Back to home, back to reality

Μετά από 1 μήνα διακοπές στην Ελλάδα ξανά πίσω στον αγώνα μου. Η αλήθεια είναι ότι ο καιρός δεν με έχει πάει καθόλου μα καθόλου φέτος. Είναι σαν να το κάνει επίτηδες και να θέλει να μου σπάσει τα νεύρα. Ας τα βάλω κάτω να τα μετρήσουμε ένα ένα….

1)Χειμώνα φέτος δεν είδα της προκοπής. Ξεκίνησε αργά και κράτησε λίγο. Είδαμε λίγο χωνάκι έτσι για δείγμα.

2) Κατεβαίνω μετά από ένα χρόνο Ελλάδα να κάνω windsurf που μου είχε λείψει…. Τι ζήτησα;;; Ζήτησα πολλά;;;; Ένα μήνα ήμουν κάτω. Ένα μήνα!!! Και δεν φύσηξε καθόλου!!!!! Έξι φορές έκανα συνολικά και αυτό με 6αρι πανί. Μια φορά μόνο το 5.3…. το 4.5 και το 4 θα έχουν πάθει μούχλα από την απραξία…. 6 φορές…. Και τη τελευταία φορά έκανα κάτι που υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα το είχα κάνει…. Μπήκα στα 3 μποφόρ με 4 μποφόρ στη σπιλιάδα και κυνηγαγα τη σπιλιάδα. Η απελπισμένη!!!!! Το έχω και σε βίντεο …. Μέχρι και το «βάρκα βαρκούλα» τραγουδαγα για να περάσει η ώρα…. Έλεος. Και το κερασάκι στη τούρτα;;; Άρχισε να φυσάει την ημέρα που μπήκα στο αεροπλάνο για Όσλο…. Αφού η μάνα μου όταν μιλήσαμε στο skype έκλεισε τη μπαλκονόπορτα για να μη καταλάβω ότι φυσάει και στεναχωρηθώ… Αλλά είχε ξεχάσει ένα βορινό παράθυρο ανοιχτό και άκουγα τον αέρα που λυσσαγε….

Αφροδίτη: «Φυσάει ο πουστης ε;»

Μαμά: «Ναι … χμ… φυσάει λίγο»

Αφροδίτη: «$%#$^$%^&$%^&^*&*(&*»

3) Όσο ήμουν Ελλάδα, η Νορβηγία είχε καύσωνα… μέχρι και 36 βαθμούς έπιασε και ψήθηκαν όλοι… Με το που πάτησα το πόδι μου Όσλο….. βροχή!!! Μας μούλιασε…. Για 3 εβδομάδες! Και η βροχή είναι κάτι που μισώ…. Οι Νορβηγοί δεν μασάνε…. Δε μπα να βρέχει; Έξω είναι και κάνουν τις δραστηριότητες τους… ποδήλατο, τρέξιμο, ρολερ σκι…. Εγω…χμ… είμαι ακόμα ελληνίδα στο θέμα αυτό…. Δεν τη μπορώ ρε παιδί μου…. Μου βάζει φρένο…. Αφού έκανα προσευχές και παρακάλια να μη βρέχει την ώρα που διαιτητεύω στο ποδόσφαιρο… Υπήρχαν μέρες που μάδαγα τη μαργαρίτα «θα βραχώ; Δε θα βραχώ; Θα βραχώ; Δε θα βραχώ…» Στοιχήματα βάζαμε…. Σε έναν αγώνα μέχρι να αρχίσει το ματς ήμασταν 4 άτομα κάτω από μια ομπρέλα που κράταγε ο προπονητής. Τους έλεγα δε ξέρω τι θα γίνει, εγώ θα διαιτητεύσω από εδώ. Σταματαγε η βροχή βγαίναμε από την ομπρέλα… ουφ ανακούφιση… μετά από 1 λεπτό ξανά βροχη… ξανα κάτω από την ομπρέλα…. Περιμέναμε. Σταματαγε…. Το ίδιο σκηνικό…. Κι εκεί που λέμε ότι θα παίξουμε χωρίς βροχή τσουπ ξαναρίχνει τους κουβάδες….. Το μισό ημίχρονο με βροχή, στο άλλο μισό στέγνωσα….

Δε με πάει ο καιρός δε με πάει… με μισεί.

Τωρα ο καιρος επιτέλους έφτιαξε. Θα πετάξουμε τα αδιαβροχα και τις ομπρέλες και θα ξαναβγουν α καλοκαιρινά/

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο είπα δεν πάει άλλο, έχω σκουριάσει στην απραξία. Θα βγάλω το ποδήλατο κι ας βραχώ. Δεν πάει άλλο…. Οι φίλοι μου Ελλάδα κάνουν σερφ κι εγώ εδώ την πάπια…. Τα νεύρα μου!!! Έχω και τα νεύρα μου με τη δουλειά….. οχι με την δουλειά. Με τον Νταγκ συγκεκριμένα. Αυτό το άτομο μπορείς να το «αγαπάς» και να το «μισείς» ταυτόχρονα. Είναι φοβερά τα συναισθήματα που σου βγάζει. Εντάξει, δεν τον μισώ… βαριά λέξη…. Αλλά τέλος πάντων του τα έχω μαζεμένα. Αυτό εννοώ….. ένα χέρι ξύλο του το έδινα έτσι για να έρθω στα ισα μου. Βέβαια την επόμενη μέρα είμαστε τα καλύτερα φιλαράκια…. Μεχρι που θα μου ξανασπάσει τα νεύρα…. Σαν την βροχή ένα πράμα. Σταματαει όλα καλά, ξεκιναει =>σκατά. Αυτό το ουράνιο τόξο περιμένω να βγει…. Άντε να δούμε το πότε. Μπας και ηρεμήσω κι εγώ.

Αυτό που με ηρεμεί τι είναι; Η μητέρα φύση…. Έχω μια έντονη επιθυμία να ανέβω σε μια κορυφή βουνού. Μακάρι να κανονίσει κάτι η Μερέτε, αν και είναι χωμένη στη δουλειά της…

Προς το παρών απολαμβάνω τη φύση ποδηλατώντας. Η πρώτη απόπειρα έγινε το προηγούμενο ΣΚ όπως είπα…. Έβαλα στόχο τη λίμνη Bogstad. Είχα βγάλει μια διαδρομή πολλή καλή…. Τα είχε όλα και ανηφόρες και κατηφόρες…. Και λίμνη και θάλασσα. Τα πάντα όλα….. Συν 22 χιλιομετρακια. Μου άρεσε τόσο πολύ που την έκανα και την επόμενη μέρα με μια μικρή παραλλαγή.

Η επόμενη εξόρμηση έγινε σήμερα… Όλο το πρωί ασχολούμουν με τη διαδρομή που θα ακολουθήσω. Ήθελα να κάνω και πολλά χιλιόμετρα και να ανεβάσω τον βαθμό δυσκολίας. Στόχος 2 λίμνες, η Sognsvann και η maridalvannet. Τη διαδρομή την είχα ξανακάνει πριν το καλοκαίρι αλλά σήμερα είχα σκοπό να κάνω τον γύρο της Maridalvannet. Ήξερα ότι θα έχει και αρκετή ανηφόρα. Ειδικά μέχρι τη Sognsvann. Για την Μaridal δεν ήξερα, θα το διαπίστωνα στη πράξη.

Στον χάρτη είδα ότι υπήρχε δρόμος που έκανε τον γύρο της λίμνης…. Αλλά…. Δεν εξηγούσε τι είδους δρόμος είναι αυτός…. Ασφάλτινος ή χωματόδρομος;; Η κούρσα δεν πάει σε χώμα…. Κι εκεί που ποδηλατούσα και ήμουν μες την καλή χαρα…. χαζευα τη φύση, το πράσινο, τα δεντράκια, τη λιμνούλα, τα ποταμάκια…. διαπίστωσα ότι ενώ είχα φτάσει στο βόριο κομμάτι της λίμνης έπρεπε και κάποια στιγμή να υπάρξει κάποια στροφή προς τα δεξιά που να σηματοδοτεί την κάθοδο προς την πόλη…. Αμ έλα που εγώ όλο ανέβαινα και ανέβαινα και ανέβαινα,…. Λέω δεν μπορεί στην επόμενη στροφή θα στρίψω δεξιά…. Αμ δε…. Κι όλο προς τα πάνω…. Πάω να βγάλω το κινητό να δω με το gps που σκατα είμαι…. (Δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να μη χαθώ…. )…. Δεν έπιανε δορυφόρο το google maps.... Ίσως να έφταιγαν τα ψηλά δέντρα;;; Ή ότι η τεχνολογία για άλλη μια φορά μου βάζει πόρτα; Βρήκα τρόπο να βρω χάρτη μέσω του endomondo traker... Το καλό το παλικάρι…. Και τι να δω; Όντως ανεβαινα…. και φυσικά πουθενά ο δρόμος της καθόδου…. Υπήρχε δρόμος, αν τον έψαχνες θα τον έβρισκες, αλλά ήταν χωματόδρομος. Απογοήτευση…. Στεναχωρήθηκα γιατί δεν ολοκλήρωσα τον στόχο μου. (Και ξέρετε πως είμαι εγώ όταν βάζω έναν στόχο) . Είχα πάει στη πηγή και νερό δεν ήπια…. Αυτό ο στόχος δυστυχώς θα μείνει ανολοκλήρωτος αλλά…. Ίσως ολοκληρωθεί με άλλο μέσον. Με σκι…. Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.

Το κοντερ παντως εγραψε 32 χιλιομετρα απόσταση για σημερα.... εναν στόχο τον επιασα τουλάχιστον. Ο επομενος ειναι να πιασω τα 50χλμ....

Και μιας και είπα για πηγή και νερό, για την ιστορία η Μaridalsvannet είναι το νερό που πίνουμε στο Όσλο. Μάλιστα είναι περιφραγμένη και με πινακίδες που λένε ότι απαγορεύεται το κολύμπι το ψάρεμα, σκουπίδια κλπ κλπ κλπ…..