Επιτέλους λιγο ήλιος

Τρεισήμισι εβδομάδες χωρίς ήλιο. Τρεισήμισι εβδομάδες μεσα στη συννεφιά, βροχη, ψιλόβροχο, μουντάδα. Ενας καταθλιπτικός καιρός.  Ξημέρωνε και ήταν σαν να ήταν νυχτα. Φέρτε τον ήλιο μας πίσω. Τι αλλο να κανεις παρά υπομονή; Υπομονη, θα περάσει που θα πάει;


Και η πρόγνωση επιτέλους έδειξε ΠΣΚ με ηλιοφάνεια!!! Γιουπι!!!! Επιτέλους να ανοίξει λιγο το ματι μας. Και την Πεμπτη βγηκε λιγο ήλιος για 5 ακριβως ολοκληρα λεπτά. Εσκασε μυτη αναμεσα σε 2 σύννεφα. Έτυχε να ειμαι στην αυλη να φτιαχνω το ποδηλατο (τι τυχη ε;) και τον είδα. Καθόμουν και τον κοιταζα με το στόμα ανοιχτό  λες και ειδα καποιο ΟΥΦΟ, κάτι το εξωπραγματικο. Ήλιος είναι αυτο; Αφου κατεβηκε η Ελς και μου ειπε,
"Νομιζω πως ειδα τον ήλιο είναι αληθεια; Τον ειδες κι εσυ ή η ιδέα μου ήταν;"
"Ηταν ο ήλιος. Ναι ήταν ο ήλιος."
Και στη δουλειά τα ίδια. Ολοι είδανε τον ήλιο.
Για 5 ολοκληρα λεπτά. Δε στεναχωρηθηκα που εφυγε γιατι ήξερα πως ΠΣΚ θα τον εχουμε για ολη τη διαρκεια της ημέρας.  Οσο διαρκεσει η ημέρα δηλαδη... Ασε, και απο Κυριακή που αλλάζει η ωρα, θα την χάσουμε και αυτη. Θα νυχτωνει απο τις 3.30 και θα ξημερωνει κατα τις 9.30 με 10. Περίπου.  Πως λεει και το τραγουδι; Νυχτα κι άλλη νυχτα....

Οποτε σημερα το προγραμμα ειχε ποδηλασία. Επρεπε να βγαλω μια διαδρομη. Πραγματικα ολο το πρωι το εφαγα να ψαχνω το που να παω. Ηθελα καπου που να εχει θέα. Να χαρώ τον ήλιο. Εψαξα ολους τους συνδιασμους και τους απέρριπτα για διαφορους λόγους. Στο τελος ειχα κουραστει τοσο που παραλιγο και να μην παω. Αν ειναι δυνατον. Στο τελος βρηκα κατι που συνδιασε ολα μου τα θελω. Να μην εχω ξαναπαει, να ειναι μεσα στη φυση, να μη ξεπερασει τα 50χλμ γιατι τοσο κραταει η μπαταρια, μη χρειαστει να σπρωχνω, και να εχει θέα.

Το πακέτο λοιπον ήταν Λιμνη Sognsvann, μετα να κανω τον γύρο της Μάρινταλ λίμνης (το πόσιμο νερο μας) και μετα σκαρφάλωμα βουνου με κατάληξη στην κορυφη Grefenkollen οπου εκει θα ειχα ολο το Οσλο στο πιάτο μου,  μαζι με τη βάφλα. (Για διωξω τις τύψεις μου την ονομασα energy food, αναπλήρωση χαμένων θερμίδων). Και μετα επιστροφή στο σπιτι.





Εχω συμπληρώσει 40 μερες οπου πηγαινω στη δουλεια μονο με το ποδηλατο. 20χλμ για 5 μερες την εβδομαδα συν τις μακρινές βολτες τα σαββατοκυριακα. Το κοντερ ως τωρα εχει γραψει συνολο 700χλμ. Παντως καιρου, ακομα και με βροχη. Μπορω να πω πως μετανιωσα που δεν το εκανα τοσο καιρο. Δεν ηξερα τι εχανα τοσο καιρο. Καλιο αργα παρα ποτέ βεβαια. Κι ας ειμαι  κουρασμενη μετα τη δουλεια, ποδηλατώντας ξεκουραζομαι. Γυριζω σπιτι με τεράστια ενέργεια. Αφου τωρα σκεφτομαι να ποδηλατώ και τον χειμωνα κι ας εχει χιονι και παγους. Καντο οπως οι Νορβηγοι. Ετσι λέω, δεν ξερω αν θα το κάνω.
Οταν ερθουν τα χιονια και οι παγοι θα βαλω λαστιχα με καρφια. Στο θεμα αυτο νομιζα πως ειχα καποιο χρονικο περιθώριο πχ 1 μήνα αλλα ειδα τα προγνωστικα του καιρου σημερα και ανατριχιασα. Στις 6 Νοεμβριου θα χιονισει λέει. Λες να πρεπει να τα αγοράσω νωρίτερα;;; Μπα.... η προγνωση ειναι  μακρινή (αν και οι κεραταδες πεφτουν παντα μεσα σε οσα λενε. Τα μοντελα τους λειτουργουν ρολόι) και πιστευω πως για καμια 2 μερες θα ειναι οτι ριξει. Ειναι πολυ νωρις ακομα για χιονια. Λεω εγω τωρα....   Λες να κερωσω τα πεδιλακια μου;; Μακαρι κι ας βρασω το ποδηλατο χαχαχαχα. Περα απο την πλάκα ας ριξει το χιονι ας ριξει και τη θερμοκρασια. Δε με νοιαζει. Θελω να κανω το τεστ ντραιβ μου. Θα αντεξω να ποδηλατω στα χιονια και σε αρνητικες θερμοκρασιες;

Για πειτε μου λοιπον; Θα τα καταφέρει η Αφροδιτη;
Αν ακουσετε στις ειδησεις πως βρεθηκε στους δρομους της Νορβηγιας ενα παγωμενο αγαλμα πανω σε ποδηλατο, αυτη θα ειμαι εγω να ξέρετε.