Θα γράψω ορισμένα πράματα για το "πως βρίσκουμε δουλειά
στη Νορβηγία" ή αλλιώς "τι πρέπει να κάνουμε για να βρούμε δουλειά
στη Νορβηγία" "ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας" (αυτό πολύ
τρέντι ακούγεται). Θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα, απλά εγώ βρίσκομαι
Νορβηγία. Περίπου τα ίδια ισχύουν και για Γερμανία, Γαλλία κλπ
Καιρός να γράψω για αυτό το κομμάτι γιατί σίγουρα ενδιαφέρει
πολλούς και σίγουρα περισσότερο από το "σε ποια εκδρομή πήγε σήμερα η
Αφροδίτη."
Νο1 κλειδί
Είναι Η ΓΛΩΣΣΑ!!!
Τα
Νορβηγικά. Τα πράματα στον εργασιακό τομέα έχουν δυσκολέψει πολύ, δεν είναι όπως
πριν 5 χρόνια. Η μισή Ευρώπη της κρίσης έχει έρθει Νορβηγία και ψάχνει για
δουλειά. Στις οικοδομικές εργασίες ως επί το πλείστον είναι Πολωνοί. Μπαρ σερβιτόροι ξενοδοχεία κλπ Σουηδοί.
Υπερέχουν κι ολας γιατί η γλώσσα είναι παρόμοια σχεδόν. Τώρα για να ελέγξουν
λίγο το μεταναστευτικό τους θέμα ζητάνε παντού να ξέρεις νορβηγικά, και μάλιστα
να έχει και πτυχίο. Ακόμα και καθαρίστρια να θες να δουλέψεις ζητάνε τη γλώσσα
(λες και θα μιλάς με τη σφουγγαρίστρα νορβηγικά). Κι όμως ναι η γλώσσα
χρειάζεται και όσο πιο καλό είναι το επίπεδο σου τόσο πιο πολλές πιθανότητες
έχεις για να βρεις δουλειά. Και αν το σκεφτείς ακούγεται πολύ λογικό. Κι εμείς
στην Ελλάδα με τους ξένους αυτό δεν κάναμε; Εντάξει πτυχίο δεν τους ζητήσαμε
αλλά οι άνθρωποι αναγκάστηκαν από μόνοι τους να μάθουν ελληνικά για να μπορούμε
να συνεννοηθούμε μαζί τους.
Οι Νορβηγοί σε αντίθεση με άλλες χώρες ως δεύτερη γλώσσα
έχουν τα αγγλικά μιας και τα μαθαίνουν απ τα 6 τους. Θα πετυχεις γιαγιούλα 80
χρονών να σου μιλάει άπταιστα και με σωστή προφορά αγγλικά. Αλλά τα μιλάνε στον
ελεύθερο χρόνο τους και όχι στον εργασιακό τους. Βέβαια υπάρχουν δουλειές όπως
στα πετρέλαια, μηχανικοί, ΙΤ κλπ όπου εκεί μιλάνε αγγλικά. Σε οποιονδήποτε άλλο
τομέα όπου έχεις να εξυπηρετήσεις
ανθρώπους (πωλήτριες, γιατροί, νοσοκόμες κλπ) εκεί τα Νορβηγικά είναι must.
Επίσης αν θες να αφομοιωθείς στη χώρα καλό θα είναι να
μάθεις τη γλώσσα γιατί αλλιώς θα
νοιώθεις πάντα ξένος. Θα βγεις πχ σε κανα μπαράκι με Νορβηγούς όπου οκ οι άνθρωποι
όταν θα σου απευθύνουν τον λόγο θα σου μιλήσουν αγγλικά. Όταν όμως θα μιλήσουν μεταξύ τους και θα αστειευτούν θα
το κάνουν στα Νορβηγικά κι εσύ θα είσαι εκεί και θα κοιτάς αμήχανα ψάχνοντας να
βρεις ποιο είναι το αστείο. Ή αν είσαι στη δουλειά στο lunch break επειδή θα είναι
χαλαροί θα αρχίσουν να μιλάνε νορβηγικά κι εσύ θα νιώθεις ότι είσαι στην απέξω.
Και στο τέλος θα τρως μόνος σου.
Μου έτυχε το εξής κουλό. Δίνω ένα παράδειγμα για να
καταλάβετε τι παίζει. Γενικά οι νορβηγοί είναι πολύ κλειστοί άνθρωποι. Από
κοινωνικότητα μηδέν. Μόνο στο βουνό είναι πιο χαλαροί, και θα σε καλημερίσουν
και θα σου πιάσουν τη κουβέντα και τραλαλι τραλαλό. Στην πολη είσαι εντελώς
αόρατος (εκτός και αν τους ρωτήσεις κάτι, γενικά αν κάνεις εσύ το πρώτο βήμα αυτοί
θα ανταποκριθούν. Αλλιώς στην κοσμάρα τους). Εμείς πχ στο μετρό ή στο τρένο αν είμαστε
μόνοι και βαριόμαστε μπορεί να πιάσουμε την κουβέντα με τον διπλανό μας άνετα. Έχουμε
άλλη κουλτούρα.
Είμαι στο τρένο λοιπόν μια μέρα και πραγματικά ήμουν στις
μαύρες μου. Δεν είχα όρεξη ούτε την απλή καλημέρα να πω, ήμουν μη του μιλάτε
του παιδιού αφήστε το να κλάψει (είχα φρεσκοαπολυθεί κι ολας οπότε
καταλαβαίνετε. Περίεργες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου). Κι έρχεται και κάθετε
δίπλα μου ένας Νορβηγός που πραγματικά ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Τρελά επικοινωνιακός, Ήθελε να μιλήσει για το
οτιδήποτε. Και πραγματικά βρήκε τη μέρα που όχι μόνο δεν ήθελα να μιλήσω, αλλά ούτε
καν να προσπαθήσω να καταλάβω τη διάλεκτο του (ναι έχουμε και από αυτά τα
καλά) και το τι σκατά λέει. Του λέω ότι
θες να μου πεις στα αγγλικά γιατί δεν τα πάω καλά με τις διαλέκτους. Με ρώτησε από
περιέργεια από που είμαι στα αγγλικά και μετά έβγαλε τον σκασμό για το υπόλοιπο
ταξίδι.. Το οποίο στη προκειμένη στιγμή με βόλεψε.
Κλειδί επιτυχίας Νο2.
Νορβηγική εμπειρία. Δεν μπα να είχα 12 χρόνια εμπειρίας στο
βιογραφικό μου ως οδοντίατρος στην Ελλάδα; Αυτό δεν έλεγε τίποτα απολύτως,
πιστέψτε με. Όσες αιτήσεις έκανα, επέστρεψαν πίσω με αρνητική απάντηση. Έκανα 1
χρόνο σχεδόν να βρω δουλειά Απέκτησα το
πρώτο κλειδί επιτυχίας τη γλώσσα και κατάφερα να βρω με τα πολλά την πολυπόθητη
δουλειά. Τώρα το βιογραφικό μου γράφει ότι έχω δουλέψει στη Νορβηγία ως
οδοντίατρος. Χάνω αύτη την πολυπόθητη δουλειά μετά από 6 μήνες (πως και γιατί
μην τα ρωτάτε... ) κι εκεί που λέω "άντε τώρα να βρω δουλειά, περίμενα 1
χρόνο να βρω αυτή που έχασα πόσο θα μου πάρει για να βρω άλλη;" Κι όμως,
τη μια μέρα απολυόμουν και την επόμενη ήμουν σε άλλο ιατρείο για δουλειά (προσωρινή
δουλειά όπως αποδείχθηκε αλλά ήταν τόσο χάλια το περιβάλλον που ούτε που
στεναχωρήθηκα. Χάρη μου έκανε ο τύπος), Και με το που ελευθερώνομαι από αυτή τη δουλειά και , μετά από 2 μέρες τσουπ πρόταση για δουλειά και μάλιστα στο
αντικείμενο μου ως οδοντίατρος.
Κλειδί επιτυχίας Νο3
Γερή υπομονή και επιμονή, τρελές αντοχές και γερό στομάχι.
Αυτό πιο πολύ είναι συμβουλή και όχι κλειδί επιτυχίας.
Με ρώτησαν τις προάλλες αν έχω βιώσει ρατσισμό. Η απάντηση
μου ήταν πως έχω βιώσει επαγγελματικό ρατσισμό και όχι «φυλετικό» . Στην πρώτη
δουλειά με εξαπάτησαν νομίζοντας πως επειδή είμαι ξένη δε θα τους κυνηγήσω. Αμ
δε… Στη δεύτερη δουλειά με εκμεταλλεύτηκαν
όσο δεν πάει, και όταν έφτασε η συζήτηση στο θέμα αύξησης μισθού ο τύπος ήθελε να μου δώσει ψίχουλα του
στυλ αν θέλω να δώσω περισσότερα μπορώ να προσλάβω έναν Νορβηγό που δεν έχει θέμα με τη γλώσσα. Και χάρη σου
κάνω που σου δίνω την ευκαιρία να δουλέψεις
ως οδοντίατρος κάτι που άλλοι δεν στο έχουν
προσφέρει. Ο τρίτος σχεδόν τα ίδια και χειρότερα, και αυτός όχι μόνο
ψυχούλα λόγο γλώσσας αλλά θέλει και να
μη με πληρώσει για τις υπηρεσίες μου. Αλλά δεν ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Νομίζω
πως έχω τον μαλακομαγνίτη. Δυστυχώς εφόσον
δεν ξέρουμε τη γλώσσα, μας βαράνε παλαμάκια κι εμείς πρέπει να χορέψουμε και να
πούμε και ευχαριστώ και από πάνω. Ο
δρόμος της μετανάστευσης δεν ήταν ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα. Και η Νορβηγία
δεν είναι η γη της επαγγελίας όπως πολλοί νομίζουν. Η εκμετάλλευση ισχύει δυστυχώς σε όλες τις χώρες,
σε όλους τους τομείς, γιατί να διαφέρει και η Νορβηγία;
Θα με ρωτήσεις γιατί υπομένω όλα αυτά; Πολλές φορές έχω
αναρωτηθεί αν αξίζει. Ακόμα δεν έχω βρει
την απάντηση. Είμαι στο «νομίζω πως ναι»…. Κάποια στιγμή ίσως φτάσω στο 100% αυτής
της απάντησης και να απολαύσω τους κόπους μου. Το εύχομαι. Αυτό που ξέρω σίγουρα
είναι ότι μαθαίνω και ωριμάζω. Για κάποιον «που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι» που λένε,
όλα αυτά θα του φαντάζουν καραμέλες και θα γελάει (ίσως). Εγώ μέχρι τώρα ζούσα σε προστατευμένο
περιβάλλον. Ζούσα με τους γονείς μου, είχα τη δική μου δουλειά και όχι κάποιον
παπάρα πάνω από το κεφάλι μου να μου λέει τα κουλά του. Τα περί εκμετάλλευσης στον εργασιακό τομέα
μόνο από φίλους μου τα είχα ακούσει και από την τηλεόραση. Τώρα βγήκα από το
καβούκι μου και τα ζω κι εγώ στο πετσί μου. Μαθαίνω όμως και μαθαίνω γρήγορα. Και πραγματικά αυτός ο ενάμισης χρόνος με έχει
«μεγαλώσει» κατά πολύ. Ίσως έπρεπε να το
κάνω νωρίτερα… νεότερος έχεις περισσότερες αντοχές.
Επίσης άλλη μια διαπίστωση. Οι Νορβηγοί είναι τρομερά τεμπέληδες.
Εμείς σε αντίθεση με ότι πιστεύουν οι ξένοι
για μας, είμαστε δουλευταράδες. Τώρα γιατί ως χώρα πάμε κατά διαόλου, και μια χώρα
σαν την Νορβηγία που σε όλους τους τομείς είναι τα ζώα μου αργά είναι άλλο θέμα.
Ας είναι καλά το πετρέλαιο και η σωστή οικονομική πολιτική τους. Έτσι λοιπόν και άμα εσύ ως Έλληνας που έχεις μάθει
να σκίζεσαι στη δουλειά πας και κάνεις τα ίδια κι εδώ, την έβαψες. Θα φας παρατήρηση
από τους εργαζόμενους στο αφεντικό με τη μια. Τους χαλάς τη πιάτσα. Γιατί είναι
και κομπλεξικοί συν τις άλλης και δεν πρέπει να νοιώθουν ότι εσύ είσαι πιο
καλός από αυτούς.
Βρήκα την πιο κατάλληλη φωτογραφία για αυτό το ποστ. Πιο αλήθεια δε γίνεται.
