Trysil ski resort. Snowboard 2015

Η πιο γρήγορη απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου, στιγμιαία θα έλεγα.

Επέστρεψα σπίτι και σε ένα γκρουπάκι στο facebook κάποιος  είχε αναρτήσει ένα ποστ που έλεγε πως αυτός και η γυναίκα του σκοπεύουν να πάνε σε ένα χιονοδρομικό αύριο (Το Trysil) κι έχει 2 θέσεις ελεύθερες στο αυτοκίνητο του. Δεν ζήταγε να μοιραστεί τα έξοδα (βενζίνη διόδια)  μιας και αυτοί έτσι κι αλλιώς θα πηγαίνανε λέει, παρέα θέλανε.  Δεν ήθελα και πολύ όπως καταλαβαίνετε, και του έστειλα μήνυμα. Δυστυχώς είχαν προλάβει άλλοι την ευκαιρία. Επειδή  όμως είχα ήδη ξεσηκωθεί  κοίταξα να δω πως μπορούσα να πάω μόνη και να τους συναντούσα στο χιονοδρομικό. Καλό το σνοουμπορντ/σκι αλλά με παρέα είναι ακόμα ωραιότερο.  Είχε skibus που έφευγε από τον κεντρικό σταθμό του Όσλο στις 7:00. Και μάλιστα το εισιτήριο του χιονοδρομικού ερχόταν 100 κορώνες φθηνότερα με το skibus. Το πρόβλημα μου όμως ήταν το πώς θα έφτανα στον κεντρικό σταθμό του Όσλο στις 7 το πρωί από το σπίτι μου που η πρώτη γραμμή του μετρό περνάει στις 07:30 τα Σαββατοκύριακα. $%%#$^.  Η μόνη λύση που είχα ήταν να περπατήσω από το σπίτι μου 2 χιλιόμετρα (φορτωμένη με τον σάκο του σνοουμπορντ και τις μπότες -  ζυγίζουν 12 κιλά από μόνα τους) μέχρι έναν σταθμό του μετρό οπού θα με πήγαινε στη στάση των λεωφορείων. Είχα κουραστεί και μόνο με τη σκέψη του εγχειρήματος.

Sunday hikking to Sørskogen (21.12.14)

Kυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ειχα καιρό να πάω πεζοπορία. Τη μια εβρεχε και δεν ειχα ορεξη να παω να γινω μουσκιδι, την αλλη με ποναγε το γόνατο... Και τωρα με ψιλοποναγε μιας και δεν εχει ακομα περάσει αλλα λέω δε βαριέσαι (αλλη λέξη μπιπ)  θα πάω και οτι γίνει. Προχτες ειχε χιονίσει και σήμερα περιμέναμε χιόνια....θα εβλεπε τη φυση χιονισμένη.
Πρωί πρωί λοιπον με τη δροσούλα (-3 βαθμοι) ντύθηκα, ζαλώθηκα και έξω.... Θα πηγαίναμε στο sørskogen. Σημαίνει βορρινό δάσος κι εκει εχει ενα σαλέ απο την εποχή του 1600 οπου συγγενείς αυτων που το εχτισαν συνεχίζουν να ζουν εκεί. Παει απο γενια σε γενια που λένε.

Το τοπιο σε όλη τη διαδρομή ήταν υπέροχο. Αυτο το άσπρο πραμα που λέγεται χιονι είχε καλύψει τα πάντα. Εκανε το περπάτημα πιο δύσκολο μιας και γλιστραγε και σε ορισμένα σημεία ειχε πάγο. Παγωμένα ποτάμια, παγωμένα ρυάκια, παγωμένες λίμνες. Μια υπέροχη ησυχία παντού. Μονο εμεις ακουγόμασταν.
Δοκίμασα και το πάχος της λίμνης και βγηκαν μερικές τρομαχτηκές φωτογραφίες

Λιγες φωτογραφίες απο το τοπίο

Ειχε και τις ανάλογες πτώσεις

Μετά απο 8 χιλιόμετρα φτάσαμε στην περιβόητη καλυβα-σαλέ οπου  φάγαμε και ήπιαμε. Και γενικά πήραμε μια ανάσα γιατί δεν ξέραμε τι μας περιμένει.






Τι μας περίμενε ε;;
Αρχικά έπρεπε να βιαστούμε γιατι ειχαμε μονο μια ωρα διορία μέχρι να νυχτώσει. Και νύχτα δε θα θελες να εισαι χαμένος στο δάσος. Δεν ειναι και τόσο καλή ιδέα. Στην πορεία όμως χαθήκαμε κανα δυό φορές και η επόμενη έξοδος προς τον πολιτισμό θα ήταν σε 8-10χλμ. Επίσης ενα παιδί για να "κοψει δρόμο" μας οδήγησε μέσα απο λάθος μονοπάτι, το οποιο ήταν παγωμένος βάλτος. Δεν το ξέραμε, το μάθαμε στο πρώτο κρακ κατω απο τα πόδια μου και με μενα να πέφτω μέσα!!! Και τα 2 ποδια μούσκεμα και χτυπημένα με το πέσιμο στον πάγο. Το πονεμενο μου γονατο τωρα είχε και αλλους λογους να πονάει πιο πολύ. Μια κοπέλα προσφέρθηκε να μου δωσει αλλο ζευγάρι κάλτσες αλλα της ειπα πως προς το παρων οι μαλλινες κάλτσες κανουν καλη δουλειά και δεν κρυωνω.
Τα βρεγμένα ποδια δε με ανησυχουσαν. Αυτο που με ανησυχουσε ήταν οτι νύχτωνε, ημασταν ακομα μεσα στο δάσος, ειχαμε πολυ δρόμο να κάνουμε ακόμα και φυσικά ψάχναμε τους χάρτες και τις πυξίδεςγια να δουμε αν παμε σωστα. Κι εγω πόναγα.  .
Το ωραιο ομως ήταν ότι άρχισε να χιονίζει. Και μεσα στη κουραση μας ανακαλύψαμε το πόσο ομορφα είναι όταν χιονίζει. Looks like Christmas!!! Ειχαμε βαλει και στοιχημα για το αν θα προλάβουμε να βγουμε απο το δάσος μέρα ή νύχτα. Η νύχτα κέρδισε....  και οπως βλέπετε ο αρχηγός ακόμα τον χάρτη διαβάζει κι εμεις περιμενουμε να μαθουμε αν παμε σωστα!!!!

Mπορει να γελάμε για τη φωτογραφιση αλλα η ψυχουλα μας το ξερει. Τουλάχιστον η δική μου. Ουτε κουραγιο στο να απαντησω στην ερωτηση αν ειμαι καλά δεν είχα. Το κοντερ εγραψε 16.5 χιλιόμετρα.

Γυρισα στο Οσλο και χιόνιζε. Σπιτια, παρκα δρομοι χιονισμενοι και η γνωστη ησυχία του τοπιου την ωρα που χιονίζει. Και το χαμογελο του παιδιού ξανα ηρθε στα χειλη μου. Ξερετε αυτο το χαζο χαμογελο που αποκτάμε οταν βλέπουμε το χιονι να πεφτει.Τελικά θα κανω άσπρα Χριστουγεννα φέτος.
 Εφτασα σπιτι και παρόλο που ημουν κουρασμένη καθε μιση ωρα εβγαινα εξω για να δω τη συγκομιδή του χιονιου και πσο προοδο εχει στο στρωσιμο. Γυρω στα 10 εκ  εστρωσε. Φτωχικά πράματα. Θα μπορούσε και καλύτερα. Δεν πειράζει. Αρκει που ο χειμώνας τώρα ξεκινάει (γιατι μεχρι τωρα είχαμε Φθινόπωρο.)

Hikking until Sandbakken hytta

Μα  πόσο μικρός ειναι ο κόσμος τελικα...

Υστερα απο το τελευταίο στραπάτσο που μου ετυχε με τον Γαλλο (αυτον που με παρατησε στα κρυα του λουτρου μεσα στο δασος μονη ντε) είχα πει ποτε ξανά μαζι του και ποτε ξανα μονη με καποιον γενικά (εκτος και αν εγω οδηγώ οπως το προηγούμενο ΣΚ). Ελα ομως που η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Ας πάρουμε λοιπον τα πράματα από την αρχή.

πεζοπορία Frognersentere t- Ullevålsenter- Sognsvann

Εκανα ενα ταξιδι αστραπή στην Ελλαδα για 10 μερες. Βρηκα φθηνό εισιτήριο  και μιας και δεν ξερω αν τα Χριστουγεννα θα κατέβω,  κι αν κατέβω τέτοια τιμή δε θα πετύχω, το θεώρησα καλη ευκαιρία. Ονειρευόμουν πως θα κάνω και λίγο σερφάκι, αλλά τελικά ηλιοθεραπεία έκανα. Δε με θέλει ο καιρός φέτος. Εναντίων μου είναι. Κι εκει που βαριόμουν στη ξαπλώστρα ονειρευόμουν πεζοπορία στα βουνά. Βρήκα ενα γκρουπάκι στο facebook το οποιο λέγεται hikking group Oslo. Βασικά το είχα βρει πριν κατέβω Ελλάδα αλλά τωρα βρηκα καλυτερη έκδοση. Εχουν δημιουργηθει 2 τετοια γκρουπ για αγνωστο λόγο, το δευτερο ομως ειναι πιο active. Μάλιστα αυτή τη Κυριακη ετοιμάζουν μια πολυ ενδιαφέρουσα πεζοπορια οπου ανυπομονω να πάω, και 22 με 23 Νοεμβριου την ημέρα των γεννεθλίων μου οργανώνουν πεζοπορία με διανυκτέρευση σε σαλέ. Πολυ ωραιος τροπος να γιορτάσω τα γεννεθλια μου. Οχι οτι εχω σκοπο να γιορτασω το γεγονος οτι θα γεράσω κατα ενα χρόνο. Κι όσο σκέφτομαι το νούμερο που γράφω.... αχ βαχ.

Περι δουλειάς....

Θα γράψω ορισμένα πράματα για το "πως βρίσκουμε δουλειά στη Νορβηγία" ή αλλιώς "τι πρέπει να κάνουμε για να βρούμε δουλειά στη Νορβηγία" "ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας" (αυτό πολύ τρέντι ακούγεται). Θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα, απλά εγώ βρίσκομαι Νορβηγία. Περίπου τα ίδια ισχύουν και για Γερμανία, Γαλλία κλπ

Καιρός να γράψω για αυτό το κομμάτι γιατί σίγουρα ενδιαφέρει πολλούς και σίγουρα περισσότερο από το "σε ποια εκδρομή πήγε σήμερα η Αφροδίτη."

Νο1 κλειδί

Είναι Η  ΓΛΩΣΣΑ!!!

 Τα Νορβηγικά. Τα πράματα στον εργασιακό τομέα έχουν δυσκολέψει πολύ, δεν είναι όπως πριν 5 χρόνια. Η μισή Ευρώπη της κρίσης έχει έρθει Νορβηγία και ψάχνει για δουλειά. Στις οικοδομικές εργασίες ως επί το πλείστον είναι Πολωνοί.  Μπαρ σερβιτόροι ξενοδοχεία κλπ Σουηδοί. Υπερέχουν κι ολας γιατί η γλώσσα είναι παρόμοια σχεδόν. Τώρα για να ελέγξουν λίγο το μεταναστευτικό τους θέμα ζητάνε παντού να ξέρεις νορβηγικά, και μάλιστα να έχει και πτυχίο. Ακόμα και καθαρίστρια να θες να δουλέψεις ζητάνε τη γλώσσα (λες και θα μιλάς με τη σφουγγαρίστρα νορβηγικά). Κι όμως ναι η γλώσσα χρειάζεται και όσο πιο καλό είναι το επίπεδο σου τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις για να βρεις δουλειά. Και αν το σκεφτείς ακούγεται πολύ λογικό. Κι εμείς στην Ελλάδα με τους ξένους αυτό δεν κάναμε; Εντάξει πτυχίο δεν τους ζητήσαμε αλλά οι άνθρωποι αναγκάστηκαν από μόνοι τους να μάθουν ελληνικά για να μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί τους.

Οι Νορβηγοί σε αντίθεση με άλλες χώρες ως δεύτερη γλώσσα έχουν τα αγγλικά μιας και τα μαθαίνουν απ τα 6 τους. Θα πετυχεις γιαγιούλα 80 χρονών να σου μιλάει άπταιστα και με σωστή προφορά αγγλικά. Αλλά τα μιλάνε στον ελεύθερο χρόνο τους και όχι στον εργασιακό τους. Βέβαια υπάρχουν δουλειές όπως στα πετρέλαια, μηχανικοί, ΙΤ κλπ όπου εκεί μιλάνε αγγλικά. Σε οποιονδήποτε άλλο τομέα όπου έχεις να εξυπηρετήσεις  ανθρώπους (πωλήτριες, γιατροί, νοσοκόμες κλπ)  εκεί τα Νορβηγικά είναι must.

Επίσης αν θες να αφομοιωθείς στη χώρα καλό θα είναι να μάθεις τη γλώσσα  γιατί αλλιώς θα νοιώθεις πάντα ξένος. Θα βγεις πχ σε κανα μπαράκι με Νορβηγούς όπου οκ οι άνθρωποι όταν θα σου απευθύνουν τον λόγο θα σου μιλήσουν αγγλικά. Όταν όμως  θα μιλήσουν μεταξύ τους και θα αστειευτούν θα το κάνουν στα Νορβηγικά κι εσύ θα είσαι εκεί και θα κοιτάς αμήχανα ψάχνοντας να βρεις ποιο είναι το αστείο. Ή αν είσαι στη δουλειά στο lunch break επειδή θα είναι χαλαροί θα αρχίσουν να μιλάνε νορβηγικά κι εσύ θα νιώθεις ότι είσαι στην απέξω. Και στο τέλος θα τρως μόνος σου.

Μου έτυχε το εξής κουλό. Δίνω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι παίζει. Γενικά οι νορβηγοί είναι πολύ κλειστοί άνθρωποι. Από κοινωνικότητα μηδέν. Μόνο στο βουνό είναι πιο χαλαροί, και θα σε καλημερίσουν και θα σου πιάσουν τη κουβέντα και τραλαλι τραλαλό. Στην πολη είσαι εντελώς αόρατος (εκτός και αν τους ρωτήσεις κάτι, γενικά αν κάνεις εσύ το πρώτο βήμα αυτοί θα ανταποκριθούν. Αλλιώς στην κοσμάρα τους). Εμείς πχ στο μετρό ή στο τρένο αν είμαστε μόνοι και βαριόμαστε μπορεί να πιάσουμε την κουβέντα με τον διπλανό μας άνετα. Έχουμε άλλη κουλτούρα.

Είμαι στο τρένο λοιπόν μια μέρα και πραγματικά ήμουν στις μαύρες μου. Δεν είχα όρεξη ούτε την απλή καλημέρα να πω, ήμουν μη του μιλάτε του παιδιού αφήστε το να κλάψει (είχα φρεσκοαπολυθεί κι ολας οπότε καταλαβαίνετε. Περίεργες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου). Κι έρχεται και κάθετε δίπλα μου ένας Νορβηγός που πραγματικά ήταν η εξαίρεση του κανόνα.  Τρελά επικοινωνιακός, Ήθελε να μιλήσει για το οτιδήποτε. Και πραγματικά βρήκε τη μέρα που όχι μόνο δεν ήθελα να μιλήσω, αλλά ούτε καν να προσπαθήσω να καταλάβω τη διάλεκτο του (ναι έχουμε και από αυτά τα καλά)  και το τι σκατά λέει. Του λέω ότι θες να μου πεις στα αγγλικά γιατί δεν τα πάω καλά με τις διαλέκτους. Με ρώτησε από περιέργεια από που είμαι στα αγγλικά και μετά έβγαλε τον σκασμό για το υπόλοιπο ταξίδι.. Το οποίο στη προκειμένη στιγμή με βόλεψε.

Κλειδί επιτυχίας Νο2.

Νορβηγική εμπειρία. Δεν μπα να είχα 12 χρόνια εμπειρίας στο βιογραφικό μου ως οδοντίατρος στην Ελλάδα; Αυτό δεν έλεγε τίποτα απολύτως, πιστέψτε με. Όσες αιτήσεις έκανα, επέστρεψαν πίσω με αρνητική απάντηση. Έκανα 1 χρόνο σχεδόν  να βρω δουλειά Απέκτησα το πρώτο κλειδί επιτυχίας τη γλώσσα και κατάφερα να βρω με τα πολλά την πολυπόθητη δουλειά. Τώρα το βιογραφικό μου γράφει ότι έχω δουλέψει στη Νορβηγία ως οδοντίατρος. Χάνω αύτη την πολυπόθητη δουλειά μετά από 6 μήνες (πως και γιατί μην τα ρωτάτε... ) κι εκεί που λέω "άντε τώρα να βρω δουλειά, περίμενα 1 χρόνο να βρω αυτή που έχασα πόσο θα μου πάρει για να βρω άλλη;" Κι όμως, τη μια μέρα απολυόμουν και την επόμενη ήμουν σε άλλο ιατρείο για δουλειά (προσωρινή δουλειά όπως αποδείχθηκε αλλά ήταν τόσο χάλια το περιβάλλον που ούτε που στεναχωρήθηκα. Χάρη μου έκανε ο τύπος), Και με το που ελευθερώνομαι  από αυτή τη δουλειά και ,  μετά από 2 μέρες τσουπ  πρόταση για δουλειά και μάλιστα στο αντικείμενο μου ως οδοντίατρος.

Κλειδί επιτυχίας Νο3

Γερή υπομονή και επιμονή, τρελές αντοχές και γερό στομάχι. Αυτό πιο πολύ είναι συμβουλή και όχι κλειδί επιτυχίας.

Με ρώτησαν τις προάλλες αν έχω βιώσει ρατσισμό. Η απάντηση μου ήταν πως έχω βιώσει επαγγελματικό ρατσισμό και όχι «φυλετικό» . Στην πρώτη δουλειά με εξαπάτησαν νομίζοντας πως επειδή είμαι ξένη δε θα τους κυνηγήσω. Αμ δε… Στη δεύτερη δουλειά με εκμεταλλεύτηκαν  όσο δεν πάει, και όταν έφτασε η συζήτηση στο θέμα αύξησης  μισθού ο τύπος ήθελε να μου δώσει ψίχουλα του στυλ αν θέλω να δώσω περισσότερα μπορώ να προσλάβω έναν Νορβηγό  που δεν έχει θέμα με τη γλώσσα. Και χάρη σου κάνω που σου δίνω την ευκαιρία  να δουλέψεις ως οδοντίατρος κάτι που άλλοι  δεν στο έχουν προσφέρει.  Ο τρίτος  σχεδόν τα ίδια και χειρότερα, και αυτός όχι μόνο ψυχούλα λόγο γλώσσας αλλά  θέλει και να μη με πληρώσει για τις υπηρεσίες μου. Αλλά δεν ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Νομίζω πως έχω τον μαλακομαγνίτη.  Δυστυχώς εφόσον δεν ξέρουμε τη γλώσσα, μας βαράνε παλαμάκια κι εμείς πρέπει να χορέψουμε και να πούμε και ευχαριστώ και από πάνω.  Ο δρόμος της μετανάστευσης δεν ήταν ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα. Και η Νορβηγία δεν είναι η γη της επαγγελίας όπως πολλοί νομίζουν.  Η εκμετάλλευση ισχύει δυστυχώς σε όλες τις χώρες, σε όλους τους τομείς, γιατί να διαφέρει και η Νορβηγία;

Θα με ρωτήσεις γιατί υπομένω όλα αυτά; Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν αξίζει.  Ακόμα δεν έχω βρει την απάντηση. Είμαι στο «νομίζω πως ναι»…. Κάποια στιγμή ίσως φτάσω στο 100% αυτής της απάντησης και να απολαύσω τους κόπους μου. Το εύχομαι. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι μαθαίνω και ωριμάζω. Για κάποιον  «που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι» που λένε, όλα αυτά θα του φαντάζουν καραμέλες και θα γελάει (ίσως).  Εγώ μέχρι τώρα ζούσα σε προστατευμένο περιβάλλον. Ζούσα με τους γονείς μου, είχα τη δική μου δουλειά και όχι κάποιον παπάρα πάνω από το κεφάλι μου να μου λέει τα κουλά του.  Τα περί εκμετάλλευσης στον εργασιακό τομέα μόνο από φίλους μου τα είχα ακούσει και από την τηλεόραση. Τώρα βγήκα από το καβούκι μου και τα ζω κι εγώ στο πετσί μου. Μαθαίνω όμως και μαθαίνω γρήγορα.  Και πραγματικά αυτός ο ενάμισης χρόνος με έχει «μεγαλώσει» κατά πολύ.  Ίσως έπρεπε να το κάνω νωρίτερα… νεότερος έχεις περισσότερες αντοχές.

Επίσης άλλη μια διαπίστωση. Οι Νορβηγοί είναι τρομερά τεμπέληδες.  Εμείς σε αντίθεση με ότι πιστεύουν οι ξένοι για μας, είμαστε δουλευταράδες. Τώρα γιατί ως χώρα πάμε κατά διαόλου, και μια χώρα σαν την Νορβηγία που σε όλους τους τομείς είναι τα ζώα μου αργά είναι άλλο θέμα. Ας είναι καλά το πετρέλαιο και η σωστή οικονομική πολιτική τους.  Έτσι λοιπόν και άμα εσύ ως Έλληνας που έχεις μάθει να σκίζεσαι στη δουλειά πας και κάνεις τα ίδια κι εδώ, την έβαψες. Θα φας παρατήρηση από τους εργαζόμενους στο αφεντικό με τη μια. Τους χαλάς τη πιάτσα. Γιατί είναι και κομπλεξικοί συν τις άλλης και δεν πρέπει να νοιώθουν ότι εσύ είσαι πιο καλός από αυτούς. 

Βρήκα την πιο κατάλληλη φωτογραφία για αυτό το ποστ. Πιο αλήθεια δε γίνεται.

Πεζοπορία Skansebakken-oppkuvenn (25χλμ)

Τι να πω για την επομενη πεζοπορία μου; Απο που να αρχίσω και που να τελειώσω. Ξεκίνησε με όλες τις καλες προοπτικές...

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Hikking at Bærumsmarka

Εχω καιρό να γράψω και αυτο γιατι μου λείπει η έμπνευση, ο λόγος και η αιτία. Σήμερα όμως ειχα ανάγκη να βρεθώ στο δεύτερο μου σπίτι, στο βουνό, να αδειάσω λίγο το κεφάλι  μου απο τις σκέψεις που με τριγυρίζουν. Ενα χαρούμενο διάλειμα στην αγκαλιά της μητέρας φύσης.

Ποδηλατική διαδρομή: Lysaker, Snarøya, Sanvika, Nessøya.

Σήμερα το μενού είχε πάλι ποδήλατο. Έπρεπε να σκεφτώ μια καλή διαδρομή, που να έχει και ενδιαφέρον και πολλά χιλιόμετρα.  Επίσης  έπρεπε να βιαστώ γιατί τα προγνωστικά έλεγαν ότι από το μεσημέρι και μετά θα βρέχει.  Αν ήθελα να μη κάνω την πάπια σήμερα έπρεπε να γίνουν όλα γρήγορα. Ο ουρανός ήδη ήταν μαύρος και φορτωμένος με σύννεφα.  

Back to home, back to reality

Μετά από 1 μήνα διακοπές στην Ελλάδα ξανά πίσω στον αγώνα μου. Η αλήθεια είναι ότι ο καιρός δεν με έχει πάει καθόλου μα καθόλου φέτος. Είναι σαν να το κάνει επίτηδες και να θέλει να μου σπάσει τα νεύρα.  Ας τα βάλω κάτω να τα μετρήσουμε ένα ένα….

Εντυπώσεις

Έκλεισα 15 μήνες στη Νορβηγία, έχω  ζήσει 2  νορβηγικά καλοκαίρια και 1  χειμώνα (αν και τον φετινό δεν τον λέμε ακριβώς χειμώνα, αλλά ιμιτασιόν χειμώνα).  Εντυπώσεις;