Womens 30km World Cup at Cross country ski

Εχτές έλαβα πρόσκληση από έναν φίλο σκιέρ, τον Τζέιμς, να πάμε για σκι και παράλληλα να δούμε το παγκόσμιο κύπελλο cross country που θα γίνει στο frognesenter. Θα ξεκινούσαμε από τη λίμνη Sognsvann και θα ανεβαίναμε ως το Φρογκνερσεντερ.

-          Έχει χιόνι; Ρωτάω .

-          Ναι, έχει και έχουν ετοιμάσει τα μονοπάτια (περνάει μηχάνημα).

-          Τι κερί; Τον ρώτησα η αφελής γιατί την προηγούμενη εβδομάδα που πήγα έφαγα ήταν μιας και χρησιμοποίησα λάθος κερί.

-          Κlister (κόλλα). Έλα και θα σου βάλω εγώ.

Τι gentleman, και τι κλασσική γυναίκα εγώ, σιγά μη λερώσω τα χεράκια μου με αυτή την αηδία.

Δέχτηκα την πρόσκληση μιας και ήθελα να κάνω σκι, σιγά μην ενδιαφερόμουν για τους αγώνες. Δε παραπονιέμαι όμως  ήταν ωραία εμπειρία και αυτή. Πρώτη φορά θα έβλεπα αγώνισμα από τόσο κοντά. Και θα έτρεχαν όλα τα διάσημα ονόματα του Cross country και φυσικά η γνωστή (εγώ τώρα την έμαθα)  Marit Bjørgen, η ανταγωνίστρια της  Therese Johaug  και διάφορα άλλα ονόματα που εγώ δεν τα ξέρω . Για την ιστορία η Μάριτ ναι μεν βγαίνει πρώτη αλλά η Τερέσα στο overall είναι πρώτη κατά 60 πόντους και η Μάριτ κυνηγάει να την περάσει. Μετά το σημερινό αγώνισμα μείωσε τη διαφορά στους 30 πόντους οπότε έχει αρκετές πιθανότητες να πάρει και φέτος τον γλόμπο.

Ξεκινήσαμε λοιπόν πρωί πρωί (εγώ ακόμα κυμάνουν) από τη λίμνη για πάνω. Δυστυχώς το χιόνι φέτος μας χαιρετά από νωρίς, χρειαστήκαμε να  περπατήσουμε 2 χιλιόμετρα μέχρι να βρούμε χιόνι και να φορέσουμε τα σκι. Ο Τζέιμς φυσικά μου πέρασε την κόλλα όπως μου υποσχέθηκε. Εκείνος κάνει σκέιτ, και τα σκέιτ δε θέλουν κεριά και βλακείες. Ένας λόγος παραπάνω να αλλάξω άθλημα του χρόνου. Και μου έσκασε το μυστικό ότι μέχρι το Φρογνερσέντερ θα έχουμε ανηφόρες και αρκετές από αυτές θα είναι αρκετά απότομες. Αυτά δεν μου τα είπε εχτές ο πονηρός….  Είχαμε το λοιπόν να διανύσουμε  4 χιλιόμετρα ως τους αγώνες με υψομετρική διαφορά 300 μέτρα.  Περιττό να πω ότι μου είχε βγει η γλώσσα ως το πάτωμα, και κάθε φορά του τόνιζα το πόσο τον μισώ. «Έλα, έλα μη γκρινιάζεις, σκέψου μετά τι έχεις να κατέβεις και  πόσο θα το διασκεδάσεις.» Πραγματικά μόνο αυτό σκεφτόμουν. Εγώ αγκομαχούσα για να ανέβω με ψαροκόκαλο, κι εκείνος ανέβαινε κάνοντας σκέιτ και ούτε καν  που είχε ιδρώσει. Σε μια από τις κορυφές που σαν τζέντλεμαν με περίμενε, κι αφού του ξανατόνισα το πόσο τον μισώ, τον ρώτησα τι παίρνει κι έχει τέτοιες αντοχές.  Κι εκεί μου έσκασε το μυστικό. Πέρα του ότι προπονείται πιο συχνά από μένα οπότε έχει καλύτερη φυσική κατάσταση, πέρσι έλαβε μέρος σε αγώνα και διένυσε συνολικά 155 χιλιόμετρα και υψομετρική διαφορά 4000 μέτρα στη Γαλλία.  Οκ πάω πάσο…. Ο τύπος είναι αθλητής. Έμπλεξα!

Μη τα πολυλογώ, με τα πολλά καταφέραμε και φτάσαμε στους αγώνες κι εγώ φώναζα στη Μάριτ να μη ξεκινήσει χωρίς εμένα. Θα την προκαλέσω σε έναν αγώνα που η νικήτρια θα είναι αυτή που θα φτάσει τελευταία. Φυσικά νικήτρια θα είμαι ΕΓΩ!!! Και με διαφορά μάλιστα.

Μέχρι να αρχίσει ο αγώνας εγώ είχα ξυλιάσει. Μέχρι να ανέβω είχα γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα από τη κορυφή ως τα νύχια. Ακόμα και η σαλοπέτα και το τζάκετ μούσκεμα ήταν.  Τσάκισα και τη σοκολάτα του Τζέιμς και κάτι αποξηραμένα σύκα που είχε για να πάρω ενέργεια μπας και ζεσταθώ.  Ο αγώνας ξεκίνησε και περιμέναμε να δούμε πια θα πέρναγε πρώτη από μπροστά μας. Φυσικά ήταν η Μάριτ και βγήκαν οι πρώτες φωτογραφίες. Από πίσω η Τερέσα και το υπόλοιπο τσούρμο. Οι Νορβηγοί θεατές όλα τα λεφτά. Κάνανε ότι μπορούσαν για να τις εμψυχώσουν.

Βικινγκς!!!

         Η Μάριτ  πετάει.

   Η Τερέσα ακομαχάει.

Θα έτρεχαν 30 χιλιόμετρα και θα πέρναγαν από μπροστά μας άλλες δύο φορές. Ο δε Τζέιμς είναι ερωτευμένος με την Μάριτ και φυσικά καθώς περιμέναμε τον δεύτερο γύρω έπεσε το ανάλογο δούλεμα και καζούρα. Σιγά μην τον άφηνα… άσε που έπρεπε να κάνω και κάτι για να ζεσταθώ μιας και είχα ξυλιάσει. Είναι πεπεισμένος πως η Μάριτ δε παίρνει αναβολικά και μη σε ακούσουν οι Νορβηγοί να λες κάτι τέτοιο γιατί θα θυμώσουν. Μα καλά του λέω, ακόμα και το σώμα της την προδίδει.  Δεν είναι φυσιολογικό για γυναίκα. Οκ μπορεί να έχει λίγο παραπάνω τεστοστερόνη από τις υπόλοιπες  γυναίκες αλλά όχι και τόσο… κάτι παίρνει. Όχι δε παίρνει, απλά προπονείται καθημερινά. Δεν ήθελα να του χαλάσω  το όνειρο οπότε και δε το συνέχισα. Η κοπέλα πάντως έχει τρελές αντοχές…. Στον τρίτο γύρο είχε αφήσει  πίσω τις άλλες κατά πολύ. Όταν πέρναγε από μπροστά μας μέχρι και χαμόγελα προς το  κοινό έριχνε. (Ξανά καζούρα προς τον Τζέιμς… άντε τυχερέ σου χαμογέλασε είδες;). Οι υπόλοιπες όταν πέρασαν μετά από 2:36 λεπτά βογκάγανε. Η γλώσσα μέχρι το πάτωμα. Η Μαριτ, απλά βόλτα στο πάρκο έκανε….

Πάπαλα λοιπόν με το πανηγύρι, οπότε και πήγαμε στο σαλέ για καφέ και ζεστή σοκολάτα να ζεσταθούμε λίγο μιας και θα είχαμε  συνέχεια.  Εγώ ονειρευόμουν το downhill. Τόσο ιδρώτα έριξα για να ανέβω, δικαιούμουν τη κατεβασιά. Τελειώσαμε τα ζεστά μας και τσουπ έξω πάλι στο κρύο για σκι.  Φτάνουμε στην αρχή της πλαγιάς κι εκεί δέχτηκα οδηγίες από τον Τζέιμς απλά να μπω στα ίχνη και να τραβήξω μια ευθεία χωρίς σταματημό. Λύγισμα ποδιών και κατεβασιά ρουκέτας δίχως αύριο. Πρώτη φορά θα έκανα κάτι τέτοιο ειδικά σε τέτοια κλίση. Οκ βαθιά ανάσα, τον σταυρό μου και πάμε…. Ευτυχώς δεν κυκλοφορούσε ψυχή αλλιώς θα υπήρχε κανα πολύνεκρο.

Η αδρεναλίνη στο κόκκινο, τα μάτια έτσουζαν γιατί δάκρυζαν από τον αέρα και σχεδόν δεν έβλεπα. Κάποια φάση τα ίχνη ήταν δίπλα σε γκρεμό κι εγώ έχω ακροφοβία. Προς στιγμήν η καρδιά μου σταμάτησε από το φόβο, αλλά εκείνη την ώρα μιας και δεν είχα άλλη επιλογή και ούτε  σταματημό, είπα «Αφροδίτη κάνε πως δεν το βλέπεις. Δεν υπάρχει , δεν υπάρχει. Μη κοιτάς, δεν υπάρχει». Έστριψα και το κεφάλι για να μη κοιτάω τι βρίσκεται δίπλα μου και επιβίωσα!!!!  Κάποια στιγμή με αυτά που κάνω  ίσως ξεπεράσω την ακροφοβία μου…. Μέθοδος ομοιοπαθητικής. Με το σνοουμπορντ μου ήταν πιο εύκολο. Απλά γύριζα τη πλάτη προς το γκρεμό για να μην τον βλέπω. Βοηθάει και η στάση. Στο σκι όμως είναι αλλιώς.

Αισίως η κατηφόρα τελείωσε και βρεθήκαμε σε μια διασταύρωση. Του λέω μου άρεσε η κατεβασιά θέλω κι άλλο!!!! Μου λέει αν θες κι άλλες κατεβασιές μπορούμε να πάμε μέχρι το Ullevålseter (άλλα 3 χιλιόμετρα όπου είναι και αυτά ανηφορικά). Έλα, έχει και ωραία ντόνατς κανέλας. Ήμουν ξεκούραστη από τη πρώτη στάση στο Φρογκνερσεντερ, οπότε  του είπα οκ πάμε. Στη διαδρομή καθώς ανηφορίζαμε και αφού πάλι μου είχε βγει η γλώσσα μάλωνα τον εαυτό μου «Αφροδίτη κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις να λες όχι». Όταν όμως φτάνεις στην κορυφή, απολαμβάνεις το ντόνατς κανέλας και μετά σκέφτεσαι την κατηφόρα που έχεις να κάνεις, όλα τα ξεχνάς. Άξιζε ο κόπος ασυζήτητη.  Όσο για το περιβόητο ντόνατς κανέλας…. Πρέπει να δοκιμάσει τα ελληνικά και θα του φύγει η μαγκιά. Τα νορβηγικά δεν πιάνουν μια μπροστά στα δικά μας. Καλά είναι, δε λέω αλλά….   Το σαλέ αυτό πέρα από τα ντόνατς κανέλας  είναι γνωστό και για τον κάτοχο του. Πέρα από σκι μαθαίνουμε και λίγο ιστορία.  Ο τύπος που το έχει είναι θρύλος γιατί τρέχει σε αγώνες μοτοσυκλέτας κι έχει σαρώσει τα κύπελλα. Τρέχει σε Νταχαρ κλπ…. Συγχωρέστε με αλλά δεν τα πάω καλά με τα μηχανοκίνητα αγωνίσματα οπότε και δεν ξέρω και πολλά. Όσοι ασχολείστε θα τον ξέρετε. Σε όλα τα δοκάρια της σκέπης υπήρχαν κύπελλα. Πρέπει να είναι γύρω στα 100 ίσως και 200. Δεν μπόρεσα να τα μετρήσω. Μικρά μεγάλα, λεπτά χοντρά, χρυσά ασημένια, γυάλινα. Σε βιτρίνες ήταν τα μετάλλια από το νταχαρ. Απλά γουαου!!

Πάει και το ντόνατς… παρατριχα να πάθω υπογλυκαιμικό σοκ. Ότι θερμίδες έκαψα τις πήρα πίσω και με το παραπάνω.  Σιγά μην τις άφηνα μόνες τους να χαθούν….  Ακoλούθησε η γνωστή απόλαυση της κατηφόρας. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρχε γκρεμός δίπλα….  Αλλά είχε πολλές στροφές. Άλλαξε το επίπεδο δυσκολίας. Μου την έσπασε που δεν την είχαν φτιάξει τη πίστα και δεν είχε τα γνωστά ίχνη όπου απλά πας τραίνο κάτω.  Οπότε  αναγκαστικά όταν κατέβαινα πάτησα και λίγο φρένο. Κι αυτό από τον φόβο μου. Ακόμα δεν το έχουμε το άθλημα…. Έχει δουλειά ακόμα. Ο Τζέιμς ήταν θυμωμένος γιατί  δεν κατάφερε να πιάσει τα 60χλμ την ώρα. Δεν πειράζει του είπα, μη στενοχωριέσαι την άλλη φορά. Αφού το χιόνι είναι σούπα και δε γλιστράει….  (Αυτή τη φορά ήμουν καλή μαζί του και δεν είχε καζούρα).

Άλλη μια όμορφη μέρα στο βουνό έλαβε τέλος. Δυστυχώς δε ξέρω για πόσο ακόμα θα απολαμβάνουμε σκι. Έχει να χιονίσει από τον Φεβρουάριο και έχουμε Μάρτιο και στα προγνωστικά δε βλέπω να πέφτουν άλλες νιφάδες. Η άνοιξη μας μπήκε 2 μήνες πριν δυστυχώς… Λες και είχαμε ποτέ χειμώνα…. Πφφφ. Τι κακό ήταν αυτό φέτος. Γκαντεμοχρονιά.