Womens 30km World Cup at Cross country ski

Εχτές έλαβα πρόσκληση από έναν φίλο σκιέρ, τον Τζέιμς, να πάμε για σκι και παράλληλα να δούμε το παγκόσμιο κύπελλο cross country που θα γίνει στο frognesenter. Θα ξεκινούσαμε από τη λίμνη Sognsvann και θα ανεβαίναμε ως το Φρογκνερσεντερ.

-          Έχει χιόνι; Ρωτάω .

-          Ναι, έχει και έχουν ετοιμάσει τα μονοπάτια (περνάει μηχάνημα).

-          Τι κερί; Τον ρώτησα η αφελής γιατί την προηγούμενη εβδομάδα που πήγα έφαγα ήταν μιας και χρησιμοποίησα λάθος κερί.

-          Κlister (κόλλα). Έλα και θα σου βάλω εγώ.

Το σκι είναι μια περιπέτεια.

Δε μπορεί... κάποια στιγμή θα καταφέρω να επιστρέψω απο το σκι χωρις να νομίζω πως με εχουν βαρέσει 100 νοματαίοι. Με συνεχή προπόνηση κάποια στιγμή το σώμα μου θα συνηθισει. Βεβαια το παρακάνω κι εγώ. Κάνω 15-20 χλμ κάθε φορά.
Το προηγούμενο Σαββατο είχα πάει αλλου εκδρομη για σκι. Ενας γνωστος μου το διοργάνωσε και πήγα. Δε μπορω να πω οτι το ευχαριστήθηκα. Το μέρος υπέροχο αλλα η διαδρομή μάπα. Μονο ισωμα και ανηφόρα είχε. Καθόλου διασκεδαστικό. Και ωράια λες κάνε υπομονη στον γυρισμοθα είναι συνεχης κατηφορα και θα το διασκεδάσεις.. Θα παρεις το αιμα σου πισω για τον ιδρωτα που έριξες για να το ανεβεις. Αμ έλα μου το χιονι ή τα σκι μου δε γλίστραγαν! Ημουν η τελευταία της παρέας (και καταιδρωμένη) οσο και να προσπαθουσα να παω πιο γρήγορα δεν πήγαινα. Ο διοργανωτής καμια 10αρια φορες είχε ερθει να δει μπας και με εφαγε κανας λύκος. Αυτος κανει σκειτ οποτε ανεβαινε την ανηφορα πιο γρήγορα απο όλους. Γκρίνιαζα. Αυτο το άθλημα ή που θα το αγαπήσεις ή που θα το μισήσεις, Και κάτι τέτοιες στιγμές στρέφεσαι προς το δεύτερο. Γυρισα πίσω χωρίς χαμόγελο :(...

Crosscountry Ski

Το νέο μου χόμπι. Απίστευτη γυμναστική, απίστευτες εναλλαγές τοπίου. Η φύση φόρεσε τα άσπρα της ρούχα και οι Νορβηγοί έχουν ξεχυθεί στο βουνο, μικροι μεγάλοι. Μερικοι εχουν μαζί τους και τα σκυλιά τους. Αλλοι σέρνουν τα μωρα τους σε ειδικό ας το πουμε έλκηθρο. Την προηγούμενη Κυριακή ειχα την πρώτη μου επαφή με το άθλημα. Η Μερέτε και ο άντρας της πήραν τους αρχάριους ενοικιαστές τους για μάθημα. Τα πήγαμε τόσο καλά που μας πήγανε καμια 10αρια χιλιόμετρα βόλτα. Αφου είδανε ότι μπορούμε. Πολύ γέλιο, πολύς ιδρώτας. Μούσκεψα από τη κορφή ως τα νύχια. Την επόμενη μέρα απλά δεν μπορούσα να κουνηθώ. Καθε βημα και βογκητό ήμουν. Αλλά μου άρεσε. Μου άρεσε τόσο πολυ που αυτο το Σαββατο (χτες) προτιμησα να πάω για σκι αντι για σνοουμπορντ!!! Εχτές λοιπόν ακολούθησα τη Μερέτε με τον άντρα της στη βόλτα τους. Το σχέδιο ήταν να τους ακολουθήσω μέχρι ένος σημείου και μετα να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Στην πορεία ομως το σχέδιο άλλαξε, τους ακολούθησα μεχρι τέρμα. Στον γυρισμό ομως χαθήκαμε, οποτε γύρισα πισω μόνη μου...

Νυχτερινό snowboard

Νυχτερινό snowboard.... η απόλυτη εμπειρία!! Ήμουν διστακτική στην αρχή, δεν ήξερα πως θα είναι. Ειχα κανει μερικά νυχτερινά στην Ελλάδα, αλλά όσο να 'ναι εδω κανει και λιγο κρύο. Δεν ήξερα το χιονι σε τι κατασταση θα ειναι, παγωμένο σκληρο και αχώνευτο; Πχ οι τελευταια φορά στον Παρνασσο που εκανα νυχτερινο ήταν δραμματική. Σκληρο και παγωμενο, ο εφιάλτης της σανίδας.

Μια δοκιμη θα μας πείσει....  οπτε και πηγα.

Eπιτέλους χειμώνιασε!

Επιτέλους χειμώνιασε. Τι πραμμα ηταν κι αυτό φέτος. Μέσα Ιανουρίου και ούτε μια νιφάδα. Καπου πριν τα Χριστούγεννα χιονισε 2 μέρες και όλοι χαρήκαμε αλλά τελικά μας ξεγέλασε. Πηξαμε στη βροχή και σε υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες (0-9 βαθμους θερμοκρασια). Οσοι Νορβηγοι αγαπουν τα χειμερινα σπορτ (οι περισσοτεροι δηλαδή) γκρινιάζανε (μαζι κι εγω που καποια στιγμη νομιζα πως βρισκόμουν στην Αγγλια κι οχι στη Νορβηγια). Οι υπολοιποι απλά χαιροντουσαν. Μεχρι και στο facebook κυκλοφορησε μια φωτογραφια που απεικονίζε το δραμα που ζουμε....

Σκόρπιες σκέψεις.

Πολλοί αναρωτιουνται πως τα καταφέρνω. Πως μπορώ....
Μερικές φορές κι εγώ την ίδια απορία έχω. Πως μπορώ;  Πόσες δυνάμεις ακόμα έχω; Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό το μαρτύριο; Απλά υπομένω κι επιμένω. Και προσμένω ένα καλύτερο αύριο. Το πότε θα έρθει μόνο δεν ξέρω. Αλλά δεν μπορεί, κάποτε θα έρθει.Έτσι λέω...
Η ανεργία είναι δύσκολο πράμα. Σου χαλάει την ψυχολογία. Τη μια είμαι στα πάνω μου, την άλλη στα κάτω μου. Τη μια γελάω, την άλλη κλαίω. Έχω φτάσει και στα πολύ κάτω μου. Άλλες πάλι φορές, δε νοιώθω απολύτως τίποτα. Κενό.

Μπορεί και να έχω φτάσει και στα όρια της κατάθλιψης αλλά δεν νομίζω να έχω μπει στο κέντρο. Δύσκολη λέξη, τρομάζω και να τη γράψω. Την παλεύω όμως όσο μπορώ. Μπορεί να με πιάνει η μούχλα μια μέρα, αλλά την επόμενη φροντίζω να βρω κάτι να κάνω.Αυτές οι πεζοπορίες με τη Μερέτε πχ τα σαββατοκύριακα. Εκεί που το μυαλό μου αδειάζει. Δε σκέφτεται τίποτα απολύτως, απλά απολαμβάνει. Ένα διάλειμμα, μια όαση.
Ως πότε; Ως τότε... Είμαι αγωνίστρια, έχω μάθει να παλεύω. Έτσι και βάλω έναν στόχο δεν υπάρχει περίπτωση, θα τον πετύχω ο κόσμος να χαλάσει. Ειδικά αν αξίζει.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.....]

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.


Η Ιθάκη... το ταξίδι....  Ο προορισμός. Ο στόχος. Τι έχουμε συναντήσει στην πορεία αυτού του ταξιδιού. Τι εμπειρίες έχουμε αποκτήσει. Η μάχη με τους Λαιστρυγόους και τους Κύκλωπες...

Κι έχω συναντήσει πολλά. Και κρατάω τα καλύτερα. Τον κόσμο που έχω γνωρίσει.Τους ανθρώπους, Νορβηγους, Έλληνες και ξένους. Τη βοήθεια, την υποστήριξη. Αυτά δεν τα αλλάζω με τίποτα. Νοιώθω τυχερή που υπάρχουν στη ζωή μου. Είμαι τυχερή που τους γνώρισα.
Αν το έχω μετανιώσει; Ποτέ δεν μετανιώνω για κάτι που έκανα, αλλά για αυτό που δεν έκανα. Επιτυχία ή αποτυχία; Δεν υπάρχουν αυτές οι λέξεις για μένα.

Δεν είναι αποτυχία να μην πετύχεις αυτό που σκόπευες.
Αποτυχία είναι να μη το ξαναπροσπαθήσεις.

Μέτα το πέσιμο πρέπει να ξανασηκωθείς. Κοιτάς μπροστά και απλά συνεχίζεις. δεν έχεις κι άλλη επιλογή. Μονόδρομος.

Διάφορες σκέψεις... τι με έπιασε σήμερα. Μη με λαμβάνετε υπόψιν. Απλά ξενυχτισμένη από το ολονύχτιο πάρτι της Μερέτε. Που να είχα πιει κι όλας.... νομίζω πως αυτή η σαμπάνια με χάλασε.

Πολλά φιλιά. Πάμε παρακάτω...

Eπιτέλους μια άσπρη μέρα!!!!!

Τι ωραίο Κυριακάτικο πρωινό. Τι ωραία να ξυπνάς με χαμόγελο. Σηκώθηκα 7:00 αλλά οχι για να ξυπνήσω αλλά για να πάω μέχρι την τουαλέτα. Η Μπήλλιω απο την αλλη είχε άλλα σχέδια. Περίμενε να ξυπνήσω για να την βγαλω έξω.... Αλλα σχέδια εγώ, άλλα εκείνη. Εφτά το πρωί συνήθως έχει πήχτρα σκοτάδι (Ναι, τώρα ξημερώνει στις 8:30). Καθως περναγα μπροστα απο το παράθυρο της  τκουζίνας με το ενα ματι κλειστο απο τη νύστα, μου κέντρισε το ενδιαφέρον το κόκκινο χρώμα του ουρανου. Συνήθως τέτοιο χρώμα εχει οταν χιονίζει. Προσπάθησα να ανοίξω και το άλλο ματι για να σιγουρευτώ πως δε με ξεγελάει αυτό που βλέπω. Και ναι, ενα άσπρο χαλί ήταν απλωμένο στον κήπο μου!!!!! ΧΙΟΝΙΖΕΙ!!!!!! Το χαμογελο εφτασε μεχρι τα αφτια, το ματι ανοιξε γαρίδα. Ο υπνος πήγε περίπατο. Εφτιαξα καφέ και περίμενα το πότε θα ξημερώσει για να αρχίσω τις φωτογραφιες! 

Πεζοπορία στο Tryvann.

Νέο σαββατοκύριακο, νέα βόλτα... Περίμενα το πότε θα ξυπνήσει η Μερέτε για να δω που θα πάμε. Σύμφωνα με τα προγνωστικά σήμερα κρύο με ήλιο και αύριο χιονόπτωση. Ας ελπίσουμε πως αύριο θα παίζω χιονοπόλεμο....
Η Μερέτε είχε στο μυαλό της μια μακρινή βόλτα. Είχε διαλέξει προορισμό αλλά στη πορεία το άλλαξε το σχέδιο...

Κυριακάτικη βόλτα στο Vettakolen, λίμνη Båntjern και λίμνη Sognsvann.

Πρώτη Δεκεβρίου, καινούριος μήνας. Μπαίνουμε στα Χριστούγεννα. Ελπίζω να ζήσω λευκά Χριστούγεννα αλλά έτσι πως πάει δεν το βλέπω. Σήμερα ήταν η τέλεια μέρα για πεζοπορία. Ήλιος, ζέστη (6 βαθμούς...καλοκαίρι).Εχτές τα παιδάκια από πάνω μου το σκάσανε. Νόμιζαν πως έλειπα και πήγαν μόνα τους βόλτα. Σήμερα όμως δε θα μου γλίτωναν. Με το που παίρνω χαμπάρι ότι ξύπνησαν (μένουν από πάνω μου και δεν έχουν και το ελαφρύτερο περπάτημα. ) καπάκι στέλνω μήνυμα στο κινητό. Απάντηση: σε 30 λεπτά φεύγουμε. Και σε 5 λεπτά είχε κατέβει η Μερέτε με τα ρούχα που θα φορέσω. Ευτυχώς που έχουμε το ίδιο μέγεθος ρούχων και με εξοπλίζει κάθε φορά. Μόνο στα παπούτσια διαφέρουμε. Δε φταίω εγώ που είναι πλατύποδας! Άκου για γυναίκα να φοράει 41 νούμερο παπούτσι. Μα 41?

Βόλτα στο νησί Malmøya

O καιρός έχει αρχίσει και δείχνει τα δόντια του. Εδώ και μια βδομάδα η θερμοκρασια είναι απο -8 εως -4. Τα πάντα είναι παγωμένα, αλλά χιονι δεν βλέπουμε. Μονο μια στρωση πάγου, ε χιονι δεν το λες αυτο. Απλά παγωμένη υγρασία.
Δε μπορώ να πω όμως, από  ηλιο έχουμε. Με δόντια. Πολλά δόντια. Φυσικά αν  ντυθείς καλά μια χαρά είσαι. Οπως λένε οι Νορβηγοι, δεν υπάρχει κακός καιρός, αλλά κακό ντύσιμο. Αν ντυθείς σαν κρεμμύδι λοιπον, θα επιβιώσεις. Εντάξει υπερβάλω λίγο...