Δε μπορεί... κάποια στιγμή θα καταφέρω να επιστρέψω απο το σκι χωρις να νομίζω πως με εχουν βαρέσει 100 νοματαίοι. Με συνεχή προπόνηση κάποια στιγμή το σώμα μου θα συνηθισει. Βεβαια το παρακάνω κι εγώ. Κάνω 15-20 χλμ κάθε φορά.
Το προηγούμενο Σαββατο είχα πάει αλλου εκδρομη για σκι. Ενας γνωστος μου το διοργάνωσε και πήγα. Δε μπορω να πω οτι το ευχαριστήθηκα. Το μέρος υπέροχο αλλα η διαδρομή μάπα. Μονο ισωμα και ανηφόρα είχε. Καθόλου διασκεδαστικό. Και ωράια λες κάνε υπομονη στον γυρισμοθα είναι συνεχης κατηφορα και θα το διασκεδάσεις.. Θα παρεις το αιμα σου πισω για τον ιδρωτα που έριξες για να το ανεβεις. Αμ έλα μου το χιονι ή τα σκι μου δε γλίστραγαν! Ημουν η τελευταία της παρέας (και καταιδρωμένη) οσο και να προσπαθουσα να παω πιο γρήγορα δεν πήγαινα. Ο διοργανωτής καμια 10αρια φορες είχε ερθει να δει μπας και με εφαγε κανας λύκος. Αυτος κανει σκειτ οποτε ανεβαινε την ανηφορα πιο γρήγορα απο όλους. Γκρίνιαζα. Αυτο το άθλημα ή που θα το αγαπήσεις ή που θα το μισήσεις, Και κάτι τέτοιες στιγμές στρέφεσαι προς το δεύτερο. Γυρισα πίσω χωρίς χαμόγελο :(...
Μες τη βδομάδα είχα εξετάσεις για πτυχίο γλώσσας. Επίπεδο Β1 προς Β2, Την Πέμπτη είχα το προφορικό και τελείωσα νωρίς. Ένοιωθα πως το σωμα μου χρειαζόταν λίγη γυμναστική και οταν επεστρεψα σπιτι εβαλα τα ρουχα του σκι και έφυγα για το βουνό. Μονη. Χιονιζε κι όλας οποτε θα είχα φρέσκο χιόνι.
Ειχα βάλει στόχο μια διαδρομή προς μια κορυφή. Την είχα ξανακανει πριν 2 εβδομάδες οποτε δε φοβομουν μη χαθώ (εδώ γελάνε δυνατά!!!). Η εκδρομή κατάντησε περιπέτεια. Στην ανάβαση έχασα τη διασταύρωση που έπρεπε να στρίψω δεξιά (τι περίεργο ε;) και συνεχιζα προς τα πάνω. Κατάλαβα οτι καποια μ@λ@κια έχω κάνει γιατι αρχιζε το τοπίο να μη μου είναι γνώριμο. Ευτυχως βρήκα μια πινακίδα που έλεγε Ulvesenteret προς τα δεξια 3 χιλιομετρα οποτε έστριψα. Ημουν μέσα στο δάσος και είχε αρκετα ενδιαφερον το τερεν. Ανηφορες κατηφορες bumbs and jumbs. Ενοειται να μη κυκλοφορεί ψυχη. Aυτο με ψηλοτρόμαζε λίγο αλλά δεν του εδινα σημασία. Στοχος η κορυφη, 3 χιλιομετράκια ακόμα. Εβγαλα και τη φωτογραφία μου.
Με τα πολλά φτάνω στο σαλέ και κάθομαι εξω σε ενα παγκακι να παρω μια ανάσα, να πιω λίγο νερό που είχα κορακιάσει... νερό; Ποιο νερό; Που πήγε το νερο μου; Δεν είχε κλείσει καλα το μπουκάλι μέσα στο τσαντάκι και ολο το νερό χήθηκε. Ευτυχως που το κινητο και τη φωτογραφικη μηχανη τα ειχα στο μπουφαν αλλιώς θα τα έκλαιγα τώρα. Χωρις νερό, χωρίς φαί (είχα φάει πριν ανεβω) και χωρις λεφτά γιατί ο βλάκας ξέχασε να πάρει την χρεωστική (εδω με κάρτα πληρώνουμε) από το άλλο μπουφάν. Ωραία!!!! Καλά ξεκινήσαμε. Α βρηκα παρέα εκει, μια γάτα που δε φοβαται το χιονι, και ένα μικρο αλογακι, μαλλον πονι!! Για νερο έτρωγα χιόνι.
Αφου ξεκουράστηκα ήρθε η ωρα της επιστροφης. Μεχρι τη λιμνη Sognsvann 8 χιλιόμετρα. Tο αν θα αντεχα να κάνω άλλα 3 χιλιομετρα για να παω μεχρι το σπιτι με τα σκι θα το αποφάσιζα οταν θα εφτανα στη λίμνη. Αλλιως μετρό.
Βρηκα κατηφόρα και το χάρηκα αλλά πως πάλι τα κατάφερα και.... χάθηκα!!!! Εχασα για άλλη μια φορα τη κρίσημη πινακίδα και βρέθηκα στον δρόμο. Ναι μεν ακολουθουσα τη σωστη κατεύθηνση αλλα ήμου σε λάθος πεδίο. Ημουν στο δρομο και οχι σε δασική περιοχη. Το χιονι πατημενο πάγος!!! Το χειρότερο μου. εβγαλα τα σκι και συνεχιζω με τα ποδια, μεχρι που είδα στα αριστερα μου ενα μονοπατι σκι. Χωρις σκέψη περνάω μεσα απο τα δεντρα (χωρις τα σκι) για να παω στο μονοπατι (ολο και καποιον ανθρωπο θα εβρισκα να ρωτησω πως πανε για την πολη). Και λεω χωρις σκεψη γιατι με το που κάνω ενα βημα βρλισκομαι χωμένη στο χιονι μεχρι τη μέση!!!!! Αμαν!!!! Με λιγο κολύμπι και λιγη παραπάνο προσπάθεια καταφερα να απεγκλωβιστώ!!! Βρισκω και εναν σκιερ και τον ρωτησα πως πανε για τη λιμνη και μου είπε το δρομο. Φυσικά αυτη τη φορα έψαχνα καθε δεντρο για να μη χασω καμια πινακιδα...
Οταν βρέθηκα σε γνώριμα λημέρια χαλάρωσα και αρχισα να ξανααπολαμβανω το σκι... Αν και ειχα κουραστεί πάρα πολυ σε εκείνο το σημείο.
Η τεχνική μου έχει βελτιωθεί. Αρχίζω και δεν τρομαζω με την ταχύτητα, οποτε προσπαθω να κατέβω τις κατηφφόρες με οσο το δυνατον λιγότερο φρενο γινεται. Δυο τροποι υπάρχουν για να κατεβεις την κατηφορα. Ή τραβας ευθεια, και χαμηλωνεις οσο μπορεις και τρεχεις για όσο πάει. Ή με το γνωστό V. Λυγισμενα γονατα και V και αν ριξεις το βαρος δεξια ή αριστερα στρίβει κι όλας. Εσάκια σλαλομάκια κλπ οπως στο κλασσικο σκι δε γίνονται γιατι δεν έχεις χώρο. οσοι κανουν σκ
Κι εκει λοιπον που κατεβαινα την κατηφόρα με ολη μου την ταχυτητα χωρις φρενο, ντουγρου κάτω... τι να δω; Ξαφνικά το ειδα βασικά. Καποιος ειχε τη φαινη ιδέα να φτιαξει ραμπα για άλμα!!! Αν είναι δυνατόν!!! Τελευταια στιγμη είδα το βουνο μπροστα μου. Καλά πρεπει να ειμαι φοβερή αλλιως θα ειχα απογειωθει με αγνωστα αποτελέσματα. Με μια απότομη κίνηση στριβω δεξιά για να το αποφύγω αλλά μετα έπρεπε καπακι να στρίψω αριστερα γιατι αλλιως γκρεμος!!! Το έστριψα ομως!!Σηκωσα στον αερα το ένα ποδι, ισορροπια στο αλλο πόδι και χρουππππ. Μπορει το στυλ να μην το είχα, αλλα το αποτελεσμα μετράει. Δεν εφαγα τα μουτρα μου, εμεινα ορθια. Φυσικα εβριζα αυτον που ειχε τη φοβερη ιδεα να φτιαξει το αλμα.
Με τα πολλά εφτασα στη λίμνη και φυσικά δεν ειχα δυνάμεις για αλλα 3 χιλιομετρα σκι μεχρι το σπιτι οποτε πήρα το μετρό.
Η περιπετεια έλαβε τέλος!
Σημερα θα παω ξανα, αλλα αυτη τη φορα θα προσεχω τις πινακίδες :)
Το προηγούμενο Σαββατο είχα πάει αλλου εκδρομη για σκι. Ενας γνωστος μου το διοργάνωσε και πήγα. Δε μπορω να πω οτι το ευχαριστήθηκα. Το μέρος υπέροχο αλλα η διαδρομή μάπα. Μονο ισωμα και ανηφόρα είχε. Καθόλου διασκεδαστικό. Και ωράια λες κάνε υπομονη στον γυρισμοθα είναι συνεχης κατηφορα και θα το διασκεδάσεις.. Θα παρεις το αιμα σου πισω για τον ιδρωτα που έριξες για να το ανεβεις. Αμ έλα μου το χιονι ή τα σκι μου δε γλίστραγαν! Ημουν η τελευταία της παρέας (και καταιδρωμένη) οσο και να προσπαθουσα να παω πιο γρήγορα δεν πήγαινα. Ο διοργανωτής καμια 10αρια φορες είχε ερθει να δει μπας και με εφαγε κανας λύκος. Αυτος κανει σκειτ οποτε ανεβαινε την ανηφορα πιο γρήγορα απο όλους. Γκρίνιαζα. Αυτο το άθλημα ή που θα το αγαπήσεις ή που θα το μισήσεις, Και κάτι τέτοιες στιγμές στρέφεσαι προς το δεύτερο. Γυρισα πίσω χωρίς χαμόγελο :(...
Μες τη βδομάδα είχα εξετάσεις για πτυχίο γλώσσας. Επίπεδο Β1 προς Β2, Την Πέμπτη είχα το προφορικό και τελείωσα νωρίς. Ένοιωθα πως το σωμα μου χρειαζόταν λίγη γυμναστική και οταν επεστρεψα σπιτι εβαλα τα ρουχα του σκι και έφυγα για το βουνό. Μονη. Χιονιζε κι όλας οποτε θα είχα φρέσκο χιόνι.
Ειχα βάλει στόχο μια διαδρομή προς μια κορυφή. Την είχα ξανακανει πριν 2 εβδομάδες οποτε δε φοβομουν μη χαθώ (εδώ γελάνε δυνατά!!!). Η εκδρομή κατάντησε περιπέτεια. Στην ανάβαση έχασα τη διασταύρωση που έπρεπε να στρίψω δεξιά (τι περίεργο ε;) και συνεχιζα προς τα πάνω. Κατάλαβα οτι καποια μ@λ@κια έχω κάνει γιατι αρχιζε το τοπίο να μη μου είναι γνώριμο. Ευτυχως βρήκα μια πινακίδα που έλεγε Ulvesenteret προς τα δεξια 3 χιλιομετρα οποτε έστριψα. Ημουν μέσα στο δάσος και είχε αρκετα ενδιαφερον το τερεν. Ανηφορες κατηφορες bumbs and jumbs. Ενοειται να μη κυκλοφορεί ψυχη. Aυτο με ψηλοτρόμαζε λίγο αλλά δεν του εδινα σημασία. Στοχος η κορυφη, 3 χιλιομετράκια ακόμα. Εβγαλα και τη φωτογραφία μου.
Με τα πολλά φτάνω στο σαλέ και κάθομαι εξω σε ενα παγκακι να παρω μια ανάσα, να πιω λίγο νερό που είχα κορακιάσει... νερό; Ποιο νερό; Που πήγε το νερο μου; Δεν είχε κλείσει καλα το μπουκάλι μέσα στο τσαντάκι και ολο το νερό χήθηκε. Ευτυχως που το κινητο και τη φωτογραφικη μηχανη τα ειχα στο μπουφαν αλλιώς θα τα έκλαιγα τώρα. Χωρις νερό, χωρίς φαί (είχα φάει πριν ανεβω) και χωρις λεφτά γιατί ο βλάκας ξέχασε να πάρει την χρεωστική (εδω με κάρτα πληρώνουμε) από το άλλο μπουφάν. Ωραία!!!! Καλά ξεκινήσαμε. Α βρηκα παρέα εκει, μια γάτα που δε φοβαται το χιονι, και ένα μικρο αλογακι, μαλλον πονι!! Για νερο έτρωγα χιόνι.
Αφου ξεκουράστηκα ήρθε η ωρα της επιστροφης. Μεχρι τη λιμνη Sognsvann 8 χιλιόμετρα. Tο αν θα αντεχα να κάνω άλλα 3 χιλιομετρα για να παω μεχρι το σπιτι με τα σκι θα το αποφάσιζα οταν θα εφτανα στη λίμνη. Αλλιως μετρό.
Βρηκα κατηφόρα και το χάρηκα αλλά πως πάλι τα κατάφερα και.... χάθηκα!!!! Εχασα για άλλη μια φορα τη κρίσημη πινακίδα και βρέθηκα στον δρόμο. Ναι μεν ακολουθουσα τη σωστη κατεύθηνση αλλα ήμου σε λάθος πεδίο. Ημουν στο δρομο και οχι σε δασική περιοχη. Το χιονι πατημενο πάγος!!! Το χειρότερο μου. εβγαλα τα σκι και συνεχιζω με τα ποδια, μεχρι που είδα στα αριστερα μου ενα μονοπατι σκι. Χωρις σκέψη περνάω μεσα απο τα δεντρα (χωρις τα σκι) για να παω στο μονοπατι (ολο και καποιον ανθρωπο θα εβρισκα να ρωτησω πως πανε για την πολη). Και λεω χωρις σκεψη γιατι με το που κάνω ενα βημα βρλισκομαι χωμένη στο χιονι μεχρι τη μέση!!!!! Αμαν!!!! Με λιγο κολύμπι και λιγη παραπάνο προσπάθεια καταφερα να απεγκλωβιστώ!!! Βρισκω και εναν σκιερ και τον ρωτησα πως πανε για τη λιμνη και μου είπε το δρομο. Φυσικά αυτη τη φορα έψαχνα καθε δεντρο για να μη χασω καμια πινακιδα...
Οταν βρέθηκα σε γνώριμα λημέρια χαλάρωσα και αρχισα να ξανααπολαμβανω το σκι... Αν και ειχα κουραστεί πάρα πολυ σε εκείνο το σημείο.
Η τεχνική μου έχει βελτιωθεί. Αρχίζω και δεν τρομαζω με την ταχύτητα, οποτε προσπαθω να κατέβω τις κατηφφόρες με οσο το δυνατον λιγότερο φρενο γινεται. Δυο τροποι υπάρχουν για να κατεβεις την κατηφορα. Ή τραβας ευθεια, και χαμηλωνεις οσο μπορεις και τρεχεις για όσο πάει. Ή με το γνωστό V. Λυγισμενα γονατα και V και αν ριξεις το βαρος δεξια ή αριστερα στρίβει κι όλας. Εσάκια σλαλομάκια κλπ οπως στο κλασσικο σκι δε γίνονται γιατι δεν έχεις χώρο. οσοι κανουν σκ
Κι εκει λοιπον που κατεβαινα την κατηφόρα με ολη μου την ταχυτητα χωρις φρενο, ντουγρου κάτω... τι να δω; Ξαφνικά το ειδα βασικά. Καποιος ειχε τη φαινη ιδέα να φτιαξει ραμπα για άλμα!!! Αν είναι δυνατόν!!! Τελευταια στιγμη είδα το βουνο μπροστα μου. Καλά πρεπει να ειμαι φοβερή αλλιως θα ειχα απογειωθει με αγνωστα αποτελέσματα. Με μια απότομη κίνηση στριβω δεξιά για να το αποφύγω αλλά μετα έπρεπε καπακι να στρίψω αριστερα γιατι αλλιως γκρεμος!!! Το έστριψα ομως!!Σηκωσα στον αερα το ένα ποδι, ισορροπια στο αλλο πόδι και χρουππππ. Μπορει το στυλ να μην το είχα, αλλα το αποτελεσμα μετράει. Δεν εφαγα τα μουτρα μου, εμεινα ορθια. Φυσικα εβριζα αυτον που ειχε τη φοβερη ιδεα να φτιαξει το αλμα.
Με τα πολλά εφτασα στη λίμνη και φυσικά δεν ειχα δυνάμεις για αλλα 3 χιλιομετρα σκι μεχρι το σπιτι οποτε πήρα το μετρό.
Η περιπετεια έλαβε τέλος!
Σημερα θα παω ξανα, αλλα αυτη τη φορα θα προσεχω τις πινακίδες :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου