Καποτε ειχα ξεκινησει αυτο το μπλογκ με πολυ αγαπη. Δυστυχως η ζωη τρεχει με γρηγορους ρυθμους και μας παρασερνει. Τελευταια αναρτηση που εκανα ηταν το 2017 και τωρα εχουμε 2024. Μεγαλη απουσια το ξερω. Μαλιστα καπου το 2019 ειχα ξεκινησει να γραφω ενα κειμενο αλλα ποτε δεν πατησα το send. Και μαλιστα δεν το ειχα ολοκληρωσει. Κατι μου ετυχε και το αφησα για αυριο. Και το αυριο λες και δεν ηρθε ποτε. Θα παραμεινει στα προχειρα. Θα γραψω κατι καινουργιο.
2024 ειπαμε ε? Εχουν περασει 11 χρονια (και ενας μηνας) απο τοτε που ηρθα στο Οσλο. Σε αυτο το διαστημα εχουν γινει πολλα. Εχουν περασει και 7 χρονια απο τοτε που εγραψα στο μπλογκ. Ντροπη μου, αλλα πστεψτε με δεν εχω χρονο. Ελπιζω απο δω και εμπρος να βρισκω το χρονο να επικοινωνω μαζι σας. Αν υπαρχει και καποιος που με διαβαζει πια...
Τι εχει γινει απο τοτε? Επαγγελματικα παραμενω να δουλευω στο σολειο. Ειχα ξεκινησει να δουλευω προσωρινα μεχρι να βρω κατι αλλο στο αντικειμενο μου αλλα τελικα εγινε μονιμο. Το 2019 μονιμοποιηθηκα το ολοημερο σχολειο. Λιγο πριν αρχισει η πανδημια ξεκινησα να δουλευω και στο σχολειο ως βοηθος δασκαλας. Εκει δεν ειχα μονιμο συμβολαιο αλλα αναπληρωτριας. Στην ουσια οποτε καποιος αρρωσταινε με επερναν τηλφωνο. Σκαει η πανδημια και για δυο μηνες (και λιγο περισσοτερο) εκλεισε ολη η χωρα. Ολοι σπιτια μας. Τα παιδια κανανε μαθηματα online με τους δασκαλους, εμεις τιποτα. Στην αρχη μου την ειχε βαρεσει. Μπορουσαμε να κυκλοφορησουμε (με μασκες και αντισηπτικα), ευτυχως δεν χρειαζομασταν να παιρνουμε αδεια για να βγουμε οπως στην Ελλαδα. Πολλοι που δουλευαν σε ιδιωτικο τομεα βγηκαν σε αναστολη, ευτυχως εγω ως δημοσιος υπαλληλος πληρωθηκα κανονικα και ας καθομουν σπιτι μου. Οταν τελειωσε αυτη η καραντινα και η Νορβηγια ανοιξε δειλα δειλα, το σχολειο ειχε περισσοτερο αναγκη απο ποτε τους αναπληρωτες, οποτε βρεθηκα να δουλευω καθημερινα ως βοηθος στην ταξη. Αλλο ενα καλο της πανδιμιας. Το οποιο συνεχιστηκε ως και σμερα. Φετος (τον Οκτομβριο του 2023) μονιμοποιηθηκα. 100% μονιμο συμβολαιο. Η μονιμοποιηση μου ειχε αρκετο δραμα και σασπενς. Απλα για να καταλαβαιτε, το προηγουμενο Πασχα ο πρωην διευθηντης του σχολειου (ευτυχως πρωην) με απελυσε λογο μειωμενου μπατζετ. Νομιζε πως διοχνωντας ατομα (δεν ημουν η μονη) θα το σωσει. Αλλα το ταμειο ειναι τοσο μειον που για να σωθει θα επερεπε να απολυσει ΟΛΟ το προσωπικο. Κατι που δεν γινεται. Τα πηρα στην κρανα κι ευτυχως που ειμαι γραμμενη στο σωματειο, τους ζητησα βοηθεια γιατι εδω κατι παιζει. Μια εβδομαδα πριν τις καλοκαιρινες διακοπες η δικηγορος του σωματειου μου λεει οτι βαση νομου δικαιουμε οχι απολυση αλλα μονιμο συμβολαιο και θα κινηθουμε νομικα με το που τελειωσεουν οι διακοπες. Γυριζω απο τις διακοπες το σχολειο τρωει την μηνυση απο την πρωτη μερα. Ειχααν 15 μερες χρονικο περιθωριο για να ερθουν σε διαπραγματευση. Αν συμφωνησουν εγω παιρνω το συμβολαιο αν δεν συμφωνησουν παμε δικαστηριο. Ο νεος διευθηντης του σχολειου (πολυ τον αγαπω), δεχτηκε κατευθειαν. Βασικα δεν μπορουσε να κανει αλλιως. Δεν μπορουσε να παει εναντια στον νομο. Δεν τον επαιρνε να παει δικαστηριο γιατι παλι θα κερδιζα, απλα χρονο θα κερδιζε. Βεβαια εγω αυτες τις 15 μερες εβραζα απο την αγωνια. Θα εχω δουλεια στη νεα σχολικη χρονια ή οχι??? Οποτε πηρα το συμβολαιο, κορνιζα το εχω. Απιστευτη ασφαλεια. Πχ τωρα που πλησιαζει το τελος της σχολικης χρονιας εγω δεν εχω το αγχος αν θα εχω δουλεια του χρονου. Αν θα με φωναζουν οποτε καποιος αρρωσταινει. Αν θα δουλευω καθημερινα ή οχι. Ξερω πως θα εχω. Μηνας μπαινει μηνας βγαινει, μπαινει ενα σταθερος μισθος στην τραπεζα. Στην ουσια λοιπον τι εγινε? Πριν το καλοκαιρι απολυθηκα και μετα το καλοκαιρι με ξαναπροσελαβαν με μονιμο συμβολαιο!!! Τωρα το λεω και γελαω αλλα πριν το καλοκαιρι ειχα ριξει απιστευτο κλαμα,. Επισης φετος πηρα δυο πτυχια στην παιδαγωγικη. Ναι μου αρεσε τοσο που το σπουδαζω το θεμα. Το ενα δεν ειναι πτυχιο πανεπηστημιου αλλα μια ας πουμε ειδικοτητα η οποια με ανεβασε μισθολογικα. Αρκετα θα ελεγα. Το αλλο πτυχιο ειναι πανεπιστημιου με την ενοια πως μου δινει μορια στο πανεπηστημιο αν θελησω να συνεχισω να σπουδαζω πχ ως δασκαλα (με τιποτα). Μια επαγγελματικη επαρκεια στα παιδια με ειδικες αναγκες. Αυτο το πτυχιο θα το παρω τον Ιουνιο στα χερια μου. Δυο ετη σπουδων τελειωνουν επιτελους. Και η σχεση μου με τα βιβλια τελειωνει επισης. Αρκετα. Δεν εχω αλλες αντοχες για διαβασμα εξετασει και ολα τα συναφι πια. Οτι εκανα εκανα.
Τι αλλο εχει γινει? Α ναι, απο το καλοκαιρι του 2023 εχω νορβηγικη υπηκοοτητα και νορβηγικο διαβατηριο στα χερια μου. Μετα απο 7 χρονια διαμονης στην Νορβηγια εχεις δικαιωμα να ζητησεις διαβατηριο. Χρειαστηκε να περιμενω απο την ημερα που εκανα την αιτηση μεχρι να το παρω 14 μηνες!!! Εδω τα παντα κυλανε αργα να ξερετε. Απλα υπομονη θελει.
Δεν ξερω αν υπαρχει κατι αλλο που εχει γινει σε αυτα τα χρονια της απουσιας μου. Συνεχιζω να κανω σκι, συνεχιζω να κανω ποδηλατο. Α αγορασα αυτοκινητο. Καλε αυτο παρατριχα να το ξεχασω. Ναι δυο χρονια το εχω το μωρο μου (ακομα ετσι το φωναζω). Ενα Suzuki Ignis αν εχετε την απορια. Το λατρευω. Βεβαια το οδηγω τα σαββατοκυριακα. Στην δουλεια παω με το ποδηλατο. Αν ηθελα να παηγαινω με το αυτοκινητο τον μισο μισθο μου στα παρκινγκ και στα δυωδια και στις βενζινες θα τον εδινα. Δεν λεει. Τον χειμωνα παω με συγκοινωνια και οταν λιωνουν οι παγοι παω με ποδηλατο. Το τουτου για εκδρομουλες.
Αυτα απο μενα. Ελπιζω να συνεχισω να γραφω. Και θα σιγουρευτω πως θα πατησω το send αυτη τη φορα και δεν θα παει στα προχειρα για τα επομενα 7 ετη.
Α θα βαλω και μερικες φωτογραφιες να δειτε απο ολες τις εποχες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου