Cycling to Hakadal and counting the lakes

Σημερα ειχα ρεπό. Απο την προηγουμενη εβδομαδα ειχα σχεδιασει στο μυαλο μου αυτη τη μερα να κανω μια μεγαλη βολτα με το ποδηλατο. Ειχα δει κι ολας στην προγνωση πως θα ειναι απο τις καλυτερες μερες το παρασκευοσαββατοκυριακου.  Ελα ομως που μετα απο μια κουραστικη εβδομάδα στη δουλεια το μονο που ηθελα ηταν να κοπροσκυλιασω στον καναπέ. Να μην κανω τιποτε. Απο την αλλη ομως αυτη η λυση θα ηταν ότι χειρότερο θα μπορουσα να κανω. Πιεσα τον εαυτο μου και βγηκα έξω. Ακομα και στη διαδρομη έλεγα να αλλαξω τον προορισμο σε κατι πιο κοντινο. Ξανα εβγαλα το μαστιγιο, οχι Αφροδιτη θα ολοκληρώσεις τον στοχο που εχεις βαλει. Ειναι κάτι φορες που υπάρχει η θέληση αλλά το σωμα δεν ακολουθει. Ευτυχως στην πορεια συνήλθα και την ειδα αλλιως. Παλι καλα. Ειχε και μια απιστευτη ηλιολουστη μέρα, θα ηταν κριμα εως και βλακεια να την ειχα χάσει. Ευτυχως επικράτησε η λογικη.




  Για να με κανω να παρω μπρος εκανα ενα παιχνιδακι, σαν τα μικρα παιδιά ενα πραμμα, να μετράω και να φωτογραφιζω τις λιμνες που συνανταω.  Φωτογραφισα τις περισσοτερες γιατι υπηρχαν μερικες καλα κρυμμένες και δυσκολο να τις φωτογραφισω και υπηρχαν και μερικες που απλα δεν μου άρεσαν. Ωρες ωρες νομιζω πως η Νορβηγια ειναι σουροτηρι. Εχει παρα πολλες λιμνες, οι περισσοτερες μοιαζουν μεταξυ τους. Το να βρω μετα τα ονοματα τους στον χάρτη με δυσκολεψε αρκετα. Αλλα νομιζω πως τα καταφερα.
Η διαδρομη απλα μαγευτική. Καταφερα φυσικα να αγχωθώ λιγο γιατι νομιζα πως χάθηκα. Με μπερδεψε μια πινακιδα  που ελεγε πως επρεπε να παω δεξια, αλλα ηξερα πως αυτη η πινακιδα ειναι για οταν εχει χιονι και κάνουμε σκι. Αν πηγαινα απο κει θα κατέληγα σε εναν βαλτο στα σιγουρα. Μη σου πως σε καμια λιμνη. Οι επομενη πινακιδα που συναντησα ελεγε πως επρεπε να γυρισω πισω. Ημουν ετοιμη να ανοιξω το google maps να δω που σκατα βρισκομαι, που εχω κανει λαθος αλλα εκεινη την ωρα περασε ενας ποδηλατης και τον σταματησα για να με βοηθησει. Κι εκεινος παραξενευτηκε με τις πινακιδες και δεν ηξερε το δρομο που ηθελα να παω. Τελικα του ειπα θα συνεχισω σε αυτη την πορεία που ειμαι και ελπιζω να βρω καμια αλλη πινακιδα πιο διαφωτιστική. Ειχαν αρχισει να με ζωνουν λιγο τα φιδια αλλα δεν ειχα και καμια αλλη επιλογη. Εκει που ποδηλατουσα ειδα τον τυπο να κανει μεταβολη και να γυριζει προς το μερος μου. Λεω τι εγινε, μεχρι εκει πηγε και γυριζει πισω? Ηρθε και μου ειπε πως υπαρχει πινακιδα που λεει πως πρεπει να παω δεξια. Α ναι? Ωραια. Με ακολουθησε ως την πινακιδα κι εκει οι πορειες μας χωριστηκαν. Εγω εκανα δεξια κι εκεινος αριστερα. Τον ευχαριστησα και του ευχηθηκα καλο υπολοιπο βολτας κι εφυγα. Να ναι καλα παντως. Ακομα και ως χειρονομια αυτο που εκανε με εξέπληξε. Γιατι την πινακιδα θα την συναντουσα ουτως η αλλως και μονη μου. Εκει μπροστα μου ηταν.... κι ομως γυρισε πισω για να μου το πει και να με καθησυχάσει. Και αυτο ηταν και το σωστο.

Μετα επρεπε να βρω και ενα καλο σημειο, ειδυλλιακό να κατσω να φαω το σαντουιτσακι μου και να ξαποστασω. Και το βρηκα. Και βρηκα και το ονομα της λμνης. Langvann (μακριά λιμνη μεταφραζεται). Υπεροχη. Απλα εκατσα εκει στους θαμνους και την απολαυσα.

Επειτα συνεχισα τη πορεια μου μεχρι που βρηκα τον σιδηροδρομικο σταθμο του Χακανταλ και πηρα το τραινο που θα με επεστρεφε στο Οσλο. Θα μπορουσα να το κανω ολο με το ποδηλατο αλλα ειχα ηδη διανυσει 35χλμ και δεν ηξερα αν θα με εβγαζε η μπαταρια. Για να μην ξενερωσω τελειως γιατι η βόλτα δεν μου ηταν αρκετη, στη πρωτη σταση του τραινου εντος του Οσλο κατεβηκα και εκανα τα τελευταια 5χλμ μεχρι το σπιτι με το ποδηλατο. Συνολο 40χλμ. Καθλου ασχημα.

Και τωρα θα αριθμησω τις λιμνες που συναντησα.

1) Sognsvann

2) Skjærsjøen

3) Bjørnsjøen

4)Fortjern

5)Helgeren

6) Gorja

7)Langvann

Και η διαδρομη στο Garmin

https://connect.garmin.com/modern/activity/1394859104?share_unique_id=6