Συνέχεια....

(Συνέχεια....)

Τώρα όπως είπα είμαι σε άλλο σεμινάριο. Η ζωή μου ήρθε πάλι τα πάνω κάτω αν και το περίμενα. Όλα τα καλά δυστυχώς τελειώνουν γρήγορα. Αυτοί οι 4 μήνες ήταν οι ωραιότεροι μήνες της ζωής μου. Είχε από όλα. Γέλιο, ξενοιασιά, κλάμα, απογοητεύσεις.... Αλλά ήμουν περιτριγυρισμένη από πολύ καλές φίλες. Αυτό το τμήμα όπως μάθαμε ήταν το καλύτερο τμήμα που έχει περάσει από το ας το πούμε φροντιστήριο. Μάλιστα μια καθηγήτρια που πέρασε απο τα χέρια μας για μια μόνο μέρα μας είπε ότι όλοι της είπανε  ότι πρέπει να έχεις την τιμή να γνωρίσεις το τμήμα της Κάριν. Δυστυχώς  δεν είχε την τιμή να γνωρίσει κάποια από τις απατεωνιές μου. Το παρατσούκλι μου στο σχολείο είναι "'άτακτη/σκανταλιάρα. Όλοι οι καθηγητές μου είχαν γευτεί από μια σκανδαλιά μου, αυτή μου ξέφυγε. Την έχω όμως τώρα, οπότε δε θα μου ξεφύγει. Και από ότι βλέπω έχει τρελό χιούμορ οπότε με παίρνει να την "πειράξω" λίγο. Αν έχω όρεξη θα το κάνω προς το παρών δεν.... έχω ξενερώσει λίγο.

Μερικές φωτογραφίες από το πόσο καλά περνάγαμε....

Μετά ήταν η καθηγήτρια μου. Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ, ήταν τα πάντα για μένα. Φίλη, μητέρα αδερφή. Ήταν εκεί στις χαρές και στις λύπες μου. Ήταν εκεί σε όλες τις κρίσεις απογοήτευσης που είχα (και στους 4 μήνες είχα αρκετές). Όποτε της έλεγα «με κάλεσαν σε συνέντευξη» άστραφτε το πρόσωπο της. Όποτε της έλεγα τα αποτελέσματα της συνέντευξης μου προσέφερε την αγκαλιά της και την παρηγοριά της. Κι εκείνη ήταν που με πρότεινε στον διευθυντή ως υποψήφια για το επόμενο τμήμα (αυτό που είμαι τώρα).

Μου λείπει αφάνταστα. Έχω άθλιο χαρακτήρα. Δε με προστατεύω καθόλου. Δένομαι πολύ με ανθρώπους και ζώα.  Επειδή την «έχω πατήσει» πολλές φορές, τα τελευταία χρόνια έχω βάλει καποια ασπίδα προστασίας. Βεβαια πολλές φορες το τείχος προστασίας δύσκολα το διαπερνάς. Και ορισμένες είναι ισχυρό. Όταν όμως το διαπεράσεις….  Δίνομαι ολοκληρωτικά. Δυστυχώς στον ερωτικό τομέα, κανένας αντρας δεν το έχει καταφέρει εως τώρα. Ίσως με τους άντρες χρησιμοποιώ βελτιωμένη έκδοση.  Στις γυναίκες όμως έχει ντεφέκτ το σύστημα. Έχει μπαγκ. Ίσως γιατί δε κρύβεται τίποτα το «ερωτικο» οπότε και το θεωρώ ακίνδυνο. Η  Κάριν κατάφερε και  έσπασε όλες μου τις αντιστάσεις. Οπότε ο αποχωρισμός μου στοίχισε πολύ. Πολύς πόνος.

Δυο εβδομάδες έχουν περάσει σχεδόν και ακόμα να προσαρμοστώ. Και κάθε μερα μου λείπει και περισσότερο. Κάθε πρωι που φτάνω στο Ένζο, εκει που εστριβα αριστερα, τωρα στρίβω δεξιά. Και ζηλεύω όσους πηγαίνουν προς τα αριστερά. Χτες είχαμε κανονίσει στο lunch break να πάμε να φάμε με την Κάριν. Ένοιωσα σα να επέστρεψα στο σπίτι μου. Εκεί ήταν 4 μήνες πριν. Και όταν φύγαμε (φυγαμε σαν τους κυνηγημένους γιατί έτσι και αργούσαμε θα μας έστελνε η Μις Χίτλερ στον διευθυντή για λίγο τσατ), ένοιωσα ότι πάω πίσω στο ορφανοτροφείο με τους κακούς γονείς. Δεν το νοιώθω καθόλου οικείο. Και αυτός ο μ@μημένος ο χρόνος γιατί να περνάει τόσο γρήγορα; Ο χρόνος που είχα με την Κάριν δε μου έφτασε. Ήθελα κι άλλο.

 Αναπόφευκτα υπάρχει η σύγκρισης μεταξύ της Κάριν και της νέας μου καθηγήτριας.  Και αυτό το κάνει χειρότερο. Αλλά δε με βοηθάει και η άλλη. Ίσα ίσα που με κάνει και την μισώ. Δεν έχουμε κάνει καθόλου καλή αρχή. Σήμερα αποφάσισα να της δώσω το παρατσούκλι «θηλυκός Χίτλερ» «Θηλυκός δικτάτορας». Είναι και επίκαιρο. Από τη πρώτη μέρα το μόνο που μας λέει είναι ότι είμαστε πολλά άτομα στη τάξη και όποιος θέλει μπορεί να μας αδειάσει τη γωνιά. Δεν έχει σταματήσει να μας το θυμίζει. Χτες πέταξε μπηχτή σε εμένα, «όποιος δεν κάνει ότι λέω θα φύγει από το τμήμα». Και στο τέλος του μαθήματος δε ξέχασε να μας δώσει και συμβουλή να πάμε σε άλλα σχολεία που έχει το Οσλο. Βέβαια δε μας είπε αν προθυμοποιείται να μας πληρώσει τα δίδακτρα…. Κόψτε το λαιμό σας. Την επόμενη φορά που θα μας πετάξει τα 5 cents της θα της την πω…. Αν έχει πρόβλημα να πάει στον διευθυντή και να βρουν λύση. Ας κάνουν 2 τμήματα και όχι να μας λέει να φύγουμε…. Έλεος δηλαδή. Χάρη μας κάνει που μας διδάσκει δηλαδή; Λες και δε πληρώνεται η ίδια.

Γίνεται μάχη μέσα μου. Από τη μια πρέπει να ξεχάσω την Καριν και να κλείσω το κεφάλαιο αυτό. Και από την άλλη να δώσω άλλη μια ευκαιρία στην Μπέντε. Αλλά δε βοηθάει καθόλου μα καθόλου με τις @@ που λέει. Κι όλο και πιο πολύ μου λείπει η Κάριν. Από τη πρώτη μέρα την είχα ξεχωρίσει. Ήμουν πολύ μα πάρα πολύ τυχερή που τη γνώρισα. Πάρα πολύ τυχερή.