Εκανα ενα ταξιδι αστραπή στην Ελλαδα για 10 μερες. Βρηκα φθηνό εισιτήριο και μιας και δεν ξερω αν τα Χριστουγεννα θα κατέβω, κι αν κατέβω τέτοια τιμή δε θα πετύχω, το θεώρησα καλη ευκαιρία. Ονειρευόμουν πως θα κάνω και λίγο σερφάκι, αλλά τελικά ηλιοθεραπεία έκανα. Δε με θέλει ο καιρός φέτος. Εναντίων μου είναι. Κι εκει που βαριόμουν στη ξαπλώστρα ονειρευόμουν πεζοπορία στα βουνά. Βρήκα ενα γκρουπάκι στο facebook το οποιο λέγεται hikking group Oslo. Βασικά το είχα βρει πριν κατέβω Ελλάδα αλλά τωρα βρηκα καλυτερη έκδοση. Εχουν δημιουργηθει 2 τετοια γκρουπ για αγνωστο λόγο, το δευτερο ομως ειναι πιο active. Μάλιστα αυτή τη Κυριακη ετοιμάζουν μια πολυ ενδιαφέρουσα πεζοπορια οπου ανυπομονω να πάω, και 22 με 23 Νοεμβριου την ημέρα των γεννεθλίων μου οργανώνουν πεζοπορία με διανυκτέρευση σε σαλέ. Πολυ ωραιος τροπος να γιορτάσω τα γεννεθλια μου. Οχι οτι εχω σκοπο να γιορτασω το γεγονος οτι θα γεράσω κατα ενα χρόνο. Κι όσο σκέφτομαι το νούμερο που γράφω.... αχ βαχ.
Τελος πάντων, στο θέμα μας τώρα.
Μετά από την τελευταία περιπέτεια που είχα, ειχα πει πως δε ξανακανω πεζοπορία με μονο ένα άτομο. Μη μου ξανατυχει καποιος που να θελει να κανει του κεφαλιου του και βρεθω παλι να περπαταω μονη μου στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα. Το Σαββατο λοιπον μια κοπέλα εβαλε ενα ποστ στην ομαδα ρωτόντας αν καποιος θα παει καμια βόλτα τη Κυριακή. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, περίμενα μπας και της απαντήσει κανένας αλλα δεν. Οποτε το βράδυ της λεω πως οκ ας παμε μια βόλτα τι έχουμε να χάσουμε; Αυτη τη φορα όμως εγώ έπρεπε να ορισω το μέρος και τη διαδρομή, η κοπέλα ήταν καινούρια στο Οσλο δεν ήξερε τίποτα. Σκέφτηκα λοιπον να κανουμε τη διαδρομή που κάνω οταν πάω για σκι. Την ξέρω χιονισμένη, ευκαιρια να τη δω χωρις χιόνι. Επίσης ειναι γνωστή διαδρομη και δε θα έχω το άγχος οτι θα χαθουμε. Μη πάρω τη κοπέλα στο λαιμό μου. Γενικά Ι am a follower and not a leader. Προτιμω να ακολουθώ, πιο ευκολο και λιγότερες ευθήνες. Τωρα ομως είχα αλλαγή ρόλου. Θα το καταφέρω και αυτο....
Το ερώτημα ομως ήταν ο καιρός. Συννεφιασμενος έλεγε οτι θα ειναι αλλά ο καιρός στο Όσλο είναι τόσο τρελος που θα μπορούσε ακόμα και να βρέξει. Το σίγουρο ήταν πως φύσαγε. Συναντησα την κοπελα στη σταση του μετρο. Μια κινεζουλα γεννημενη στην Αγγλια εχει ερθει στο Οσλο για σπουδες με το Erasmus. Πολυ ευχάριστος άνθρωπος, ξετρελάθηκε με τη φύση μιας και στην Αγγλία ουτε βουνα έχουν, παρα μονο πάρκα. Πολυ βαρετά μου είπε. Την καταλαβαίνω απόλυτα. Φτασαμε στην κορυφή οπου τραβηχτηκε και η παρακάτω φωτογραφια
Την ωρα που τρωγαμε το μεσημεριανό μας άρχισε να φυσαδει πιο εντονα και να κρυωνουμε. Τα μαζέψαμε για την επιστροφή. Ειχαμε να κανουμε 6.5 χιλιομετρα δρόμο με τον ανεμο κοντρα. Αν περπαταγαμε πιο γρηγορα ίσως και να ζεστενόμασταν. Ο Θεος όμως μας λυπήθηκε και συναντησαμε καποιους ανθρωπους που μας προτειναν να δοκιμασουμε ενα νεο μονοπάτι που μόλις ανοίξανε και θα μας οδηγουσε στο προορισμο μας πιο γρηγορα και θα ήταν και πιο περιπετειώδες. Το μονο που είχαμε να κάνουμε ήταν να ακολουθούμε κατι χρωματιστες σημαιούλες που ειχαν βάλει. Αποδείχθηκε πως ήταν το καλύτερο που μας είχε σημβεί. Μπηκαμε μεσα στο δασος, η διαδρομή ήταν μαγευτική. Το κυνγηγι των σημαιών ειχε πολύ πλάκα. Περνάγαμε πανω απο δεντρα, κατω απο δέντρα, πηδάγαμε ρυάκια, ποταμάκια. Σκαρφαλώσαμε κι όλας. Το δάσος μας προστατευσε και απο τον αέρα, ακουγαμε μονο τα φύλα να θροΐζουν . Ήταν μια σκέτη απόλαυση. Συναντησαμε και τους φυσιολάτρες που έστησαν τη διαδρομη και μας κέρασαν ζεστο νορβηγικό ποτο και μπισκοτάκια. μαζευονται λέει μια φορα το χρόνο (τυχερες ήμασταν που τους πετύχαμε) και σκοπός τους είναι να κανουν τον κόσμο να αγαπήσει περισσότερο τη φύση. Οι φωτογραφιες που τράβηξα δυστυχως δεν αποθανάτησαν τα σωστα χρώματα. Το πράσινο στη πραγματικότητα ήταν πιο έντονο απο αυτο που θα δείτε. Αν ήξερα να χειριστω το φωτοσοπ ίσως να το πετύχαινα αλλα είμαι σκράπας.
Και ενω βαζαμε στοιχηματα για το αν θα βρεξει ή όχι, τελικά δεν έβρεξε. Ηταν μια υπέροχη μέρα στη φυση. Εκει που πραγματικά ξεχνάω τα πάντα. Τωρα εχει μεινει μονο ο πόνος στα πόδια να μου θυμίζει το πόσο ωραία πέρασα πέρα του ότι είμαι αγύμναστη. Παραχαλάρωσα τις 10 μέρες στην Ελλάδα μου φαίνεται.
Ραντεβου την επόμενη φορά, και μάλλον θα ειναι σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου