Το πήρα πολύ ζεστά το θέμα με το ποδήλατο. Η αλήθεια ειναι οτι μέχρι να χιονίσει δεν εχεις και πολλές επιλογές. Ή πεζοπορία ή ποδήλατο. Τωρα αμα βρεις αλλα σπορ ενδιάμεσα.... εγω εχω να πω το εξης. Το σκι αντοχής, για τη Νορβηγια μιλάμε, είναι το καλύτερο απο όλα. Ολα τα άλλα ειναι απλα υποκατάστατα ετσι για να εχεις κάτι να κανεις και να διατηρεισαι σε φόρμα. (οκ και το σκι καταβασης και το σνοουμπορντ μια χαρα ειναι, τωρα μιλάμε απο άποψη γυμναστικής-ενδυνάμωσης κλπ). Και η μεγάλη μου αγαπη οπως ξερετε ειναι το windsurfing αλλά.... ειπαμε για Νορβηγια μιλάμε.
Περιμένω πως και πως λοιπόν τα σαββατοκυριακα για να διοργανωσω βόλτες. Ευτυχως οι τυποι εχουν βγαλει ενα προγραμμα με χάρτη και διαδρομες που μπορεις να φτιάξεις τη δικη σου διαδρομη και σου λεει τα υψομετρικα τις αποστασεις κλπ. Οποτε διαλεγεις που θες να φτάσεις; Τι αποσταση θα διανησεις; Ποσες ανηφορες εχει η διδρομή; Ποσο μαζόχας είσαι; Σε τρώει ο πισινος σου;
Την προηγουμενη εβδομαδα που πηγαμε στην Kikutstua καναμε 43χλμ. Γλυκαθηκα απο την αποσταση και ειπα να κανω και αυτο το ΣΚ μια μακρινη διαδρομη. Ββαλα μπρος το προγραμμα, ειδα τα υψομετρικά του, ειδα οτι θα εχει καλες ανηφόρες, αλλά αλλο να το βλέπεις στο πισι και αλλο η πραγματικότητα.
Διαδρομή Sognsvann -Movatn- Mardalvannet. Ολα αυτα ειναι λίμνες. 32 χλμ συν οτι παραπανω κάνω μεχρι να φτασω σπιτι μου. 38 βγηκαν στο συνολο. Αλλα!!!! Ήταν τα πιο δυσκολα ποδηλατικα χιλιομετρα που εχω κάνει εως τώρα. 16 χιλιομετρα συνεχόμενης ανηφόρας!!!! Μου βγηκε η γλωσσα εως το πάτωμα. Εφτασα στα ορια μου. Εν το μεταξυ θελαμε να κανουμε μια στάση να φαμε να πιουμε να ξεμουδιάσουμε. Λεμε ας κανουμε τη σταση στη Movatn. Τρομάρα μας θέλαμε και ειδυλιακο τοπιο για να φαμε.... Φτανουμε στη λιμνη τι καλα, αλλα δε μας αρεσε. Ηταν και ο σταθμος του τραινου εκει τι να σου αρεσει... Αντε λεμε παμε παρακάτω να βρουμε καλυτερο κομματι. Ελα που δε βρίσκαμε... Που θα σταματησουμε παιδια;;; Ε μαλλον λεμε στη Μαρινταλ λιμνη. Φτανουμε και σε αυτη αλλα πάλι δεν βρισκαμε το ιδανικο σημειο και συνεχιζαμε. Ετσι πως το πηγαιναμε στο τελος θα τρωγαμε τα σαντουιτς στο σπιτι μας. Καποια στιγμη βρισκω ενα ξέφωτο ειχε και παγκακια και με πολυ δημοκρατικο τροπο τους λέω εδω θα φαμε. Δεν πηγαινε αλλο, τα ποδια μου δεν τραβαγανε. Ελα ομως που και σε αυτο το κομματι ατυχοι ήμασταν. Δεν προλαβαμε να καταπιουμε την τελευταια μπουκια και τσουπ αρχισε να βρεχει. Μια μπορα που θα περναγε ήταν αλλα ικανη να σε κανει μουσκεμα. Το τι διαολια έριξα δε λεγεται. Οπως οπως τα μαζέψαμε και οπου φυγει φυγει. Ειχα αντιανεμικο και αδιαβροχο τζακετ μαζι αλλα τωρα να εχεις φαει τις ανηφορες με το κουτάλι και στο τελος να γίνεσαι και παπί δε λέει. Οποτε τα μπογαλακια μας και σε αλλη παραλία.... ε σπιτι εννοουσα.
Τωρα ποναω σε ολο μου το σωμα αλλά ειναι αυτο που λέμε πονάω αλλά μου αρέσει. Αν αυριο τα ποδια μου δουλεύουν (τωρα δεν.... με το ζορι ανεβαινω 5 σκαλια) θα παω και αυριο ποδηλατο. Βρηκα διαδρομη και φαινομενικα θα ειναι ευκολη. Στη πραξη θα το δω αυριο αν πάω.
Το τέλιο ειχε γινει το προηγουμενο ΣΚ.Το Σαββατο εκανα τα 43 χλμ οπως είπα προηγουμενος. Την Κυριακη ηξερα οτι το απογευα θα ειχα να διαιτητευσω αγωνα ποδοσφαίρου. Αλλα μεχρι τοτε κατι επρεπε να κανω εστω και απλο. Πετυχα τη σπιτονοικοκυρα μου και μου ειπε πως εχουν σκοπο να πανε ποδηλαταδα. Ξερω πως εχουν αργό ρυθμο δεν το ζορίζουν αλλά βγαζουν αποστάσεις. Θα το κραταγαν και στα ορια της πόλης οποτε ειχα την ευχαίρια να φυγω με δημοσια συγκοινωνια για να προλάβω να ειμαι στον αγωνα. Οποτε λεω ερχομαι κι εγω για ξεμουδιασμα. Πηραμε και μαγιο μπας και βουτιξουμε στη λιμνη ή εστω ηλιοθεραπεια. στην ουσια διασχισαμε ολο το Οσλο απο τη μια ακρη εως την αλλη. 23χιλιομετρα για μένα. Ειχαμε τοσο ζεσταθει που χωρις δευτερη σκεψη βουτηξα στη λιμνη και ας μη μου αρεσουν οι λιμνες (δε μπορω να κολυμπω και να μη βλεπω τι βρισκεται απο κάτω μου...εχω ενα θεματακι σε αυτο). Ειχα ομως ζεσταθει τοσο πολυ που ουτε που σκεφτηκα τις "φοβιες" μου. Βεβαια οταν βουτηξα ουρλιαξα. Ηταν τόσο παγωμένη που με τη μια μουδιασαν τα ποδια μου και στη συνέχεια ολο το κορμι μου. Οσο και να κουνιομουν το μουδιασμα δεν εφευγε. Στο τελος ηταν σαν να μου ειχαν κανει αναισθησία οποτε αφου δεν ενιωθα τιποτα συνεχισα να κολυμπω. Αντεξα κανα 10λεπτο;;; Ηταν σαν να κολυμπαγα στη θαλασσα στην ελλαδα το καταχειμωνο. Βγηκα εκατσα στον ηλιο να στεγνωσω, επαθα και μια οροστατικη υποταση ετσι για να ολοκληρωθει το γλυκό. Ειδα τα παντα να κουνιουνται.... εκανα 5 λεπτα να συνέλθω αντε να φαω το κολατσιό μου και οπως όπως να φυγω να προλαβω τον αγωνα (εφτασα 5 λεπτα πριν ξεκινησει. Με το που μπηκα σφυριξα τη σεντρα. Τοσο καλα). Η αληθεια ειναι πως μου την έσπασε που επρεπε να φυγω. Ηταν τοσο ωραια. Δεν το απολαυσα οσο έπρεπε. Και απο οτι μου ειπε η Μερετε, ξαναβουτηξαν μετα και δεν ηταν τοσο παγωμενα και κολυμπησαν περισσοτερο. Μαλλον μας φανηκε τοσο παγωμενη γιατι ήμασταν ζεστοι απο την ποδηλασία. Καλά ήταν παντως...εστω και για όσο κρατησε. Απλα σαν αχορταγη που ειμαι θέλω περισσότερο. Ενταξει εκεινη τη μερα τα ειχε ολα. Ποδηλατο κολυμπι τρεξιμο μετα για 70 λεπτα (παρακαλαγα να τελειωσει). Τριαθλο το έκανα....
Ηθελα να το κανω και τώρα, το κολυμπι εννοω, αλλα ο καιρος μας τα χαλασε. Ισως αυριο; Θα δειξει.
Φωτογραφιες απο τη σημερινη μέρα
Περιμένω πως και πως λοιπόν τα σαββατοκυριακα για να διοργανωσω βόλτες. Ευτυχως οι τυποι εχουν βγαλει ενα προγραμμα με χάρτη και διαδρομες που μπορεις να φτιάξεις τη δικη σου διαδρομη και σου λεει τα υψομετρικα τις αποστασεις κλπ. Οποτε διαλεγεις που θες να φτάσεις; Τι αποσταση θα διανησεις; Ποσες ανηφορες εχει η διδρομή; Ποσο μαζόχας είσαι; Σε τρώει ο πισινος σου;
Την προηγουμενη εβδομαδα που πηγαμε στην Kikutstua καναμε 43χλμ. Γλυκαθηκα απο την αποσταση και ειπα να κανω και αυτο το ΣΚ μια μακρινη διαδρομη. Ββαλα μπρος το προγραμμα, ειδα τα υψομετρικά του, ειδα οτι θα εχει καλες ανηφόρες, αλλά αλλο να το βλέπεις στο πισι και αλλο η πραγματικότητα.
Διαδρομή Sognsvann -Movatn- Mardalvannet. Ολα αυτα ειναι λίμνες. 32 χλμ συν οτι παραπανω κάνω μεχρι να φτασω σπιτι μου. 38 βγηκαν στο συνολο. Αλλα!!!! Ήταν τα πιο δυσκολα ποδηλατικα χιλιομετρα που εχω κάνει εως τώρα. 16 χιλιομετρα συνεχόμενης ανηφόρας!!!! Μου βγηκε η γλωσσα εως το πάτωμα. Εφτασα στα ορια μου. Εν το μεταξυ θελαμε να κανουμε μια στάση να φαμε να πιουμε να ξεμουδιάσουμε. Λεμε ας κανουμε τη σταση στη Movatn. Τρομάρα μας θέλαμε και ειδυλιακο τοπιο για να φαμε.... Φτανουμε στη λιμνη τι καλα, αλλα δε μας αρεσε. Ηταν και ο σταθμος του τραινου εκει τι να σου αρεσει... Αντε λεμε παμε παρακάτω να βρουμε καλυτερο κομματι. Ελα που δε βρίσκαμε... Που θα σταματησουμε παιδια;;; Ε μαλλον λεμε στη Μαρινταλ λιμνη. Φτανουμε και σε αυτη αλλα πάλι δεν βρισκαμε το ιδανικο σημειο και συνεχιζαμε. Ετσι πως το πηγαιναμε στο τελος θα τρωγαμε τα σαντουιτς στο σπιτι μας. Καποια στιγμη βρισκω ενα ξέφωτο ειχε και παγκακια και με πολυ δημοκρατικο τροπο τους λέω εδω θα φαμε. Δεν πηγαινε αλλο, τα ποδια μου δεν τραβαγανε. Ελα ομως που και σε αυτο το κομματι ατυχοι ήμασταν. Δεν προλαβαμε να καταπιουμε την τελευταια μπουκια και τσουπ αρχισε να βρεχει. Μια μπορα που θα περναγε ήταν αλλα ικανη να σε κανει μουσκεμα. Το τι διαολια έριξα δε λεγεται. Οπως οπως τα μαζέψαμε και οπου φυγει φυγει. Ειχα αντιανεμικο και αδιαβροχο τζακετ μαζι αλλα τωρα να εχεις φαει τις ανηφορες με το κουτάλι και στο τελος να γίνεσαι και παπί δε λέει. Οποτε τα μπογαλακια μας και σε αλλη παραλία.... ε σπιτι εννοουσα.
Τωρα ποναω σε ολο μου το σωμα αλλά ειναι αυτο που λέμε πονάω αλλά μου αρέσει. Αν αυριο τα ποδια μου δουλεύουν (τωρα δεν.... με το ζορι ανεβαινω 5 σκαλια) θα παω και αυριο ποδηλατο. Βρηκα διαδρομη και φαινομενικα θα ειναι ευκολη. Στη πραξη θα το δω αυριο αν πάω.
Το τέλιο ειχε γινει το προηγουμενο ΣΚ.Το Σαββατο εκανα τα 43 χλμ οπως είπα προηγουμενος. Την Κυριακη ηξερα οτι το απογευα θα ειχα να διαιτητευσω αγωνα ποδοσφαίρου. Αλλα μεχρι τοτε κατι επρεπε να κανω εστω και απλο. Πετυχα τη σπιτονοικοκυρα μου και μου ειπε πως εχουν σκοπο να πανε ποδηλαταδα. Ξερω πως εχουν αργό ρυθμο δεν το ζορίζουν αλλά βγαζουν αποστάσεις. Θα το κραταγαν και στα ορια της πόλης οποτε ειχα την ευχαίρια να φυγω με δημοσια συγκοινωνια για να προλάβω να ειμαι στον αγωνα. Οποτε λεω ερχομαι κι εγω για ξεμουδιασμα. Πηραμε και μαγιο μπας και βουτιξουμε στη λιμνη ή εστω ηλιοθεραπεια. στην ουσια διασχισαμε ολο το Οσλο απο τη μια ακρη εως την αλλη. 23χιλιομετρα για μένα. Ειχαμε τοσο ζεσταθει που χωρις δευτερη σκεψη βουτηξα στη λιμνη και ας μη μου αρεσουν οι λιμνες (δε μπορω να κολυμπω και να μη βλεπω τι βρισκεται απο κάτω μου...εχω ενα θεματακι σε αυτο). Ειχα ομως ζεσταθει τοσο πολυ που ουτε που σκεφτηκα τις "φοβιες" μου. Βεβαια οταν βουτηξα ουρλιαξα. Ηταν τόσο παγωμένη που με τη μια μουδιασαν τα ποδια μου και στη συνέχεια ολο το κορμι μου. Οσο και να κουνιομουν το μουδιασμα δεν εφευγε. Στο τελος ηταν σαν να μου ειχαν κανει αναισθησία οποτε αφου δεν ενιωθα τιποτα συνεχισα να κολυμπω. Αντεξα κανα 10λεπτο;;; Ηταν σαν να κολυμπαγα στη θαλασσα στην ελλαδα το καταχειμωνο. Βγηκα εκατσα στον ηλιο να στεγνωσω, επαθα και μια οροστατικη υποταση ετσι για να ολοκληρωθει το γλυκό. Ειδα τα παντα να κουνιουνται.... εκανα 5 λεπτα να συνέλθω αντε να φαω το κολατσιό μου και οπως όπως να φυγω να προλαβω τον αγωνα (εφτασα 5 λεπτα πριν ξεκινησει. Με το που μπηκα σφυριξα τη σεντρα. Τοσο καλα). Η αληθεια ειναι πως μου την έσπασε που επρεπε να φυγω. Ηταν τοσο ωραια. Δεν το απολαυσα οσο έπρεπε. Και απο οτι μου ειπε η Μερετε, ξαναβουτηξαν μετα και δεν ηταν τοσο παγωμενα και κολυμπησαν περισσοτερο. Μαλλον μας φανηκε τοσο παγωμενη γιατι ήμασταν ζεστοι απο την ποδηλασία. Καλά ήταν παντως...εστω και για όσο κρατησε. Απλα σαν αχορταγη που ειμαι θέλω περισσότερο. Ενταξει εκεινη τη μερα τα ειχε ολα. Ποδηλατο κολυμπι τρεξιμο μετα για 70 λεπτα (παρακαλαγα να τελειωσει). Τριαθλο το έκανα....
Ηθελα να το κανω και τώρα, το κολυμπι εννοω, αλλα ο καιρος μας τα χαλασε. Ισως αυριο; Θα δειξει.
Φωτογραφιες απο τη σημερινη μέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου