Η μερα του ταξιδιου εφτασε. Πραγματικα μέτραγα τις μερες και τις ωρες. Το προγραμμα σύμφωνα με τη Μερετε ελεγε αναχώρηση στις 6 το απογευμα για να μη φτασουμε βραδυ. Θα έπαιρνα το αυτοκινητο της να παω στη δουλεια για να προφτασω να ειμαι σπιτι οσο πιο νωρις γινεται. Φυσικα το προγραμμα που ειχαμε φτιαξει στο μυαλό μας δεν εγινε. Στις 5 που γυρισα ειχε ραντεβου με καποιον για τη δουλεια της και στις 6 που τελειωσε πηγαμε για ψωνια στο σουπερ μαρκετ αντι να φυγουμε για το βουνο.... Ηταν ετοιμες να πανε και με τα ποδια στο σουπερ μαρκετ αλλά τους προτεινα να παμε με το αυτοκινητο. Ευτυχως γιατι τα ψωνια στο σουπερ μαρκετ ήταν λες και θα γινοταν πόλεμος. Αδειάσαμε το μαγαζι. Σχεδον. Υπερβολικη η Μερετε ως συνήθως. Παρε αυτο να παρουμε και αυτο....το αν θα τα τρωγαμε ολα αυτα 3 γυναικες σε δυομιση μέρες είναι άλλο θέμα. (για την ιστορια γυρισαμε αρκετα πραμματ πισω). Τελικα στις 7 ξεκινησαμε, είχε ήδη νυχτωσει το πλανο να μη φτασουμε νυχτα πηγε κατα.... Και το χειροτερο ειναι οτι καναμε το ταξίδι σε τρισήμιση ωρες αντι για 2 αντε 2,5.... Και αυτο γιατι ειχαμε 2 στασεις, και ειχε ομιχλη με δύσκλη ορατότητα. Επισης πηγαινα by the book ακολουθώντας τα ορια ταχυτητας και ας γκρινιαζε η Μερετε. Με κορόιδευε που πήγαινα σαν κότα Της ειπα αν σου ερθει το μπιλετο θα το πληρωσεις ολο εσυ. Ειχαμε και τις πλακες μας στη διαδρομή. Λεγαμε στην Ελισαβετ πως να εδω εχει μια λιμνη, βασικα της δειξαμε όλες τις λιμνες ασχετα που δεν ειδε καμια γιατι ειχε σκοτάδι. Εμεις παντως το χρεος μας ως ξεναγοι το κάναμε. Βεβαια μετα αρχίσαν το δουλεμα σε μένα. Να κοιτα τι ωραια επιγραφη εχει εκι πανω.... δεν μπορω οδηγω. Α ναι σωστα... Αχ κοιτα ποσο εντονα ειναι τα αστρα, να η μεγαλη αρκτος. Τα νευρα μου εγω που δεν μπορουσα να δω. Χα χα χα τα γελια οι αλλες δυο.
Με τα πολλά φτάσαμε κατα τις 10. Εγινε ενας άθλος για να μεταφερουμε τα πραμματα στο σπιτι γιατι ειχε σκοταδι και δεν εβλεπα τιποτα. Η Μερετε με την Ελισαβετ είχαν φακο κεφαλής, εγω δεν είχα. Υπηρχε ενας χεριου αλλα κουβάλαγα πράμματα στο χερι. Not a good idea. Το πως δεν εφαγα τα μουτρα μου τυχερή ήμουν. Αφου τακτοποιηθήκαμε, αναψαμε το τζάκι αρχίσαμε το μαγείρεμα. Κατι απλο και γρήγορο μιας και ειχαμε τσιμπήσει χοτ ντογκ στη διαδρομή. Σαλατα με λουκανικα.... Τα οποια ήταν τοσο πικαντικα που δάκρυζα. Δεν αντεχω τα καυτερά φαγητά με τίποτα. Ημουν τόσο κουρασμενη συν τα 2 ποτηρακια κοκκινου κρασιου που ήπια κι ας μην το συνηθίζω, στις 02:30 που πεσαμε για υπνο ξεράθηκα.
Το επόμενο πρωί φτιαξαμε το πρωινο (english breakfast) και τα σαντουιτς για τη πεζοπορία ντυθήκαμε κι έξω απο την πόρτα. Την πεζοπορία της ημέρας την ήξερα μιας και την έχω κάνει αρκετες φορές. Αυτη τη φορα η ξενάγηση έγινε στην Ελισαβετ (η απο πανω νοικαρισα). Ο καιρος ήταν τέλειος για την εποχη. Ηλιος και 5-6 βαθμους θερμοκρασια. Νομιζαμε πως θα εκανε κρυο και ειχαμε φορεσει τρια layers ρουχων που στην πορεία τα βγαζαμε. Τα ξαναφορεσαμε οταν φτασαμε κορυφη και κατσαμε να φάμε και να κοιμηθούμε. Ω ναι.... ειχε φερει μια προβια ταρανδου οπου τη στρωσαμε κατω και την πέσαμε. Ειχαμε την τυχη να μη φυσαει καθολου οποτε ο ηλιος τα ρουχα και η προβιά μας κράτησαν ζεστες. Οταν αρχισε να ψυχραίνει σηκωθηκαμε και πηραμε το δρομο της επιστροφής.
Στο σπίτι αρχησε το πάρτι απο νωρίς. Κοκκινο κρασι εγω, ασπρο η Μερέτε και μαγείρεμα. Τα κοριτσια ανελαβαν το να φτιαξουν το κυριως πιατο που περιελάμβανε μανιταρια με σως, λαχανικα στην κατσαρολα, και αρνισια παιδακια στο τιγανι (ξενέρα). Αν ειχε σχαρα θα τα πέταγα στο τζάκι. Εμενα μου ήρθε φλασιά και ανελαβα να φτιάξω πατάτες στη χόβολη. Δεν το ειχα ξανακανει και ειχα μια αγωνια.... εφτιαξα και μια ωραια σως... Μια χαρα. Μεχρι να γινει το φαγητο είχα κατεβασει 3 ποτήρια κρασι. Αλλο ένα την ωρα που τρώγαμε, ειχα αρχισει να ζαλίζομαι. Και μετα για να περάσει η ώρα είπαμε να παίξουμε χαρτιά. Ελα ομως που την είχα ακούσει. Προσπαθησα να δειξω στην Μερετε το πως παιζεται το 21 και ουτε μια απλη μαθηματικη πραξη δεν μπορουσα να κανω. Κου κου.... Μπα της λεω δεν γινεται... Αλλα συνέχισα να πινω. Το πρωτο παιχνιδι που τους εδειξα ήταν η “αγωνια” αλλα δεν ενθουσιασε το κοινο. Και τότε η Μερετε μας έμαθε το queen of spades (αν λεγεται έτσι... ουτε που ξέρω). Εγω να μη μπρώ καθόλου. Οσο και να με βοηθάγανε τα κορτιστια ήμου τοσο ζαλισμενη που τα εκανα θαλασσα . Εχασα παταγωδώς. Μα να μη μπορω να ξεχωρισω τον βαλε απο την νταμα; Και οτι η νταμα είναι ανώτερη του βαλέ; Με την καμία. Ντίρλα σας λεω. Επεσε το γελιο της αρκούδας. Το διαλύσαμε στις 03:30 το πρωι. Και αυτο γιατι σκεφτηκαμε πως αν το συνεχισουμε θα χασουμε την αυριανη ημέρα.
