Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Εκδρομη στην Hytta Ιανουαριος 2017



          Παει καιρος που εχω να γράψω και λόγω μη ελευθερου χρονου δεν εχω γραψει για την εκδρομη στο εξοχικο της Μερετες πριν μερικες εβδομάδες. Παλι στο αγαπημένο μου μέρος, πρωτη φορα χειμωνα με χιονια, αλλα δυστυχως για αλλη μια φορα δεν εκανα σκι. Ο Τζον δεν ειχε ορεξη να ερθει, οποτε πηγαμε γυναικοπαρέα. Εγω η Μερετε και η Ελς, η αλλη κοπέλα που νοικιάζει το απο πανω διαμέρισμα. Επειδή η κοπέλα δεν κανει σκι δεν καναμε ουτε εμεις. Κι επειδη θα ειχε χιονι η πεζοπορια θα γινοταν με χιονορακέτες.


        Ως συνήθως αναχώρηση Παρασκευή απόγευμα και επιστροφη Κυριακη βράδυ. Οδηγός εγω και μπορω να πω πως ζωρίστηκα. Δεν εχω οδηγήσει ποτε σε βουνο με χιονι και πιθανοτατα παγου και ειδικά βράδυ. Δεν εχω τέτοια εμπειρία. Όποτε πηγαινα Παρνασσο αλλος οδηγουσε. Οταν φτασαμε στο βουνο και ξεκίνησε η αναβαση ειχα τετοιο αγχος που ηθελα να παω τουαλέτα. Η Ελς με ρωτησε σε καποια φαση αν αναπνεω. Το δυσκολο ηταν στα χαμηλα που ειχε παγο και σε 3 στροφες φουρκετες οι οποιες ήταν και οι 3 ανηφορικές. Και στις 3 το αυτοκινητο γλίστρησε και πεταξε κώλο. Το νιώσατε το νιωσατε; Τις ρώτησα.... Τις 2 το πήρανε χαμπαρι, τη μια μονο εγω. Και να εχω και τη Μερετε να μας λεει οτι η φίλη της μια φορα επεσε στο χαντακι. Ή οτι σε αυτο το σημειο δεξια και αριστερα εχει λιμνη,,,, Ναι Μερετε ,της λέω θα συνεχίσω να οδηγω στη μεση του δρόμου.... Όλο με καλές ειδησεις μου εισαι.... Α και φυσικα μου τονιζε να μη μου σβησει η μηχανη κρατα γκαζι.... Απο το αγχος ηθελα να κατουρισω. Η Ελς μου θυμιζε να αναπνεω.... Οταν περασαμε το δυσκολο κομματι ειχε πια χιονι ο δρομος και οχι παγο οποτε κάπως ηρέμισα.

            Οταν φτασαμε ξεφορτωσαμε το αυτοκινητο που ως συνηθως ειναι τιγκα...Αυτη τη φορα κουβαλησαμε βιβλιοθηκη. Αυτο το Σκοντα ειναι γερο γαιδουρι. Οχι μονο το Σκοντα αλλα κι εμεις. Οταν τακτοποιηθηκαμε αρχισαμε το μαγειρεμα και το κρασι. Αυτο το κρασι που αγοραζει ειναι πολυ ελαφρι και δεν με χτυπάει. Εκτος και αν εχω συνηθισει πια το ποτο. Πεσαμε σχετικά νωρις για ύπνο, δεν ειχε χαρτοπαιξια, την αφησαμε για το Σαββατο το βραδυ.

         Το πρωι αφου ξυπνησαμε κατα τις 9:00 παρακαλω, ρεκορ για τα δικά μου δεδομενα,(τον πιο γλυκο υπνο κανω εκει) φτιαξαμε το πλουσιο πρωινο μας, και κουβαλησαμε το επιπλο απο το αυτοκινητο. Ξεφορτωθηκαμε την παλια βιβλιοθηκη για να μπει η καινουρια. Την παλια βιβλιοθηκη θα την καιγαμε το βράδυ. Γιουπιιιι. Οταν τελειωσαμε, ντυθηκαμε για την πεζοπορια με τις χιονορακέτες. 



Μπορω να πω πως με τις χιονορακετες ναι μεν περπατας πιο ευκολα στο χιονι χωρις να βουλιαζεις, αλλα εχει ενα ζορι. Αλλα εγω ήμουν πιο γρηγορη, ανεβαινα πρωτη και τις περιμενα. Συνηθως σημβαινει το αντιθετο....Στην κορυφη δυστυχως φυσαγε, δε βρηκαμε καποιο απαγκιο σημειο, οποτε το διαλειμμα ήταν γρηγορο. Σηκωθηκα να βρω τουαλετα αλλα οπως πηγα γυρισα. Με ρωτησε η Μερετε τοσο γρήγορη ήσουν? Οχι, της λέω, απλα δεν τολμαω να κατεβασω το παντελονι!! Εριξε ενα γελιο.... Αποφασησαμε να επιστρεψουμε πισω μιας και η Ελς κουραστηκε. 




       Ακολουθησε νεος κυκλος μαγειρικης και ποτου. Οταν φαγαμε επρεπε να αναψουμε τη φωτια για να καψουμε τη βιβλιοθηκη.Εγω ήμουν τόσο κουρασμένη που το σκεφτόμουν το αν θα σηκωθω να αναψω φωτια. Ειχα φαει και πολυ και ειχα βαρινει. Αλλα τελικά πηγα γιατι εχει πιο πλακα η φωτια τη νυχτα απο το πρωι.  Η Μερετε πηρε τηλεφωνο τον Τζον για οδηγιες πυρπολησης. Εριξε παραφινη στον σωρο με τα κλαδια και οταν πηρε φωτια πεταξαμε μεσα τη βιβλιοθηκη. Πυραναλομα εγινε... 



       Παρα πολυ ωραιο θέαμα. Εγω το ευχαρηστηθηκα. Δεν υπηρχε φοβος πυρκαγιας μιας και ειχε χιονι γυρω γυρω και τα δεντρα ήταν σε απόσταση. Την αφησαμε να καιει ολη νυχτα και εμεις πηγαμε να χαρτοπαιξουμε. Ποτο και χαρτι μεχρι τις 3.30 το πρωι. Θελανε να το συνεχισουμε αλλα οταν τους ειπα τι ωρα ειναι σηκωθηκαν με τη μια και πεσαμε για υπνο.
      Την επομενη μερα η Ελς ηταν πιασμενη οποτε ειπε πως δεν θα ηθελε να περπατησει με χιονορακετες πάλι. Κι εγω ημουν κουρασμενη και η Μερετε επισης οποτε θα πηγαιναμε απο τον δρομο. Λιγο βαρετα βεβαια αλλα δεν πειράζει. Οπως και να εχει εγω απολάμβανα το οτι βρισκόμουν στο αγαπημενο μου μέρος. Με λυπη σκεφτόμουν πως το απογευμα θα φυγουμε απο τον παραδεισο και θα επιστρεψουμε στη γνωστη ρουτινα της πόλης. Δυστηχως ολα τα ωραια τελειωνουν πολυ γρηγορα. Και δυστυχως γυρισαμε πίσω. Ως την επόμενη φορα.
            



4 σχόλια:

  1. Ποια έλλειψη ελεύθερου χρόνου βρε Αφροδίτη μου; Όλοι μας δουλεύουμε σαν τα σκυλιά και δεν παίρνουμε ανάσα από τις υποχρεώσεις, αλλά το να γράψεις 15-20 λεπτά ένα μήνυμα 1 φορά το μήνα δεν είναι δα και κόπος. Όπως κι αν έχει, καλά να περνάς και να ξέρεις πως σε αγαπάμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή