Εχω πολυ καιρο να γραψω και νομιζω πως ηρθε η ωρα να ξαναγραψω.
Περασα ενα υπεροχο καλοκαιρι στην Ελλαδα κανοντας καθε μερα windsurf. Απο τις 30 μερες εχασα μονο 5 μερες λογο απνοιας. Ολες οι υπολοιπες ήταν φουλ windsurfing. Αυτο δεν εχει ξαναγινει. Οσο δεν εκανα ολο το χρονο, το εκανα μεσα σε ενα μηνα. Δυστυχως ολα τα ωραια τελειωνουν γρηγορα. Και επανηλθα στο Οσλο. Ομολογω πως έπαθα ενα σοκ οταν επεστρεψα. Απο κει που ημουν συνηθισμενη στον ηλιο και στη ζεστη, το Οσλο με υποδεχτηκε με ψυχρα και βροχη. Το τζακετ και τα μακριμανικα ειναι must. Α και η ομπρελα. Το χειροτερο μου.... Δυο εβδομαδες μουλιασαμε, μανιταρια κοντεψαμε να βγαλουμε εμεις οι ιδιοι, οχι μονο το δασος, (Ειναι η εποχη των μανιταριων και των βατομουρων). Το μαυρισμα που απεκτησα εξαφανιστηκε ως δια μαγειας, και αυτο ηταν το πιο σπαστικο της υποθεσης :( Ο καλυτερος καιρος για προσαρμογη ετσι? Μιλαγα με τη σπιτονοικοκυρα μου οτι φετος δεν ειχαν καλοκαιρι. Ηταν αυτη η μιξη, ηλιος με βροχη. Δυο τρεις μερες ηλιο και μετα βροχη ή μπορει και μεσα στην ιδια την ημερα να εχεις ηλιο και το απογευμα να βρεχει και μετα ξανα ήλιο μιας και εξακολουθει να αργει να νυχτωσει. Μονο χιονι δεν εχει ριξει... αν και μια μερα ειχε 9 βαθμους και μεχρι φλις φορεσα. Ευτυχως αυτο ηταν μονο μια μερα.... κι εγω να βλεπω φωτογραφιες των φιλων μου στο φατσοβιβλιο να κανουν windsurf στα νησια. Καιρος οτι να 'ναι.
Οκ... τερμα με την γκρινια. Παμε παρακατω. Αθλοπαιδιες.... τι αλλο μπορεις να κανεις, μιας και δεν εχει σερφακι? Ποδηλατο, τρεξιμο πεζοποριες. Το σκι θα αργησει να μπει στο παιχνιδι. Ειπα πριν οτι αυτες τις 3 κοντα 4 εβδομαδες εχασα το μαυρισμα μου? Ε δεν ηταν μονο αυτο που εχασα.... εχασα και τη φυσικη μου κατασταση. Οτι εχτισα το καλοκαιρι με το σερφ πηγε στον πατο... Γιατι? Τρεξιμο δεν μπορω να κανω γιατι την τελευταια σερφομερα κακοποιησα ασχημα το δαχτυλο του ποδιου. Σε μια στροφη κλοτσησα τη δεστρα του σκαφους (κλασσικο ατυχημα) και κρακ το δαχτυλο. Καθε φορα που βαζω παπουτσι αγκομαχαει.... οποτε τρεξιμο γιοκ . Μια ή δυο πεζοποριες εχω κανει (ουτε που θυμαμαι, οποτε καταλαβαινεις)... και μια φορα ποδηλατο (ευκολη διαδρομη το εκανα μονο και μονο για να βγω απο το σπιτι και να εκμεταλευτω τον ήλιο). Τεμπελιαση δηλαδη. Δεν βοηθαει και ο καιρος με την παλιοβροχη. Και το κανει επιτηδες να εχει ηλιοφανεια τις εργασιμες μερες, και οταν ερθει σαββατοκυριακο να βρεχει. Με τα νευρα μου παιζει αλλα δεν θα του περασει....
Νομιζω πως ξαναγκρινιαζω....
Ας το παρουμε αλλιως λοιπον. Τωρα ερχεται το καλο και διασκεδαστικο κομματι.
Την περασμενη Πεμπτη η Μερετε μου ζητησε να της κρατησω τα γατιά γιατι θα πηγαινε εκδρομη με τη μηχανη του Τζον. Ο Τζον θα οδηγουσε φυσικα. Θα εφευγαν την επομενη μερα το πρωι και θα γυριζαν Κυριακη. Την Παρασκευη λοιπον, ειχα κατι δουλειες να κανω πριν παω στη δουλεια και τσουπ χτυπαει το τηλεφωνο. Ηταν η Μερετε, με πηρε να μου πει οτι τελικα δεν φυγανε γιατι η μηχανη του Τζον δεν επερνε μπροστα. Ηταν απογοητευμενη μιας και περιμενε πως και πως αυτη την εκδρομη και δεν ηξερε τι να κανει το ΣΚ. Της λεω δεν πειραζει, παμε για ποδηλατο ή πεζοπορια. Ο καιρος θα ηταν ευνοικος αλλωστε. Επιτελους ενα σαββατοκυριακο χωρις βροχη. Το απογευμα επιβεβαιωθηκε το ποδηλατικο μας ραντεβου, θα ερχοταν και η απο πανω νοικαρισα. Μαζευτηκαμε το πρωι λοιπον μες την καλη χαρα ολοι ετοιμοι για την ποδηλασια. Ο προορισμος εκπληξη ως εκεινη την ωρα. Αρχικος στοχος μια λιμνη bjørnholtet και πιο μακρινος στοχος η περιοχη Kikutstua. Επιστροφη Sørkedalen και μετα σπιτι. Τα πρωτα 15 χιλιομετρα σταθερη ανηφορα. Μας βγηκε η γλωσσα μεχρι να φτασουμε στο Bjørnholtet. Eκει καναμε το πρωτο διαλειμα για ανεφοδιασμο. Ο ανεφοδιασμος περιελλαμβανε βαφλα με μαρμελαδα και καφε ή αναψυκτικο. Η βαφλα must, οτι θερμιδες καψαμε μεχρι εκει τις ξαναπηραμε. :)
Επειδη πηραμε δυναμεις ειπαμε να το συνεχισουμε μεχρι την Kikutstua. Η Ελσα ρωτησε τον Τζον αν μεχρι εκει θα εχουμε και αλλες ανηφορες. Μια μικρη ανηφορα, και μετα ολο κατηφορος. Και μαλιστα σε ενα σημειο εχει μεγαλη κληση με στροφη και κακο οδοστρωμα που αν δεν προσεξεις θα φας τα μουτρα σου, στη καλυτερη των περιπτωσεων θα βρεθεις στους θαμνους. Τη διαδρομη την εχω ξανακανει με ποδηλατο και ηξερα για τι πραμμα μιλαει. Μονο που αυτη τη φορα τα χρειαστικα. μπλοκαραν οι τροχοι με τα δισκοφρενα, το ποδηλατο αρχισε να χοροπηδαει κι εγω δεν εβλεπα οτι θα καταληξω στους θαμνους αλλα σε χαντακι. Ειχα και τα ποδια δεμενα στο πεταλι με το SPD τα οποια δεν ξεκλειδωσαν.... καταφερα να το ισορροπισω και να αποκτησω παλι τον ελεγχο του λιγο πριν εξφενδονιστω.... Φιουυυυ.... Αγιο ειχα...
Φτασαμε λοιπον στην Kikutstua αναιμακτα και χωρις πολυ κοπο μιας και ηταν ολο κατηφορα... τι καλα. Εμ δεν ξεραμε τι μας περιμενει μετα... βασικα εγω ηξερα μιας και το εχω ξανακανει, και με ποδηλατο αλλα και με σκι. Η Ελς δεν ηξερε, φροντισαμε να μην της το πουμε...:) Τι καλοι ανθρωπο που ειμαστε εε? Διαλειμα για μεσημεριανο τοστακι και ξαπλα στον ηλιο. Ο τζον ψιλοροχαλισε κι ολας. Εγω ειπα να κανω ηλιοθεραπεια.... σιγα που θα μαυριζα... χαχα.
Και μετα ηρθε η ωρα της επιστροφης. Μαρτυρικη ανηφορα μιας και ανεβαιναμε βουνο... δωσε πονο. Και οτι ανεβαινει φυσικα κατεβαινει... αλλα οταν φτασαμε κατω στην ασφαλτο πια ειχαμε και αλλη ανηφορα να κανουμε. Εκει δακρισα. Εκει πραγματικα εψαχνα να βρω δυναμεις για να συνεχισω. Οι τετρακεφαλοι ειχαν ηδη αρχισει μαγκωνουν. Αρχισε να παραγεται το γαλακτικο οξυ. Και φυσικα δεν πηραμε συγκοινωνια, οχι οχι δεν κλεβουμε. Ποδηλατο μεχρι το σπιτι. Το κοντερ εδειξε οτι καναμε 45 χιλιομετρα ποδηλατο!!!!! Καθολου ασχημα.... βεβαια μετα δυσκολιας περπαταγα μετα αλλα ειναι αυτο που λενε "ποναω αλλα μου αρεσει".
Περασαμε πολυ ομορφα με πολυ γελιο και πολυ πονο. Ο ενας παρηγορουσε τον αλλον. Και μετα μετραγαμε τις πληγες μας.
Την επομενη μερα ο Τζον επειδη ηταν κουρασμενος πηρε το ηλεκτρικο ποδηλατο και εκανε βολτα, η Μερετε εκανε πεζοπορια για να ξεμουδιασει. Εγω την εβγαλα στον καναπε γιατι ειχα ποδοσφαιρο να διαιτητευσω το απογευμα οποτε θα επρεπε να τρεχω... Η Ελς δεν ξερω...
Περασα ενα υπεροχο καλοκαιρι στην Ελλαδα κανοντας καθε μερα windsurf. Απο τις 30 μερες εχασα μονο 5 μερες λογο απνοιας. Ολες οι υπολοιπες ήταν φουλ windsurfing. Αυτο δεν εχει ξαναγινει. Οσο δεν εκανα ολο το χρονο, το εκανα μεσα σε ενα μηνα. Δυστυχως ολα τα ωραια τελειωνουν γρηγορα. Και επανηλθα στο Οσλο. Ομολογω πως έπαθα ενα σοκ οταν επεστρεψα. Απο κει που ημουν συνηθισμενη στον ηλιο και στη ζεστη, το Οσλο με υποδεχτηκε με ψυχρα και βροχη. Το τζακετ και τα μακριμανικα ειναι must. Α και η ομπρελα. Το χειροτερο μου.... Δυο εβδομαδες μουλιασαμε, μανιταρια κοντεψαμε να βγαλουμε εμεις οι ιδιοι, οχι μονο το δασος, (Ειναι η εποχη των μανιταριων και των βατομουρων). Το μαυρισμα που απεκτησα εξαφανιστηκε ως δια μαγειας, και αυτο ηταν το πιο σπαστικο της υποθεσης :( Ο καλυτερος καιρος για προσαρμογη ετσι? Μιλαγα με τη σπιτονοικοκυρα μου οτι φετος δεν ειχαν καλοκαιρι. Ηταν αυτη η μιξη, ηλιος με βροχη. Δυο τρεις μερες ηλιο και μετα βροχη ή μπορει και μεσα στην ιδια την ημερα να εχεις ηλιο και το απογευμα να βρεχει και μετα ξανα ήλιο μιας και εξακολουθει να αργει να νυχτωσει. Μονο χιονι δεν εχει ριξει... αν και μια μερα ειχε 9 βαθμους και μεχρι φλις φορεσα. Ευτυχως αυτο ηταν μονο μια μερα.... κι εγω να βλεπω φωτογραφιες των φιλων μου στο φατσοβιβλιο να κανουν windsurf στα νησια. Καιρος οτι να 'ναι.
Οκ... τερμα με την γκρινια. Παμε παρακατω. Αθλοπαιδιες.... τι αλλο μπορεις να κανεις, μιας και δεν εχει σερφακι? Ποδηλατο, τρεξιμο πεζοποριες. Το σκι θα αργησει να μπει στο παιχνιδι. Ειπα πριν οτι αυτες τις 3 κοντα 4 εβδομαδες εχασα το μαυρισμα μου? Ε δεν ηταν μονο αυτο που εχασα.... εχασα και τη φυσικη μου κατασταση. Οτι εχτισα το καλοκαιρι με το σερφ πηγε στον πατο... Γιατι? Τρεξιμο δεν μπορω να κανω γιατι την τελευταια σερφομερα κακοποιησα ασχημα το δαχτυλο του ποδιου. Σε μια στροφη κλοτσησα τη δεστρα του σκαφους (κλασσικο ατυχημα) και κρακ το δαχτυλο. Καθε φορα που βαζω παπουτσι αγκομαχαει.... οποτε τρεξιμο γιοκ . Μια ή δυο πεζοποριες εχω κανει (ουτε που θυμαμαι, οποτε καταλαβαινεις)... και μια φορα ποδηλατο (ευκολη διαδρομη το εκανα μονο και μονο για να βγω απο το σπιτι και να εκμεταλευτω τον ήλιο). Τεμπελιαση δηλαδη. Δεν βοηθαει και ο καιρος με την παλιοβροχη. Και το κανει επιτηδες να εχει ηλιοφανεια τις εργασιμες μερες, και οταν ερθει σαββατοκυριακο να βρεχει. Με τα νευρα μου παιζει αλλα δεν θα του περασει....
Νομιζω πως ξαναγκρινιαζω....
Ας το παρουμε αλλιως λοιπον. Τωρα ερχεται το καλο και διασκεδαστικο κομματι.
Την περασμενη Πεμπτη η Μερετε μου ζητησε να της κρατησω τα γατιά γιατι θα πηγαινε εκδρομη με τη μηχανη του Τζον. Ο Τζον θα οδηγουσε φυσικα. Θα εφευγαν την επομενη μερα το πρωι και θα γυριζαν Κυριακη. Την Παρασκευη λοιπον, ειχα κατι δουλειες να κανω πριν παω στη δουλεια και τσουπ χτυπαει το τηλεφωνο. Ηταν η Μερετε, με πηρε να μου πει οτι τελικα δεν φυγανε γιατι η μηχανη του Τζον δεν επερνε μπροστα. Ηταν απογοητευμενη μιας και περιμενε πως και πως αυτη την εκδρομη και δεν ηξερε τι να κανει το ΣΚ. Της λεω δεν πειραζει, παμε για ποδηλατο ή πεζοπορια. Ο καιρος θα ηταν ευνοικος αλλωστε. Επιτελους ενα σαββατοκυριακο χωρις βροχη. Το απογευμα επιβεβαιωθηκε το ποδηλατικο μας ραντεβου, θα ερχοταν και η απο πανω νοικαρισα. Μαζευτηκαμε το πρωι λοιπον μες την καλη χαρα ολοι ετοιμοι για την ποδηλασια. Ο προορισμος εκπληξη ως εκεινη την ωρα. Αρχικος στοχος μια λιμνη bjørnholtet και πιο μακρινος στοχος η περιοχη Kikutstua. Επιστροφη Sørkedalen και μετα σπιτι. Τα πρωτα 15 χιλιομετρα σταθερη ανηφορα. Μας βγηκε η γλωσσα μεχρι να φτασουμε στο Bjørnholtet. Eκει καναμε το πρωτο διαλειμα για ανεφοδιασμο. Ο ανεφοδιασμος περιελλαμβανε βαφλα με μαρμελαδα και καφε ή αναψυκτικο. Η βαφλα must, οτι θερμιδες καψαμε μεχρι εκει τις ξαναπηραμε. :)
Επειδη πηραμε δυναμεις ειπαμε να το συνεχισουμε μεχρι την Kikutstua. Η Ελσα ρωτησε τον Τζον αν μεχρι εκει θα εχουμε και αλλες ανηφορες. Μια μικρη ανηφορα, και μετα ολο κατηφορος. Και μαλιστα σε ενα σημειο εχει μεγαλη κληση με στροφη και κακο οδοστρωμα που αν δεν προσεξεις θα φας τα μουτρα σου, στη καλυτερη των περιπτωσεων θα βρεθεις στους θαμνους. Τη διαδρομη την εχω ξανακανει με ποδηλατο και ηξερα για τι πραμμα μιλαει. Μονο που αυτη τη φορα τα χρειαστικα. μπλοκαραν οι τροχοι με τα δισκοφρενα, το ποδηλατο αρχισε να χοροπηδαει κι εγω δεν εβλεπα οτι θα καταληξω στους θαμνους αλλα σε χαντακι. Ειχα και τα ποδια δεμενα στο πεταλι με το SPD τα οποια δεν ξεκλειδωσαν.... καταφερα να το ισορροπισω και να αποκτησω παλι τον ελεγχο του λιγο πριν εξφενδονιστω.... Φιουυυυ.... Αγιο ειχα...
Φτασαμε λοιπον στην Kikutstua αναιμακτα και χωρις πολυ κοπο μιας και ηταν ολο κατηφορα... τι καλα. Εμ δεν ξεραμε τι μας περιμενει μετα... βασικα εγω ηξερα μιας και το εχω ξανακανει, και με ποδηλατο αλλα και με σκι. Η Ελς δεν ηξερε, φροντισαμε να μην της το πουμε...:) Τι καλοι ανθρωπο που ειμαστε εε? Διαλειμα για μεσημεριανο τοστακι και ξαπλα στον ηλιο. Ο τζον ψιλοροχαλισε κι ολας. Εγω ειπα να κανω ηλιοθεραπεια.... σιγα που θα μαυριζα... χαχα.
Και μετα ηρθε η ωρα της επιστροφης. Μαρτυρικη ανηφορα μιας και ανεβαιναμε βουνο... δωσε πονο. Και οτι ανεβαινει φυσικα κατεβαινει... αλλα οταν φτασαμε κατω στην ασφαλτο πια ειχαμε και αλλη ανηφορα να κανουμε. Εκει δακρισα. Εκει πραγματικα εψαχνα να βρω δυναμεις για να συνεχισω. Οι τετρακεφαλοι ειχαν ηδη αρχισει μαγκωνουν. Αρχισε να παραγεται το γαλακτικο οξυ. Και φυσικα δεν πηραμε συγκοινωνια, οχι οχι δεν κλεβουμε. Ποδηλατο μεχρι το σπιτι. Το κοντερ εδειξε οτι καναμε 45 χιλιομετρα ποδηλατο!!!!! Καθολου ασχημα.... βεβαια μετα δυσκολιας περπαταγα μετα αλλα ειναι αυτο που λενε "ποναω αλλα μου αρεσει".
Περασαμε πολυ ομορφα με πολυ γελιο και πολυ πονο. Ο ενας παρηγορουσε τον αλλον. Και μετα μετραγαμε τις πληγες μας.
Την επομενη μερα ο Τζον επειδη ηταν κουρασμενος πηρε το ηλεκτρικο ποδηλατο και εκανε βολτα, η Μερετε εκανε πεζοπορια για να ξεμουδιασει. Εγω την εβγαλα στον καναπε γιατι ειχα ποδοσφαιρο να διαιτητευσω το απογευμα οποτε θα επρεπε να τρεχω... Η Ελς δεν ξερω...
Αυτό με το ποδόσφαιρο πώς προέκυψε;
ΑπάντησηΔιαγραφή