O καιρός έχει αρχίσει και δείχνει τα δόντια του. Εδώ και μια βδομάδα η θερμοκρασια είναι απο -8 εως -4. Τα πάντα είναι παγωμένα, αλλά χιονι δεν βλέπουμε. Μονο μια στρωση πάγου, ε χιονι δεν το λες αυτο. Απλά παγωμένη υγρασία.
Δε μπορώ να πω όμως, από ηλιο έχουμε. Με δόντια. Πολλά δόντια. Φυσικά αν ντυθείς καλά μια χαρά είσαι. Οπως λένε οι Νορβηγοι, δεν υπάρχει κακός καιρός, αλλά κακό ντύσιμο. Αν ντυθείς σαν κρεμμύδι λοιπον, θα επιβιώσεις. Εντάξει υπερβάλω λίγο...
Κυριακή λοιπόν σήμερα, με ήλιο και τα παιδάκια απο πάνω κανονισαν πεζοπορία. Εντός Όσλο αυτή τη φορά. Εχτες αγόρασα παπούτσια που κάνουν και για βουνό, αλλά και για την πόλη. Φυσικά με γκορτεξ. Τα χιονα θα έρθουν συντομα πρεπει να ειμαι προετοιμασμένη. Υποτίθεται πως δε γλιστράνε. Σημερα λοιπόν θα έκανα το τεστ νραιβ τους. Πηραμε το μετρό, πήγαμε στον απέναντι λόφο (Εκεμπεργκ) και απο κει κατηφορίσαμε προς το νησί Malmøya. Στο Οσλο φιορδ υπάρχουν πολλά μικρά νησάκια. Σε μερικά πας με φέρι μποτ, αλλα μερικά είναι ενωμένα με τη στεριά με γέφυρες. Για να πας στο Μalmøya, πρεπει πρωτα να περάσεις από το Οrmøya. Το πλάνο ήταν να κάνουμε τον γύρο του νησιού, να φάμε και μετα επιστροφή.
Δεν ξεφύγαμε πολύ απο το πλάνο μας. Το μόνο παράπονο μου ήταν ότι είχε πολύ τρέξιμο από μέρους μου. Μου βγηκε η γλώσσα. Καλύτερα να τους βαζω να σκαρφαλώνουν βουνό, παρά να περπατάνε στην άσφαλτο. Δεν υπάρχει αυτή η ταχύτητα που έχουν. Στο τέλος παράτησα το σπριντ, και αποδέχτηκα το γεγονός του οτι θα ήμουν η οπισθοφυλακή. Απλά φρόντιζα να μην αφήνω πολλή απόσταση.
Κατηφορίζοντας από τον λόφο Έκεμπεργκ προς το νησί Μαλμόια.
Πεντακάθαρος ουρανός, υπέροχη θέα. Το πρωτο νησί στα δεξια είναι το Ορμόια και μετά τη γέφυρα είναι το Μαλμοια. Η μαρινα που βλέπεται με τα ιστιοπλοικα ειναι ενος άλλου νησιου, του Tistilholmen.
O λόφος Έκεμπργκ όπως φαίνεται από την γέφυρα του Μαλμόια.
Απέναντι το λιμάνι του Όσλο.
Η Μερέτε.
Το νησί Μαλμόια.
Το νησι Ορμόια.
Εδώ έχουμε φτάσει στη πίσω μεριά του νησιού Μαλμόια. Οχι, δεν είμαστε σε παγετώνα, πάγος είναι.
Το περπάτημα στον πάγο μας δυσκόλεψε λίγο.
Το lunch break μας με θέα το Έκεμπεργκ, και τον άχρηστο ψαρά. Τίποτα δεν έπιασε.
Τελειώσαμε τοφαγητό μας και συνεχίσαμε την άνοδο. Μου είχε υποσχεθεί υπέροχη θέα και οντως είχε δίκο. Το πράσινο του πεύκου μαζι με το μπλε του ουρανου και της "θάλασσας-φιορδ" μου έφερε λίγο από Ελλάδα.
Εδώ είμαστε πάλι στον λόφο Έκεμπεργκ και φωτογραφίζουμε τα νησάκια στο ηλιοβασίλεμα ώρα 15:20μμ. Ω ναι, η μέρα μικραίνει όλο και περισσότερο. Μπαίνουμε στη dark zone σιγα σιγά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου