Ηytta tour 2015

Η μερα του ταξιδιου εφτασε. Πραγματικα μέτραγα τις μερες και τις ωρες. Το προγραμμα σύμφωνα με τη Μερετε ελεγε αναχώρηση στις 6 το απογευμα για να μη φτασουμε βραδυ. Θα έπαιρνα το αυτοκινητο  της να παω στη δουλεια για να προφτασω να ειμαι σπιτι οσο πιο νωρις γινεται. Φυσικα  το προγραμμα που ειχαμε φτιαξει στο μυαλό μας δεν εγινε. Στις 5 που γυρισα ειχε ραντεβου με καποιον για τη δουλεια της και στις 6 που τελειωσε πηγαμε για ψωνια στο σουπερ μαρκετ αντι να φυγουμε για το βουνο....  Ηταν ετοιμες να πανε και με τα ποδια στο σουπερ μαρκετ αλλά  τους προτεινα να παμε με το αυτοκινητο. Ευτυχως γιατι τα ψωνια στο σουπερ μαρκετ ήταν λες και θα γινοταν πόλεμος. Αδειάσαμε το μαγαζι. Σχεδον. Υπερβολικη η Μερετε ως συνήθως. Παρε αυτο να παρουμε και αυτο....το αν θα τα τρωγαμε ολα αυτα 3 γυναικες σε δυομιση μέρες είναι άλλο θέμα. (για την ιστορια γυρισαμε αρκετα πραμματ πισω). Τελικα στις 7 ξεκινησαμε, είχε ήδη νυχτωσει το πλανο να μη φτασουμε νυχτα πηγε κατα.... Και το χειροτερο ειναι οτι καναμε το ταξίδι  σε τρισήμιση ωρες αντι για 2 αντε 2,5.... Και αυτο γιατι ειχαμε 2 στασεις, και ειχε ομιχλη με δύσκλη ορατότητα. Επισης πηγαινα by the book ακολουθώντας τα ορια ταχυτητας και ας γκρινιαζε η Μερετε. Με κορόιδευε που πήγαινα σαν κότα Της ειπα αν σου ερθει το μπιλετο θα το πληρωσεις ολο εσυ.  Ειχαμε και τις πλακες μας στη διαδρομή. Λεγαμε στην Ελισαβετ πως να εδω εχει μια λιμνη, βασικα της δειξαμε όλες τις λιμνες ασχετα που δεν ειδε καμια γιατι ειχε σκοτάδι. Εμεις παντως το χρεος μας ως ξεναγοι το κάναμε. Βεβαια μετα αρχίσαν το δουλεμα σε μένα. Να κοιτα τι ωραια επιγραφη εχει εκι πανω.... δεν μπορω οδηγω. Α ναι σωστα... Αχ κοιτα ποσο εντονα ειναι τα αστρα, να η μεγαλη αρκτος. Τα νευρα μου εγω που δεν μπορουσα να δω. Χα χα χα τα γελια οι αλλες δυο.

Hyttatur ut på tur ut i natur

Hyttatur ut på tur ut i natur

Με άλλα λόγια η Μερέτε μου ανακοίνωσε προχθές πως σκέφτεται να κανουμε εκδρομη στο βουνο στο εξοχικό της. Αυτη τη στιγμη την περιμένω μήνες. Ειμαι αφάνταστα χαρούμενη, μετράω τις μέρες. Θα πάω στο σημείο που κάθε φορά θέλω να πετάξω τα κλειδιά του αυτοκινήτου για να μη γυρίσω πίσω. Θελω να μείνω εκει για πάντα!!!!! Εκει στην άγρια φύση, οπου δεν έχουμε ρεύμα (μπαταρια γεννήτρια), δεν εχουμε τηλέφωνο. Για να επικοινωνισουμε ή να μπουμε στο ιντερνετ πρέπει να σκαρφαλώσουμε στη κορυφή του βουνού. Νερό απο το πηγάδι (προνομιούχα που το έχει). Τουαλέτα...εχμμμ...εχει εναν θρόνο οπως το αποκαλώ για να το κοροϊδέψω με μια τρύπα και απο κάτω κάτι σαν άχυρα. Αρνούμε πεισματικά να το χρησιμοποιήσω. Με ενοχλει η μυρωδιά και η σκέψη πως κάποιος -δηλαδή η Μερέτε- μετα θα πρεπει να παει να μαζέψει την όποια παραγωγή μου. Εχω τη δικιά μου τρύπα έξω στη φύση δεν ενοχλώ κανέναν. Εχω σημαδέψει το σημείο μου σαν τα σκυλιά. Η Μερέτε γελάει κάθε φορά μαζι μου, οχι οτι κι εκείνη χρησιμοποιεί το θρόνο. Το Νο1 έξω και το Νο2 μέσα ή αν δεν θέλει να καθαρίζει μου εχει πει που πηγαίνει για το χοντρό. Εχει κι εκείνη τη δική της τρυπα.

Μετράω τις μέρες για το ΠΣΚ σαν τους φυλακισμένους. Οι καταραμένες δεν περνάνε γρήγορα και φυσικά οταν πάω εκεί θα περάσουν σα νεράκι και ουτε που θα καταλαβω το πότε θα βρεθώ πάλι στην πόλη και πισω στη ρουτίνα μου. Ηθελε να προσκαλέσει και την απο πάνω νοικάρα αλλά τελικα δε θα μπορέσει να έρθει, έχει άλλα πλάνα. Μάλλον οι δυό μας θα είμαστε, δε με πειράζει καθόλου. Ο άντρας της θα πάει εκδρομη με τη μηχανη και θα εχει και την ευθύνη να ταΐζει τις γάτες.

Το πλάνο ειναι την Παρασκευη να πάω στη δουλεια με το αυτοκίνητο της ωστε να γλιτώσω τον χρόνο της αναμονής με τη συγκοινωνία. Ενω όλη η συγκοινωνια του Οσλο ειναι ρολόι, η γραμμή 32 ειναι η μόνη που έχει ακαθόριστα ωράρια. Εχω τυχει να περιμενω και μισή ωρα. Μου θυμίζει τη συγκοινωνία του Παπάγου. Το λεωφορείο φάντασμα. Ο σκοπος ειναι να φυγουμε όσο πιο νωρίς γίνεται γιατι τωρα βραδιάζει στις 7. Μη φτάσουμε νυχτα. Ισως φυγω και νωρίτερα απο τη δουλειά. Θα δούμε.

Η φωτογραφία είναι από το πκαλοκαίρι του 2014. Πλάκα πλάκα από τότε έχω να πάω. Κακώς πολύ κακώς, θα την μαλώσω.

Νορβηγοί + οδήγηση σημειώσατε 2

Νορβηγοί + οδήγηση σημειώσατε 2

Οδηγώντας στην Ελλάδα από τα 18 κι έχοντας συνηθίσει τον ελληνικό τρόπο οδήγησης κι ελληνική νοοτροπία, παρατηρώντας τους Νορβηγούς απλά σε κάνει και γελάς. Σήμερα παρατηρούσα έναν Νορβηγό να προσπαθεί να παρκάρει. Τον έκανα πραγματικά χάζι κι αυτό γιατί ήξερα πως θα γελάσω . Είμαι κακιά το παραδέχομαι. Οι άνθρωποι εδώ έχουν συνηθίσει την άπλα. Απλά μην τους στριμώξεις. Ο σύνηθες τρόπος παρκαρίσματος ειναι με “την μούρη” γιατί απλά έχουν πάντα άπλετο χώρο παρκαρίσματος. Έτσι και τους βάλεις να παρκάρουν στου Ζωγράφου/ Κυψέλη/Χολαργό κ.α. θα πάθουν κρίση πανικού, μη σου πω εγκεφαλικό. Μετά από πολύ καιρό, είδα κάποιον να προσπαθεί να παρκάρει με την όπισθεν μεταξύ δύο αυτοκινήτων. Ώπα λέω, εδώ είμαστε. Καιρό έχω να το δω αυτό. Αν είχα παρέα ίσως και να το έπαιζα σε στοίχημα. Ήμουν σίγουρη πως θα το κερδίσω. Και φυσικά δε βγήκα χαμένη. Μπρος πίσω μπρος πίσω μπρος πίσω μπρος πίσω.... αφού ήθελα να του φωνάξω “παρ' το αλλιώς”. Τίποτα αυτός εκεί, μπρος πίσω μπρος πίσω λες και το αυτοκίνητο θα το σκεφτόταν από μόνο του πως πρέπει να στρίψει το τιμόνι αλλιώς. Δεν το έχουν οι άνθρωποι, δεν το έχουν. Ένα μήνα (και λιγότερο) στο κέντρο της Αθήνας χρειάζονται και θα το αποκτήσουν.

Conservative way οf driving

Μιλάμε για τή βαρεμάρα. Πολλή καταπίεση. Αυτό το άγχος να τσεκάρω το όριο οδήγησης, εδώ μου κάθεται. Μέχρι και την προσπέραση που έκανα σε ένα φορτηγό που απλά δεν το ήθελα μπροστά μου με τα φόβου καρδιάς την έκανα. Όχι η προσπέραση εύκολη ήταν, δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Μή μου έρθει κανα μπιλέτο στο γραμματοκιβώτιο για speed limit φοβάμαι. Ναι αναγκάστηκα να το πατήσω το γκάζι και να το πάω στα 110χλ/ω (Όριο 100χλμ/ω σε εθνική οδό). Ναι γελάτε, αλλά ακόμα πληρώνω την κλίση που έφαγα το καλοκαίρι γιατί ξεπέρασα το όριο ταχύτητας των 50 χλμων για 7χλμ παραπάνω!!!!!

Από την άλλη όμως έχουν τα λιγότερα ατυχήματα και τα λιγότερα θανατηφόρα ατυχήματα δεν ξέρω για τον κόσμο όλο, αλλά ας πούμε στην Ευρώπη. Δεν το έχω ψάξει στατιστικά. Και σήμερα πρέπει να το παραδεχτώ κι ας γκρινιάζω, αυτή η συντηρητική οδήγηση με γλίτωσε από χειρότερα κακά. Μέσα σε τούνελ θα γινόταν τρελό ατύχημα με πρωταγωνίστρια εμένα και έναν τρελό μεθυσμένο οδηγό. Ή μεθυσμένος ήταν (από τον τρόπο που οδηγούσε) ή τσακωνόταν με τον συνοδηγό του ο οποίος πρέπει να του τράβηξε το τιμόνι προς το μέρος μου ή τον πήρε ο ύπνος την ώρα που οδηγούσε. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση..... Ο τύπος άλλαξε λωρίδα (από αριστερή στην μεσαία που ήμουν εγώ) περνώντας σχεδόν από πάνω μου. Δεν υπήρχα, αόρατη ήμουν. Το πως δεν ακούμπησαν οι λαμαρίνες και δεν με εμβόλισε τύχη είχα. Βασικά έπαιξε ρόλο το γεγονός του ότι δεν έτρεχα (λόγο της συντηρητικής οδήγησης) και είχα τον χώρο και τον χρόνο να πάω λίγο προς τα δεξιά και να κόψω λίγο ταχύτητα για να περάσει ο μαλάκας. Ο οποίος έριξε και κάτι οχτάρια μπροστά γιαυτο και πιστεύω πως ήταν μεθυσμένος. Για να καταλάβετε άλλαξε λωρίδα μπαίνοντας στη δικιά μου από το ύψος της πόρτας μου και συνεχίζοντας διαγώνια μπροστά μου!!!! Δεν υπήρχα για αυτόν! Άγιο είχαμε σας λέω.... Αυτό πραγματικά δεν το έχω ξαναδεί. \

Αν ήμουν Ελλάδα θα είχα ρίξει τα βρισίδια μου, τις μούτζες και τα φάσκελα μου. Για μια ώρα θα τον έβριζα μέχρι να ηρεμίσω που μπορεί και να μην ηρεμούσα και θα συνέχιζα να τον βρίζω και τούμπαλιν. Αλλά δεν το έκανα. Αυτό κι αν είναι σοκαριστικό για τα δεδομένα μου. Δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά Είπα μόνο “αν είναι δυνατόν!!!” (και νομίζω πως δεν ολοκλήρωσα τη φράση μου) η Μερέτε τα έπαιξε και φώναξε “Μα είδες τι έκανε; Είναι δυνατόν να μπει έτσι στη λωρίδα μας;Σχεδον πέρασε από πάνω μας; Θα μας χτύπαγε” Ηρέμισε μόνο βλέποντας την αντίδραση μου. “Πρέπει να είναι μεθυσμένος” της είπα. “Τύχη είχαμε και γρήγορα αντανακλαστικά”

Δεν ξέρω ίσως και αυτός ο συντηρητικός τρόπος οδήγησης να με ηρεμεί. Να είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Υπό άλλες συνθήκες δε θα αντιδρούσα έτσι. Με ξέρω... θα είχα μεγάλο θυμό που κάπου θα ήθελα να τον εκτονώσω.

Εδώ όλα κυλάνε αργά. Δε χρειάζεται να τρέξεις. Πας με 90 και δεν τρέχει τίποτα. So what? Δεν υπάρχει η αγχώδης οδήγησης της Αθήνας. Που όλοι τρέχουν και σε παρασέρνουν. Ακόμα και η προσπέραση που έκανα στο φορτηγό αχρείαστη ήταν. Θα μπορούσα και να μην την κάνω. Απλά την έκανα γιατί ήθελα να βλέπω το τι γίνεται μπροστά. Μου έκοβε τη θέα. Δεν το έκανα επειδή πήγαινε αργά. Με 90 ή 100 πήγαινε. Χρειάστηκα να πιάσω τα 110 για να τον προσπεράσω. Και ξαναγύρισα στα 90 μετά.

Roundabouts

Κάθε φορά αυτοί οι κόμβοι.... που όλο ξεχνάω πως αυτοί που είναι μέσα στον κόμβο έχουν προτεραιότητα και όχι εγώ που μπαίνω (όπως στην Ελλάδα).... Προς το παρών την έχω γλιτώσει τη στραβή. Και πολλές φορές στο τσακ.... Που θα πάει, θα μάθω. Βεβαια οδηγωντας μια φορά στο τόσο δυσκολα συνηθιζεις. Δεν εχω αυτοκινητο, δεν το χρειάζομαι στο Οσλο. Η συγκοινωνια ειναι αρκετα καλη. Οδηγάω μονο οταν θελει η Μερετε να την παω κάπου. Και μια δυο φορές μου το έχει δανεισει όταν το ειχα χρειαστεί.

Αυτα με τους τρελονορβηγους οδηγους.

Cycling Sognsvann - Movatn- Maridalvannet

Το πήρα πολύ ζεστά το θέμα με το ποδήλατο. Η αλήθεια ειναι οτι μέχρι να χιονίσει δεν εχεις και πολλές επιλογές. Ή πεζοπορία ή ποδήλατο. Τωρα αμα βρεις αλλα σπορ ενδιάμεσα.... εγω εχω να πω το εξης. Το σκι  αντοχής, για τη Νορβηγια μιλάμε, είναι το καλύτερο απο όλα. Ολα τα άλλα ειναι απλα υποκατάστατα ετσι για να εχεις κάτι να κανεις και να διατηρεισαι σε φόρμα. (οκ και το σκι καταβασης και το σνοουμπορντ μια χαρα ειναι, τωρα μιλάμε απο άποψη γυμναστικής-ενδυνάμωσης κλπ). Και η μεγάλη μου αγαπη οπως ξερετε ειναι το windsurfing αλλά.... ειπαμε για Νορβηγια μιλάμε.

Ποδηλασία ως την Kikutstua

Kikutstua.  Ήταν ο ποδηλατικος μου στόχος. Ειχαμε προσπαθησει την προηγουμενη εβδομαδα με τη σπιτονοικοκυρά μου αλλά δεν το καταφέραμε. εχει θεμα με την πλάτη της, και το ποδηλατο της ειναι παλιο και βαρυ.... Αλλα το ειχαμε κανει και μαζοχιστικά. Ξεκινησαμε απο το σπιτι και καναμε 15χλμ συνεχόμενης ανηφόρας. Ε δε βγαινει....

Summer 2015

Μετά απο πολυ καιρό ήρθε η ώρα για να γράψω. Τι να πω και απο που να αρχίσω; Πως να ξεκινησω το γράψιμο; Ειναι και θέμα έμπνευσης (περα απο ελευθερο χρόνο). Ας  παιξουμε με τις λέξεις λοιπόν μπας και γίνει κάποια αρχή.

Τα περίεργα των Νορβηγών.

Μετα απο 2+ χρόνια   διαμονής εχω το δικαίωμα να κουτσομπολέψω λίγο τους Νορβηγους. Να γραψω τα κουφα τους και τα στραβά τους. Ας αρχίσω με τις εκφράσεις τους.

Tings tar tid. =Αγαπημένη και αν δεν την εμπεδώσεις κάηκες. Αν δεν μπορείς να προσαρμοστείς σε αυτό καλα θα κανεις να πας σε άλλη χώρα. Σημαίνει τα πράγματα θέλουν τον χρόνο τους. Εδω διδάσκεσαι την υπεραιωνοβια ή αλλιώς γαϊδουρινή. Είναι χειρότεροι και απο τους Ικαριώτες. Σε βαθμό που να σου σπάνε τα νεύρα.

Du!= Αυτό έχει πλάκα. Στην κυριολεξία σημαίενι "εσύ". Ειναι το δευτερο ενικό πρόσωπο. Αλλά πολλες φορές θα τους ακουσεις να αρχίζουν την προταση με Du! Για παραδειγμαν "Εσυ! Μην ξεχάσεις να φερεις τις μπύρες" Πολλες φορές αντικαθιστά και το συγνώμη. Δηλαδη αν δουν εναν αγνωστο στο δρομο και θελουν να τον ρωτησουν κάτι πχ μια οδο ή τι ωρα ειναι αντι να πουν "Συγνωμη ξέρετε που ειναι.....",  λενε  "Εσυ! Ξερεις που ειναι....". Κατα τα αλλα ειναι πολυ ευγενικοί. Να τα λέμε και αυτα.... Θα έρθουν να σε χαιρετησουν με χειραψία....δε μπα να εισαι κρεμασμενος ανάποδα απο το δέντρο ή στην πιο περίεργη φάση....θα ερθει απο κατω να σου δωσει το χερι του και να σου συστηθεί. Αυτο λέγεται Hilsing και το ρήμα  å hilse.

Τakk for sist.= Αυτο και αν ειναι περίεργο. Τakk σημαίνει ευχαριστώ. Takk for sist σημαίνει ευχαριστώ για την τελευταία φορά που σε είδα, δε μπα να ειναι πριν 20 χρονια δεν έχει σημασία. Takk for sist θα πρέπει να πεις. Γενικα εχουν πολλά ευχαριστω, ειδικα οταν απαντανε σε email. Θα σου γραψουν πχ ευχαριστω γα την ωραια κουβεντουλα που ειχαμε προχτες, ευχαριστω για το προηγουμενο μηνυμα που μου εστειλες, ευχαριστω για ...για... οτι ευγενικο μπορουν να σκαρφιστουν και μετα θα μπουν στο κυριως θέμα. Φυσικα και ο επιλογος του email θα εχει κατι το ευγενικο απο το καλο σαββατοκυριακο, καλο υπόλοιπο ημερας κλπ κλπ κλπ...Ειναι πολυ τυπικοι.

Oιj= Aυτο ακουγεται σαν Οι. Ειναι το δικό μας Ωχ, αμαν.. ιιι που ελεγε και η Ζουμπουλία.

Το επομενο δεν εχει μεταφραση γιατι ειναι ήχος. Στην αρχη οταν το ακουγα νομιζα οτι κάτι κακο σηνεβει. Ειναι ο ηχος πχ που κανουμε εμεις οταν παει κατι να πεσει κατω και να σπάσει. Μετα νομιζα πως ολοι ειναι απο ασθματικοι εως με βροχικά. Ειναι κατι το απροσδιόριστο το χρησιμοποιουν σιχνα είτε να αντικαταστισουν το "ναι" είτε για να δείξουν οτι παρακολουθουν την συζητηση με τον συνομιλιτή τους. Νομιζω πως και εμεις το  κανουμε αλλα εμεις μουγκρίζουμε.


Αριθμητικό σύστημα.=  Η χαρά του νεοφερμένου που μαθαίνει τη γλώσσα. Ειναι δυστυχως μερικα "κόλπα" που δε στα μαθαίνουν στο σχολείο ή στο φροντιστήριο και μετα γινεσαι ρεζίλι. Eνω ειχα μαθει  πχ να λεω εικοσιπέντε, εικοσιέξι κλπ κλπ ξαφνικά ανακαλύπτω οτι οι περισσοτεροι το λένε  25=5 και είκοσι, 31= ενα και 30 κλπ κλπ κλπ Κι εγω το ανακάλυψα με το να τσακώνομαι με ασθενή στο τηλέφωνο για το ποια μερα ειναι το ραντεβου του. Να της λέω εχετε ραντεβου στος 29 του μηνος και αυτη να μου το επιβεβαιωνει "ωραια εχω ραντεβου στις 9  και 20 του μηνος" . Εγω να μην το καταλαβαινω το κολπο και να της λεω βρε χρυση μου το ραντεβου σου ειναι στις 29 τι προσθεσεις μου κάνεις; Ναι ναι στι 9 και 20 του μηνος ειναι το ραντεβου μου. Ε αντε να συνεννοηθούμε. Αφου καταλαβες ποτε ειναι αυτο εχει σημασια.... μετά εγω καταλαβα το δευτερο αριθμητικό τους συστημα που προερχεται απο τους Δανους οι οποιοι το εχουν παρει απο τους Γερμανούς  και γενικα ειναι για να μας σπασουν τα νευρα. Ο κλεψας του κλέψαντος και αντε να βγαλεις ακρη.

Αμ η ώρα; Αυτο και αν ειναι σπαζοκεφαλιά. Ποιος εχει σκεφτει αυτο το συστημα θα θελα να ηξερα. Αν θελεις να πεις και μισή ή παρα εικοσιπέντε ή παρα πεντε πρεπει να λυσεις διάφορες εξισωσεις πρώτα. Το συνηθιζεις βεβαια αλλα απλά λες μα γιατι;;;; Πχ.... Πεντε και μιση για αυτους ειναι εξι και μιση. Βασικα το λενε "το μισο του 6". Ετσι για να κυριολεκτουμε. Παρα εικοσιπεντε ειναι "5 λεπτα μετα το μισο του 6" . Και εικοσιπέντε " 5 λεπτα πριν το μισο του 6".....χαχαχαχαχαχα.  ΠΑρε το αυγο και κουρεφ' το. Εγω επειδη βαριεμαι να σπαω το κεφαλι μου οταν τους ακουω να μου λενε  half 6 αφαιρω μια ωρα και καταλαβαινω οτι μου λενε πεντεμιση. Οταν μου αρχιζουν τα 5 λεπτα πριν ή μετα τους το γυριζω κατευθειαν σε ερωτηση  "και 35? και 25?" Οι περισσοτεροι καταλαβαινουν πως μπερδευομαστε και χρησιμοπουν το στρατιωτικο συστημα πχ 19:35. Το παρα πέντε/δέκα και το και5/10 ειναι ιδιο με το δικό μας. Εκει στα μισάρια μας χαλάνε τη συνταγή.

Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι αλλο.... Αν αρχίσω με τα στραβά τους και με τη διαφορά στις κουλτούρες Ελλαδα vs Νορβηγια δε θα τελειώσει ποτέ το κείμενο. Εχουν πολλά στραβά πολλά περίεργα. Αλλη νοοτροπία.... αλλους τους ενοχλει αλλους όχι... Για μένα μερικά ειναι αδιάφορα  άλλα τα εχω συνηθισει αλλα μερικά όμως με ενοχλούν. 

Aνασκόπηση

Εχει περάσει ο Ιανουάριος, ο Φεβρουαριος, κοντεύει να τελειώσει και ο Μαρτιος και δεν εχω ενημερώσει το μπλογκ μου; Ντροπή! Θα επανορθώσω το λαθος. Τι εχει σημβει μεσα σε αυτους τους μήνες; Χμμμ....

Trysil ski resort. Snowboard 2015

Η πιο γρήγορη απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου, στιγμιαία θα έλεγα.

Επέστρεψα σπίτι και σε ένα γκρουπάκι στο facebook κάποιος  είχε αναρτήσει ένα ποστ που έλεγε πως αυτός και η γυναίκα του σκοπεύουν να πάνε σε ένα χιονοδρομικό αύριο (Το Trysil) κι έχει 2 θέσεις ελεύθερες στο αυτοκίνητο του. Δεν ζήταγε να μοιραστεί τα έξοδα (βενζίνη διόδια)  μιας και αυτοί έτσι κι αλλιώς θα πηγαίνανε λέει, παρέα θέλανε.  Δεν ήθελα και πολύ όπως καταλαβαίνετε, και του έστειλα μήνυμα. Δυστυχώς είχαν προλάβει άλλοι την ευκαιρία. Επειδή  όμως είχα ήδη ξεσηκωθεί  κοίταξα να δω πως μπορούσα να πάω μόνη και να τους συναντούσα στο χιονοδρομικό. Καλό το σνοουμπορντ/σκι αλλά με παρέα είναι ακόμα ωραιότερο.  Είχε skibus που έφευγε από τον κεντρικό σταθμό του Όσλο στις 7:00. Και μάλιστα το εισιτήριο του χιονοδρομικού ερχόταν 100 κορώνες φθηνότερα με το skibus. Το πρόβλημα μου όμως ήταν το πώς θα έφτανα στον κεντρικό σταθμό του Όσλο στις 7 το πρωί από το σπίτι μου που η πρώτη γραμμή του μετρό περνάει στις 07:30 τα Σαββατοκύριακα. $%%#$^.  Η μόνη λύση που είχα ήταν να περπατήσω από το σπίτι μου 2 χιλιόμετρα (φορτωμένη με τον σάκο του σνοουμπορντ και τις μπότες -  ζυγίζουν 12 κιλά από μόνα τους) μέχρι έναν σταθμό του μετρό οπού θα με πήγαινε στη στάση των λεωφορείων. Είχα κουραστεί και μόνο με τη σκέψη του εγχειρήματος.

Sunday hikking to Sørskogen (21.12.14)

Kυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ειχα καιρό να πάω πεζοπορία. Τη μια εβρεχε και δεν ειχα ορεξη να παω να γινω μουσκιδι, την αλλη με ποναγε το γόνατο... Και τωρα με ψιλοποναγε μιας και δεν εχει ακομα περάσει αλλα λέω δε βαριέσαι (αλλη λέξη μπιπ)  θα πάω και οτι γίνει. Προχτες ειχε χιονίσει και σήμερα περιμέναμε χιόνια....θα εβλεπε τη φυση χιονισμένη.
Πρωί πρωί λοιπον με τη δροσούλα (-3 βαθμοι) ντύθηκα, ζαλώθηκα και έξω.... Θα πηγαίναμε στο sørskogen. Σημαίνει βορρινό δάσος κι εκει εχει ενα σαλέ απο την εποχή του 1600 οπου συγγενείς αυτων που το εχτισαν συνεχίζουν να ζουν εκεί. Παει απο γενια σε γενια που λένε.

Το τοπιο σε όλη τη διαδρομή ήταν υπέροχο. Αυτο το άσπρο πραμα που λέγεται χιονι είχε καλύψει τα πάντα. Εκανε το περπάτημα πιο δύσκολο μιας και γλιστραγε και σε ορισμένα σημεία ειχε πάγο. Παγωμένα ποτάμια, παγωμένα ρυάκια, παγωμένες λίμνες. Μια υπέροχη ησυχία παντού. Μονο εμεις ακουγόμασταν.
Δοκίμασα και το πάχος της λίμνης και βγηκαν μερικές τρομαχτηκές φωτογραφίες

Λιγες φωτογραφίες απο το τοπίο

Ειχε και τις ανάλογες πτώσεις

Μετά απο 8 χιλιόμετρα φτάσαμε στην περιβόητη καλυβα-σαλέ οπου  φάγαμε και ήπιαμε. Και γενικά πήραμε μια ανάσα γιατί δεν ξέραμε τι μας περιμένει.






Τι μας περίμενε ε;;
Αρχικά έπρεπε να βιαστούμε γιατι ειχαμε μονο μια ωρα διορία μέχρι να νυχτώσει. Και νύχτα δε θα θελες να εισαι χαμένος στο δάσος. Δεν ειναι και τόσο καλή ιδέα. Στην πορεία όμως χαθήκαμε κανα δυό φορές και η επόμενη έξοδος προς τον πολιτισμό θα ήταν σε 8-10χλμ. Επίσης ενα παιδί για να "κοψει δρόμο" μας οδήγησε μέσα απο λάθος μονοπάτι, το οποιο ήταν παγωμένος βάλτος. Δεν το ξέραμε, το μάθαμε στο πρώτο κρακ κατω απο τα πόδια μου και με μενα να πέφτω μέσα!!! Και τα 2 ποδια μούσκεμα και χτυπημένα με το πέσιμο στον πάγο. Το πονεμενο μου γονατο τωρα είχε και αλλους λογους να πονάει πιο πολύ. Μια κοπέλα προσφέρθηκε να μου δωσει αλλο ζευγάρι κάλτσες αλλα της ειπα πως προς το παρων οι μαλλινες κάλτσες κανουν καλη δουλειά και δεν κρυωνω.
Τα βρεγμένα ποδια δε με ανησυχουσαν. Αυτο που με ανησυχουσε ήταν οτι νύχτωνε, ημασταν ακομα μεσα στο δάσος, ειχαμε πολυ δρόμο να κάνουμε ακόμα και φυσικά ψάχναμε τους χάρτες και τις πυξίδεςγια να δουμε αν παμε σωστα. Κι εγω πόναγα.  .
Το ωραιο ομως ήταν ότι άρχισε να χιονίζει. Και μεσα στη κουραση μας ανακαλύψαμε το πόσο ομορφα είναι όταν χιονίζει. Looks like Christmas!!! Ειχαμε βαλει και στοιχημα για το αν θα προλάβουμε να βγουμε απο το δάσος μέρα ή νύχτα. Η νύχτα κέρδισε....  και οπως βλέπετε ο αρχηγός ακόμα τον χάρτη διαβάζει κι εμεις περιμενουμε να μαθουμε αν παμε σωστα!!!!

Mπορει να γελάμε για τη φωτογραφιση αλλα η ψυχουλα μας το ξερει. Τουλάχιστον η δική μου. Ουτε κουραγιο στο να απαντησω στην ερωτηση αν ειμαι καλά δεν είχα. Το κοντερ εγραψε 16.5 χιλιόμετρα.

Γυρισα στο Οσλο και χιόνιζε. Σπιτια, παρκα δρομοι χιονισμενοι και η γνωστη ησυχία του τοπιου την ωρα που χιονίζει. Και το χαμογελο του παιδιού ξανα ηρθε στα χειλη μου. Ξερετε αυτο το χαζο χαμογελο που αποκτάμε οταν βλέπουμε το χιονι να πεφτει.Τελικά θα κανω άσπρα Χριστουγεννα φέτος.
 Εφτασα σπιτι και παρόλο που ημουν κουρασμένη καθε μιση ωρα εβγαινα εξω για να δω τη συγκομιδή του χιονιου και πσο προοδο εχει στο στρωσιμο. Γυρω στα 10 εκ  εστρωσε. Φτωχικά πράματα. Θα μπορούσε και καλύτερα. Δεν πειράζει. Αρκει που ο χειμώνας τώρα ξεκινάει (γιατι μεχρι τωρα είχαμε Φθινόπωρο.)