω μια τρελη που συνεχιζει να κανει ποδήλατο τον χειμώνα και μετανιώνει που αργησε τοσο καιρο να μπει στο τρυπάκι. 

Τα πρωτα χιονια

Τα προγνωστικά για το Παρασκευοσαββατοκυριακο έδειχναν χιονοπτωσεις. Περίμεναν περιπου 40 με 50 εκατοστα χιονι. Οι εφημεριδες με πανικόβλητα πρωτοσέλιδα "Σοκ θα χιονισει τις επομενες μερες"  "Προσοχη ερχεται χειμωνας"  ενημέρωναν τους πολιτες για το κακο που θα παθουν. Το δικο μου κακο ήταν οτι επρεπε να παρω χιονολαστιχα για το ποδηλατο. Ηταν κατι που υπολογιζα πως θα κανω τον Δεκέμβριο αλλα ο καιρος ειχε διαφορετικα σχεδια. Η αγορα εγινε την Πεμπτη αλλα η τοποθέτηση θα γινοταν το Σαββατο. Ρισκαρα και πηγα την Παρασκευη στη δουλεια με καλοκαιρινα λαστιχα. Η χιονοπτωση ξεκινησε το μεσημέρι και μεχρι να σχολασω ειχε στρωσει μια άχνη ζάχαρη. Δεν ηταν κατι το επικίνδυνο για το ποδηλατο. Τα καρφια θα χρειαστουν απο Δευτερα που το χιονι που εχει στρωσει στους δρομους και τα πεζοδρομια θα γινει παγος και ολα θα μετατραπουν σε ενα απιστευτο παγοδρομιο.
Ολο το βραδυ χιονιζε και το πρωι ξυπνήσαμε  στα ασπρα.

Επιτέλους λιγο ήλιος

Τρεισήμισι εβδομάδες χωρίς ήλιο. Τρεισήμισι εβδομάδες μεσα στη συννεφιά, βροχη, ψιλόβροχο, μουντάδα. Ενας καταθλιπτικός καιρός.  Ξημέρωνε και ήταν σαν να ήταν νυχτα. Φέρτε τον ήλιο μας πίσω. Τι αλλο να κανεις παρά υπομονή; Υπομονη, θα περάσει που θα πάει;