Το πρωι ξυπνησα με χανγκοβερ. Παρόλο που φαγαμε καλο πρωινο το στομαχι μου ένιωθε πως ειναι άδειο. Ξενυχτι + ποτό+ παζοπορία = δεν παίζει. Ειπαμε να κανουμε μικρη διαδρομή μιας και ειχαμε το ταξίδι της επιστροφής. Η μικρη διαδρομή ναι μεν ήταν μικρή αλλά τη νιωσαμε μεγάλη. Καναμε 2 παυσεις ενδιαμεσα, και στη μια το ρίξαμε στη σοκολάτα. Να παρουμε ενέργεια. Η τελευταια παυση ήταν όλα τα λεφτά. Φαγαμε και το ρίξαμε στον υπνο. Πρεπει να κοιμηθηκα μια ωρα. Μεχρι και που ροχάλισα. Κοροιδευα τη Μερετε που ροχάλιζε αλλα τελικά κι εγω δεν πήγα πισω. Με το ζορι με ξυπνήσανε δεν ήθελα με τιποτα να σηκωθω. Αφηστε με εδω μη με ξυπνατε. Ήταν τόσο ωραιος αυτος ο ύπνος. Πρωτη φορα ευχαριστηθηκα ύπνο. Ακομα τον θυμάμαι.
Κατεβηκαμε απο το βουνο και έπρεπε να πακεταρουμε και να φυγουμε. Το προγραμμα έλεγε να φυγουμε κατα τις 6 για να ειναι μερα και να δει η Ελισαβετ τις λίμνες που δεν ειδε την Παρασκευη. Χα χα...είπαμε προγραμμα; Εδω γελάμε. Φυγαμε στις 7 και το στοιχημα ήταν να φτάσουμε νωρίς. Φοβόμασταν οτι θα το κάναμε παλι 3 ωρες αλλά αυτη τη φορά το πάτησα το γκαζι. Πολλές φορές ξεπέρασα τα ορια ταχυτητας. Απλά προσεχα που ήταν οι κάμερες κι εκει εκοβα ταχυτητα. Τωρα αν μου ξεφυγε καμια θα φανεί στο γραμματοκιβωτιο της Μερέτες. Ελπιζω πως όχι. Ήμουν τόσο κουρασμενη που δεν ειχα την υπομονη να πηγαίνω σαν κοτα. Ήθελα να φτασω σπιτι σε λιγοτερο απο 3 ωρε. Επισης δεν ήθελα να με πάρει ο ύπνος στο τιμόνι. Με δυσκολια κράταγα τα μάτια μου ανοιχτα. Και ξαφνικά επικρατησε μια περιεργη ησυχία στο αυτοκινητο. Κοιταω δεξια, η Μερετε ζζζζζζζζ χρρρρ ζζζζζ. Κοιταω στον καθρεφτη και η Ελισαβετ ζζζζζζ χρρρρ ζζζζ..... Κοιταω κι εμενα.... πολυ θα ηθελα κι εγω να εκανα ζζζζζ χρρρρρ ζζζζ.... Φτου γαμωτο λεω.... τωρα Αφροδιτη εισαι μονη σου κοιτα να μην χαθείς και κοιτα να μη σε παρει ο υπνος στο τιμόνι. Το ζζζζζ χρρρρ ζζζ κρατησε για μια ωρα. Η Μερετε ξυπνησε λίγο πριν φτάσουμε σπιτι. “welcome back sleeping beauty” της ειπα “βοηθα λιγο τωρα με τις ταμπελες για να μην χαθω μεσα στο Οσλο”. Οσο κι αν μας φανηκε απιστευτo, καναμε τη διαδρομη σε δυο ωρες και ένα τεταρτο. Θα το καναμε και σε λιγοτερο απο 2 ωρες αν στο σημειο που τους πηρε ο υπνος (μια ωρα εξω απο το Όσλο) δεν ειχε κινηση. Εκει που ειχα μεση ωριαια ταχυτητα 100χλμ/ω αναγκαστικα να το πηγαινω με 60χλμ/ω. Πιο ύπνος δεν γίνεται.
Περάσα τόσο όμορφα. Τόσο χαλαρά. Ξεφυγα απο τη ρουτινα της καθημερινότητας. Ξέφυγα από τις διάφορες σκέψεις που με προβληματίζουν τον τελευταίο καιρό. Πήρα μια ανάσα. Βρέθηκα στο μέρος που λατρεύω με πολλη καλη παρέα. Πάντα περνάω καλά με τη Μερέτε. Η επόμενη μέρα με βρήκε με μια γλυκιά μελαγχολία. Που ήμουν εχτες και που βρίσκομαι σήμερα. Μεχρι την επόμενη φορά.
Until the next time.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου