Το ποσο λατρευω να πηγαινω στο εξοχικο της Μερετες δεν λεγεται. Καθε φορα δεν θελω να φυγω απο κει. Μπορει να περπαταμε στα ιδια μερη και να τραβαμε τις ιδιες φωτογραφιες αλλα καθε φορα ειναι και μοιαζει διαφορετικη. Το συναισθημα παραμενει το ιδιο.
Φυγαμε Παρασκευη βραδυ απο Οσλο. Υποτιθεται πως θα φευγαμε στις 18.00 αλλα με τη Μερετε ο προγραμματισμος παει περιπατο. Φυγαμε στις 8 και φτασαμε απανω 23.30. Η αναβαση παντα παίρνει παραπανω χρονο. Το στοιχημα καθε φορα ειναι να το κανουμε σε λιγοτερο απο 4 ωρες αλλα ποτε δεν το καταφερνουμε. Αυτη τη φορα καταφεραμε να χαθουμε, στριψαμε λαθος και μεχρι να βρουμε σημειο να γυρισουμε πισω μας εφαγε κανα δεκαπενταλεπτο. Δεν σταματήσαμε καθολου για φαγητο και καφε, κρατηθηκαμε μεχρι τον σουπερμαρκετ στο χωριο. Απο την πεινα μου ετρωγα το σαντουιτς καθως ψωνιζαμε. Φτασαμε στο σπιτι κατα τις 23.30 και μεχρι να κουβαλισουμε τα πραμματα απο το αυτοκινητο και να τακτοποιηθουμε πηγε 12.00 οπου επρεπε και να μαγειρεψουμε. Παρεα με κρασι. Οπως ειπε και η Μερετε λιγη βενζινη να παρουμε μπρος. Κοκκινο εγω, λευκο εκεινη. Γερο ποτηρι η Μερετε καταφερε και ηπιε μια καραφα. Εγω μονο δυο ποτηρακια. Με κοροιδευε το πρωι οταν ειδε τη σταθμη του μπουκαλιου. Κατα τις 2 νομιζω βρεθηκαμε στα κρεβατια μας τεζα.
Το πρωι χαλαρα ηπιαμε καφε στη καινουρια της βεραντα, φτιαξαμε πρωινο και σαντουιτς για την πεζοπορια. Καθως ξεκινησαμε συναντησαμε μια γειτονησα απο τον περα λοφο η οποια μας ειπε οτι ειχε χασει μερικα προβατα και αρνια. Επεισης μας ειπε οτι η κορη της πριν μια εβδομαδα καθως ετρεχε επεσε πανω σε μια αρκουδα!!! Κατατρομαξε η κοπελα. καταφερε και το εβαλε στα ποδια και βρηκε εναν περαστικο με το αυτοκινητο και χωθηκε μεσα. Η Μερετε της ειπε πως θα εχει το νου της μηπως δει τα χαμενα προβατα (εγω ειχα το νου μου μηπως δω την αρκουδα). Δεν περιμενα οτι θα το έπαιρνε τοσο ζεστα το θεμα. Στη διαδρομη βρηκαμε σημα 4G και ελεγχαμε τα email μας. Μπηκα στο φατσοβιβλιο για να ανεβασω τις φωτογραφιες που τραβηξα και πετυχαίνω μια φωτογραφια απο τις αναμνησεις μου στο φατσοβιβλιο πριν 3 χρονια. Ηταν μια φωτογραφια απο το ιδιο σημειο που βρισκομουν εκεινη τη στιγμη την ιδια μερα πριν 3 χρονια. Τι τρελη συμπτωση ήταν αυτη? Καρμα? Φοβερο ε? Η μονη διαφορα ήταν ο καιρος. Βροχερος πριν 3 χρονια, καλοκαιρινος τωρα. Ειχαμε φορες 3 στρωματα ρουχων και στην πορεία αρχισαμε και τα βγαζαμε. Στο κατω κατω μονες μας ημασταν.
Πριν 3 χρονια
Και 3 χονια μετα
Οταν φτασαμε στην κορυφη και ειπαμε να ξαπλωσουμε λιγο, ακουσαμε κατι κουδουνια. Νομιζε πως στον περα λοφο ηταν τα προβατα. Εγω αυτο που εβλεπα ηταν πετρες, Η Μερετε ηταν σιγουρη πως οι πετρες κουνιοντουσαν. Κατεβηκαμε απο την κορυφη σχεδον τρεχοντας για να παμε στην απεναντι κορυφη να βρουμε τα προβατα. Πως δεν κουτρουβαλιστηκαμε ενας θεος ξερει. Οταν ανεβηκαμε φυσηκα αντικρησαμε πετρες. Θα σε σφαξω Μερετε. Ξανα στρωσαμε τα ρουχα μας και την πεσαμε για υπνο. Κι εκει που γλαρωνα και με επερνε λιγο ο Μορφεας με σκουνταει η Μερετε γιατι ακουσε ξανα τα κουδουνια. Τα ακουσα κι εγω. Ξανα τα ιδια.... αντε να τρεχουμε κατω να δουμε που βρισκονται. Φυσικα δεν τα βρηκαμε. Το ειχε παρει πολυ ζεστα το θεμα με τα προβατα. Επρεπε να ξανα ανεβουμε το βουνο για να περασουμε απο πισω και να παρουμε τον δρομο της επιστροφης. Μαζεψαμε 15χλμ πεζοποριας. Οταν φτασαμε σπιτι, βαλαμε βενζινη στα ποτηρια μας και ξεκινησαμε το μαγειρεμα. Επρεπε να αδειασω το μπουκαλι.
Στην κορυφη
Day 2.
Πραγματικα η Μερετε μου θυμιζει καλοκουρδισμενο ρομποτ. Σβουρα. Ωρες ωρες δεν μπορω να ακολουθησω τον ρυθμο της. Προσπαθω ομως και τα καταφερνω. Ξυπνησαμε το πρωι, ειδαμε οτι παλι θα ειχε ωραια μερα με ηλιο και ειπαμε να πιουμε τον καφε μας εξω στη βεραντα. Το πρωινο θα ακολουθουσε αργοτερα. Κι εκει που στρωσαμε τις καρεκλες και τα τραπεζια εξω και λιαζομσταν της ηρθε η ιδεα να καθαρισει το οικοπεδο της απο τα κομμενα δεντρα και κλαδια. Τα ειχε κοψει με τον Τζον οταν ειχαν ερθει πριν μερικους μηνες. Τσουπ λοιπον πεταγετε και αρχιζει το πανω κατω. Φυσικα ακολουθησα κι εγω, που να την αφησω να τα κανει μονη της. Δεν ειναι του χαρακτηρα μου. Οταν το στομαχι μας αρχισε να διαμαρτηρετε πως ειναι αδειο κατεβηκαμε και φτιαξαμε πρωινο. Κι εκει που καθομασταν και τρωγαμε σκεφτηκε πως θα ηθελε να δοκιμασει να βαψει ενα μερος απο την καινουρια της βεραντα. Προτιστως θα εκανε τη λαντζα οποτε μου εδωσε αδεια να ξεκουραστω χαχαα... Οταν τελειωσε τη λατζα βρηκαμε παλια ρουχα και ξεκινησαμε τον βαψιμο. Μας πηρε 2 ωρες 2 ατομα να βαψουν το πλατος της βεραντας. Δεν προχωρησαμε στο μηκος της βεραντας γιατι δεν μας επερνε ο χρονος. Το αφησαμε για την επομενη φορα (πότε αραγε?) .Ειχε παει 5 και ειχαμε πει να φυγουμε κατα τις 8 για το Οσλο. Νομιζα πως δεν θα καταφερναμε να παμε βολτα αλλα ειπαμε η Μερετε ειναι σβουρα. Ντυθηκαμε και πηγαμε μια κοντινη βολτα σε μια λιμνη. Εκει την πεσαμε για λιγη απογευματινη σιεστα. Η πλακα ηταν ο τροπος που ξυπνησαμε. Με το που χαθηκε ο ηλιος πισω απο το βουνο νιωσαμε αμεσως το κρυο. Πεταχτηκαμε απανω και αρχισαμε να ντυνομαστε... μπρρρ. Γυρισαμε πισω μαζεψαμε τα πραμματα μας, συγυρισαμε το σπιτι και ξεκινησαμε για Οσλο με πολλη βαρια καρδια. Καμια μας δεν ηθελε να φυγει. Ως συνηθως.
Η επιστροφη μας πηρε περιπου δυομιση ωρες μαζι με μια γρηγορη σταση για φαγητο. Αλλα ημουν τοσο κουρασμενη που με το ζορι κρατιομουν να μην κοιμηθω στο τιμονι. Ετσουζαν και εκλειναν τα ματια μου. Εβαζα τη Μερετε να μου μιλαει για να με κρατησει ξυπνια αλλα και αυτη ηταν τοσο κουρασμενη που δεν μπορουσε να πει κουβεντα.
Η επομενη μερα με βρηκε στο Οσλο, να κοιταω φωτογραφιες. Πηγα δουλεια αλλα το μυαλο μου ηταν εκει πανω. Πραγματικα το λατρευω αυτο το μερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου